امام خمینی (ره) در یکی از سخنرانی های خود در  سال 1358 در جمع اساتید دانشگاه تهران در این باره بیان داشتند: می خواهند وابسته به غیر باشند. ما را وابسته کردند. از همه بالاتر این است که فرهنگ ما را وابسته به غیر کردند. مغزهای ما را وابسته کردند به غیر. ما عقیده مان این شده است که غیر از غرب دیگر کسی نیست. جایی نیست که بشود [به آن اعتماد کرد] ما باید وابسته باشیم یا به شرق و یا به غرب. آدم خوبهای ما می گفتند به غرب وابسته باشیم. برای اینکه این مقدار ادراکشان نبود که نه، ما می توانیم خودمان بایستیم کار بکنیم. خودمان می توانیم سر پا بایستیم. ما ترجیح می دهیم به اینکه از این تمدنی که ما را فاسد دارد می کند دست برداریم و برسیم به یک زندگی بسیط انسانی.

اگر ما یک همچو [استقلال فکری] پیدا بکنیم و از این تمدن مفسد و فاسد پشت بکنیم به آن، خودمان کم کم خودکفا خواهیم شد. آنچه که ما را نمی گذارد به اینکه در هر قشری که داریم خودکفا باشیم، وابستگی است که ما به آن ها داریم. وقتی بنا شد که قبله یک ملتی غرب شد، رو به آنجا می ایستد و حرف می زند. آتاتورک عکسش را، عکسش را من در آن وقت که در ترکیه بودم، من مجسمه اش را دیدم که مجسمه اش این بود، دستش را اینطور دراز کرده بود. گفتند آنهایی که آنجا بودند، که دستش را طرف غرب دراز کرده است و می گوید که همه چیز از آنجا باید باشد و یکی از به اصطلاح دانشمندان ما که در زمان سابق بود و بعد فوت شد، او در ایران گفته بود که ما تا همه چیزمان انگلیسی نشود نمی توانیم درست کنیم خودمان را. یک همچو مغزهایی که همه چیز را از آنجا می دانند و مع الاسف دامن زدند تمام تبلیغاتی که بوده است در عرض این سال های طولانی، دامن زدند به اینکه به ما باور بدهند ـ به ما ـ و تحمیل کنند به ما که خودمان آدم نیستیم. تحمیل کردند به ما، تا یکی دلش درد می گیرد برود اروپا. یکی می خواهد چند تا کلمه چیزی یاد بگیرد برو اروپا. شما اگر این هایی که رفتند اروپا و تحصیل به خیال خودشان کردند بیاورید با آن کسی که صحیح در اینجا تحصیل کرده باشد، البته اینجا هم تحصیل صحیحی برای ما درست نکردند، اگر مقایسه کنید می بینید که اینکه رفته اروپا، رفته تفریح بکند، رفته کاغذ بگیرد بیاید اینجا، تحمیل مردم بشود، اجازه بگیرد؛ اجازه تحمیل به مردم. این دیپلمی را که به جوان های ما می دهند خیلی آسانتر و زودتر است از آنکه به خودشان می دهند. برای اینکه خودشان می خواهند دانشمند بشوند، ما را می خواهند نگذارند. ما را همچو کردند که هر چه هست از آنجاست و خودتان هیچ چیز نیستید.

این را باید به خودمان اثبات کنیم که ما هم آدمیم. که ما هم هستیم در دنیا. که شرق هم یک جایی است. همه اش غرب نیست. شرق هم یک جایی است که خزائنش بیش از همه جا و متفکرینش بیشتر از همه جا بوده است. تا آن وقتی که ما را اسیر کردند، طب از شرق رفته به غرب، تمدن از شرق رفته به غرب، لکن مع الاسف قضایا چه شده است و دسته بندیها چه جور بوده و تبلیغات چه بوده است که ما را به عقب زدند، به طوری که ما دیگر خودمان را هیچ می دانیم. این را کرارا من گفتم. فاستونی را در کارخانه اصفهان می بافند، پشتش می زنند انگلیسی! برای اینکه تا انگلیسی نباشد بازار هم نمی خرد آن را. من و شما هم نمی خریم. باید انگلیسی باشد تا بخرید. خیابان های ما اگر بخواهد [رونق داشته] باشد، خیابان روزولت؛ آن روزولتی که ما را به این مصیبت نشاند و آمدند این مرد را، به قولی که خودش گفت: «صلاح دیدند که من باشم اینجا» و خدا لعنتشان کند که همچو صالحدیدی را کردند. باز خیابان باید خیابان روزولت، خیابان چرچیل، خیابان کذا. شما بروید بگردید در همه خیابان های غرب. من که نمی دانم، اما من گمان ندارم که اسم یکی از سلاطین ما در آنجا باشد، مگر اینکه بخواهند بازی بدهند ما را .

منبع:

*سخنرانی امام خمینی (ره) در جمع اساتید دانشگاه تهران (ویژگی های انقلاب اسلامی)، مورخه 14/ 10/ 1358.