به گزارش قدس آنلاین ازیزد ، حسن اکبری با بیان اینکه شهرستان ابرکوه در گذشته از زیستگاهها و حیات وحش شناخته شده بوده است ،اظهارداشت : بطوریکه تا اواخر دهه ۴۰ گونه های چون گورخر، آهو، جیبر در آن زیست می کردند حتی در گزارشات اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت کویر ؛ ابرکوه به عنوان یکی از زیستگاههای خوب گورخر نام برده شده است.
وی با اشاره به اینکه دشت های این شهرستان از یک طرف به تالاب گاوخونی و از جنوب تا بهرام گور به استان فارس و از طرف و غرب به کوههای زاگرس و از شرق به کویر ابرکوه –مروست منتهی می شود ، افزود: این وسعت و تنوع زیستگاهی موجب تنوع حیات وحش و غنای زیستتی مطلوبی در این شهرستان شده بود.
این مسوول تصریح کرد: اما متاسفانه در دهه ۴۰ و ۵۰ مورد تاخت و تاز شکارچیان قرار گرفت و آسیب جدی به این منطقه وارد شد و جمعیت گور خر به طور کلی منقرض و آهو و جبیر بسیار کاهش پیدا کرد.
اکبری خاطرنشان ساخت: کوهستانهای غرب ابرکوه که شرق زاگرس محسوب می شود از چشمه سارهای متعدد و پوشش گیاهی خوبی برخوردار بود و جمعیت کل بز و قوچ میش در این منطقه زیست می کردند که آسیب جدی وارد به این منطقه شده و این دو گونه هم کاهش جدی داشتند.
وی افزود: همچنین پیامد آن باعث از بین رفتن آهو ، جبیر و گونه های یوز پلنگ ، کاراکال و یوز پلنگ شد و در اواخر دهه ۶۰ که شروع انتخاب مناطق حفاظت شده بود در این شهرستان چیزی باقی نمانده بود.
اکبری ادامه داد: با این حال چون بستر و زیستگاه حضور گونه های ارزشمند به واسطه سابقه تاریخی بسیار خوب مهیا بود تکثیر گورخر به عنوان تلاشی برای بازگرداندن گونه به طبیعت و نیز شکارممنوع شدن رویشگاه تاقستان و تاق زارهای طبیعی در کویر ابرکوه به عنوان یک ذخیرگاه طبیعی طاق مورد توجه قرار گرفت.
معاون فنی مدیرکل حفاظت محیط زیست یزد با بیان اینکه طاق زارها تا دهه ۶۰ عمدتا برای تهیه زغال سوزانده شدند ، گفت: بقایای ناچیز این تاغزارها در سال ۸۰ کفه تاغستانها و کوههای عیش اعلی به عنوان منطقه شکار ممنوع و تحت مدیریت محیط زیست انتخاب شد.
نظر شما