در این باره از حضرت رسول (ص) نقل شده است که به جابربن عبدالله انصاری فرمودند: ای جابر؛ این ماه رمضان است؛ هر کسی روزه بگیرد و مقداری از شب آن را به عبادت مشغول شود و شکم و شهوت و زبانش را نگهدارد، خارج می‌شود از گناهان همچنان که ماه تمام می‌شود؛ و نیز در جایی دیگر فرمودند: هر کس از روی ایمان و فرمانبری روزه بگیرد گناهانش بخشیده می‌شود مانند روزی که از مادرش متولد شده است. همچنین در باب فضیلت این فریضه الهی بیان داشته اند: روزه سپری است در برابر آتش جهنم.

علاوه بر ای امیرالمؤمنین علی (ع) می فرمایند: وَالصِّیامُ ابِتلاء لِاخلاصِ الخَلق؛روزه امتحانی است برای خلوص بندگان؛ ونی از امام صادق (ع) روایت شده است که خداوند متعال می‌فرماید: روزه برای من است و پاداش آن بر من واجب است.
همچنین حضرت محمد (ص) در وصف افرادی که از این ماه بهره ای نمی برند بیان داشته اند: الشَّقِی مَن حَرُمَ غُفرانَ اللهِ فِی هذَا الشَّهرِ العَظِیم؛ بدبخت کسی است که از آمرزش خدا در این ماه بزرگ محروم بماند و نتواند خود را عوض کند و گناه و معصیت را کنار بگذارد.

منابع:

1-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 96: 356.

2-فیض کاشانی، وافی، ج 7: 55، 41.

3-کلینی، کافی، ج 2: 19.

*صافی گلپایگانی،بهار بندگی: 64-66.