آثاری‌که هرکدام از آن‌ها به ارتقاء روابط اجتماعی ما کمک می‌کنند.

روزهýداری، یکی از اعمال عبادی است که آثار و برکات منحصربه‌فردی را در دل خود دارد و ما در ماه مبارک رمضان به‌خوبی این آثار را می‌بینیم.

همدلی و همزبانی از مهم‌ترین آثار و ثمرات روزه‌داری است و جامعۀ دینی در ایام ماه مبارک رمضان به آسانی این صفات را تجربه می‌کند.

ماه رمضان، همان‌طورکه فرصت خودسازی و عبادت فردی است، آثار و برکات اجتماعی بی‌شماری دارد که همدلی، همزبانی و نزدیک‌شدن دل‌های مؤمنان به یکدیگر از بهترین آثار آن است.

روزه‌دار با روزه‌داری، درحقیقت به یک همایش جمعی وارد می‌شود که در این همایش همه مثل هم، یک‌سری اعمال عبادی را به‌طور مشترک دنبال می‌کنند و همین مسأله موجب توسعۀ همدلی میýشود.

خدای متعال در قرآن‌حکیم به مسألۀ همدلی و همزبانی در ماه رمضان به‌خوبی اشاره داشته و می‌فرماید: «ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید، روزه بر شما واجب شده است، همان‌گونه‌که بر اقوام قبل از شما واجب شده بود، تا پرهیزکار شوید». در این آیه، قرآن به‌صراحت از تقوا به‌عنوان مهمترین رکن همدلی در جامعه یاد کرده است.

امّا همدلی و همزبانی چه فایده‌ای برای امّت اسلامی دارد؟ مهم‌ترین فایدۀ همدلی، اتحادی است که به‌واسطۀ نزدیکی دل‌های مؤمنان در میان آن‌ها ایجاد می‌شود، اتحادی‌که همچون دژی مستحکم بنای جامعۀ اسلامی را در برابر هر توفان و تندبادی حفظ می‌کند و اجازه نمی‌دهد با هرحادثه‌ای، شالودۀ انسجام امّت از هم بپاشد.

گذشته از این مسأله، همدلی در ماه رمضان به ما کمک می‌کند که به یاد سایر مردم باشیم، غم‌های آن‌ها را رصد کنیم و در مشکلات به یاری آن‌ها بشتابیم؛ چراکه سرنوشتِ ما در گرو همدلی و همزبانی است.

یکی از عادات خوب و نیکوی مردم ایران در این ماه عزیز این است که بیش از پیش به یاد مستمندان و نیازمندان هستند و تلاش می‌کنند با دادن افطاری، بخشی از نیازهای مستمندان را مرتفع کنند که این هم جزیی از همدلی است.

رسیدگی به ایتام و بی‌سرپرستان هم رکن دیگر همدلی است که در ماه خدا به‌شیوه‌ای زیبا و دلنشین از سوی امّت خداجو دنبال میý‌شود و همۀ ما اعتقاد راسخ داریم که رسیدگی به ایتام، زندگی ما را سرشار از برکت می‌کند.

محبت‌کردن به ایتام در این ماه ثواب بسیار دارد و آن‌ها هم به این وسیله در بزم شادی ما شریک می‌شوند و همدلی و همزبانی در میان همۀ اقشار جامعه توسعه پیدا می‌کند.

برخی تصور می‌کنند همدلی‌کردن تنها با گفتنِ چند جمله و برگزاری همایش‌های پرهزینه محقق می‌شود، حال آنکه ماه رمضان فرصتی است برای تمرین این صفت نیکو تا تک‌تکِ ما با توسعۀ این روحیه در وجود خود، در سایر ماه‌های سال نیز با دیگران همزبان و همراه باشم.