که در آن، «اسماء الدین» و «شازیا کمال فاروق» از «چند قانون ساده» سخن گفته‌اند «که روزۀ ماه رمضان را برای همکار مسلمانتان کمی آسان‌تر می‌کند».
*****
در سراسر جهان، مسلمانان در ماه رمضان روزه می‌گیرند. مسلمانان آداب ماه رمضان را می‌دانند، اما غیرمسلمانان باید دربارۀ این ماه چه بدانند؟
این روزها شاید در محل کارتان ببینید که همکارتان دارد ساعت 9:30 صبح چرت می‌زند. یا وقت استراحت ببینید که پای آب‌سردکن و هنگام بحث دربارۀ «هری پاتر» جایش خالی است. یا در جلسات کاری، جا بخورید از این‌که برایش قهوه و شیرینی می‌آورند و او نمی‌خورد! تا موقع ناهار، نگرانی‌تان دربارۀ نبودِ او پای آب‌سردکن باعث می‌شود که تحقیق کنید و ببینید قضیه از چه قرار است.
تازه یادتان می‌آید که هفتۀ پیش یک روز ظهر هنگام خوردن «سوشی» خوشمزه، همکارتان چه گفته بود. با خیالی کاملاً راحت، به‌طرف میزش می‌روید و با ذوق بسیار می‌گویید: «رمضان مبارک!»
ماه رمضان موسم مبارکی است. ماهی که قرآن، کتاب آسمانی مسلمانان، بر پیامبر ما حضرت محمد(ص) نازل شده است. دین اسلام از پیروانش خواسته است که سراسر این ماه را با عبادت جمعی و روزه از سحر تا مغرب گرامی بدارند.
هرچند سی روز روزه‌داری شاید شاهکار به نظر می‌رسد، ولی یادتان باشد: کارکردن با دهان روزه، باز شاهکارتر است. با رعایت چند دستور ساده، این ماه را برای همکار مسلمانتان آسان‌تر کنید.
تبریک
این‌بار که با همکار مسلمانتان در صف فتوکپی ایستادید، بی‌خجالت به او بگویید «رمضان مبارک» یا «رمضان کریم» یا فقط «رمضان به‌خیر». ما خیلی خوشحال می‌شویم وقتی که می‌بینیم دیگران ماه رمضان را به رسمیت می‌شناسند و دربارۀ آن دید خوبی دارند.
تقویت مثبت
به یاد داشته باشیدکه ما، برخلاف ظاهر خسته و گرفته‌مان، به‌طور دلخواه و در واقع کاملاً با شادمانی روزه می‌گیریم. کسی ما را مجبور نمی‌کند. در واقع، یک سال انتظار ماه رمضان را می‌کشیم. بنابراین لازم نیست برایمان احساس تأسف کنید. دنبال کسی نمی‌گردیم تا نجاتمان دهد (به‌جز ساعتی که با تیک‌تاکش ما را به مغرب نزدیک‌تر می‌کند!)
حضور در غذاخوری
بیشتر ما درک می‌کنیم که زندگی همین است و ازهمین‌رو، سر میز ناهار حاضر می‌شویم. پس اگر با دهان روزه پشت میز ناهار می‌نشینیم، بابت غذاخوردن در جلوی ما نگران نباشید. این بخشی از امتحان ماست. متشکریم که روزه‌داری ما را به رسمیت می‌شناسید، ولی لازم نمی‌بینیم که هر وقت با غذا جلوی چشممان ظاهر شدید، دربارۀ روزه با شما حرف بزنیم.
فقط سعی کنید جلوی ما غذاهای بدبو نخورید! وقتی هم که ساندویچ می‌خورید، به صدای قاروقور شکم ما توجه نکنید!
آب ممنوع!
درست است: ما نباید در طول روز آب بخوریم. ولی باز هم این بخشی از امتحان ماه رمضان و تمرین تربیت معنوی است. شاید به همین دلیل است که دوست خود را پای آب‌سردکن نخواهید دید. می‌توانید پاتوق گپ‌وگفت وقت استراحت را به جای دیگری منتقل کنید. ضمناً می‌توانید او را از توزیع نوبتیِ قهوه معاف کنید.
بوی بد دهان
هرچند خداوند می‌فرماید که نفس روزه‌دار نزد او مثل مشک معطر است، ولی ما می‌دانیم که شما خدا نیستید و از بوی دهان ما خوشتان نمی‌آید. پس حواستان باشد که چرا موقع صحبت، از شما فاصله می‌گیریم یا با اشاره جوابتان را می‌دهیم.
افطاری
بد نیست در ماه رمضان افطاری بدهید. معنی لغوی «افطار» در زبان عربی، «بازکردن روزه» است و در اصطلاح یعنی وعدۀ غذایی که هنگام مغرب و بازکردن روزه می‌خوریم. افطاری‌دادن رفتاری زیبا در برابر همکاران مسلمانتان است و به دیگران هم فرصت آشنایی با ماه رمضان و مشارکت در برنامه‌های آن را می‌دهد. هرچند برای افطار حتماً نباید غذای خاصی تهیه کرد، ولی مسلمانان معمولاً ابتدا روزه را با خرمای شیرین و نیروبخش باز می‌کنند و بعد از آن سراغ شام پروپیمان می‌روند.
روزه، بهانۀ کم‌کاری نیست. اگرچه انرژی آدم در ماه رمضان کاهش می‌یابد، ولی قرار نیست با روزه‌گرفتن در وظایف و مسئولیت‌هایمان سستی به خرج دهیم. ما عقیده داریم که ادامۀ کار و تولید در زمان روزه‌داری ثواب دارد. روزه دلیلی برای دررفتن از جلسات، لغو برنامه‌ها یا برعهده‌گرفتن کارهای سبک نیست.
با این حال، بدمان نمی‌آید که در وقت چرت ما بخشی از کارهایمان را انجام دهید!
ماه رمضان فرصت گردهم‌آمدن و نیکوکاری است. مساجد هر شب افطاری می‌دهند. شما هم می‌توانید تشریف بیاورید، حتی اگر روزه هم نگرفته باشید! مراسم احیا هم در طول این ماه برپا می‌شود. در این ماه به نیازمندان بیشتر کمک می‌کنیم و در فعالیت‌های اجتماعی مسلمانان مشارکت بیشتری داریم. در ضمن همۀ اینها، به‌خاطر این‌همه نعمت خدا غرق در شکر و شادی می‌شویم و به تهیدستان می‌اندیشیم. ماه رمضان فرصتی برای همۀ ما، نه فقط مسلمانان، است تا نیت‌هایمان را خالص کنیم، معرفتمان را افزایش دهیم و آدم‌های بهتری شویم.
نظر شما