فوق‌تخصص اختلالات شخصیتی

ماه رمضان ماه خویشتنداری است. خویشتنداری در زندگی انسان، یکی از بزرگترین مواردی است که به انسان کمک می‌کند آیندۀ روشن و مطلوبی پیش‌رو داشته باشد و از حدّ طبیعی زندگی سالم و هنجارهای اجتماعی خارج نشود.

بی‌تردید خانواده‌هایی‌که کودکان خود را وادار می‌کنند که حتی قبل از آنکه به سن بلوغ برسند روزه داشته باشند و در اصطلاح روزۀ کله‌گنجشکی بگیرند و در ساعات معیّنی اجازۀ خوردن و آشامیدن نداشته باشند، به آن‌ها این امید داده می‌شود که فرزندانشان در آینده، گرفتار مواد مخدّر نمی‌شوند.

طبق آخرین تحقیقات، کودکانی‌که بین پنج ـ شش تا ده‌ساله هستند و خویشتنداری را از خانواده می‌آموزند، در دوران نوجوانی و جوانی معتاد نخواهند شد و در گذراندن مراحل و مقاطع تحصیلی نسبت به دیگر همسالان خود موفقیت‌های بیشتری کسب می‌نمایند. آزمایشی به نام مارشمارلو که در ایالات متحده آمریکا بیش از پنجاه سال برروی بیش از ششصد کودک انجام شده و در آن، کودکانی بین پنج تا نُه‌ساله، یعنی زمان بلوغ دختران، خویشتنداری - مانند روزه‌داری - را آموزش دیده‌اند و از آن‌ها خواسته شده مثلاً شیرینی خوشمزه‌ای را ‌که برروی میزی گذاشته شده نخورند، و اگر طاقت بیاورند، در ساعت معیّنی به آن‌ها دو عدد شیرینی داده می‌شود، نشان می‌دهد تمام بچه‌هایی‌که خویشتندار نبوده‌اند و نتوانسته‌اند شیرینی را نخورند، در آینده و جوانی دچار اعتیاد شده و نتوانسته‌اند تحصیلات قابل‌توجهی داشته باشند. ازسویی تمامی کودکانی‌که شیرینی را نخوردند و توانستند به‌نوعی خویشتنداریِ شکمی کنند، در آینده، افراد موفقی بوده و زندگی‌های مطلوبی داشته‌اند، و همچنین از جسم سالم‌تری نسبت به دیگران برخوردار بوده‌اند. مسألۀ خوردن شیرینی و نگه‌داشتن شکم توسط یک بچه در سن پنج تا ده سالگی، نشان‌دهندۀ این است که ما باید خویشتنداری شکمی را به‌عنوان یک ارزش به کودکانمان بیاموزیم. بنابراین اگر کودکان بتوانند در برخی مواقع بر هوس‌هایِ شکمی خود فائق آیند و در خوردن و آشامیدن، خود را برای ساعاتی حفظ کنند، آیندۀ  خوبی خواهند داشت؛ زیرا اکثر کسانی‌که در زندگی موفق نبوده و به اعتیاد گرایش دارند و یا در تحصیلات ناکام مانده‌اند، در زمرۀ کسانی قرار می‌گیرند که به دنبال لذت‌های مختلف هستند. باور عمومی مردم، کسب لذت را ناشی از غرائز دوران جوانی، بلوغ جسمانی و نیازهای طبیعی افراد می‌داند. در کنار همۀ این مسائل باید گفت کنترل هوس، نوعی آموزش است. اگر شما از کودکی به فرزندتان بیاموزید که هوس‌هایشان را کنترل کنند، این کودکان در آینده بزهکار نمی‌شوند. متأسفانه برخی از والدین در ماه مبارک رمضان روزه‌خواری می‌کنند و الگوی بدی برای کودکانشان می‌شوند. این والدین با خوردنِ غذا و عدم امساک از هوس‌های شکمی به کودکانشان یاد می‌دهند که خویشتنداریِ شکمی چندان مهم نیست. درحالی‌که با چنین رویّه‌ای در حال سوزاندن و نابودی آیندۀ کودکان خود هستند، فقط به‌دلیل عدم‌آگاهی از اهمیّت کنترل و خویشتنداریِ شکمی؛ و این در حالی است که کنترل هوس از کودکی و از زمان بلوغ  با کنترل شکم آغاز می‌شود. بنابراین ماه مبارک رمضان بهترین فرصت برای کنترل هوس خوردن و هوس‌های شکمی است. والدین اگر به‌عنوان الگوهای اصلی کودکان، روزه‌داری را با فرزندانشان تجربه کنند، نقش مهم و سهم بسزایی در آموزش خویشتنداری به فرزندانشان خواهند داشت. بنابراین تشویق کودکان، حتی کودکانی‌که به سن بلوغ نرسیده‌اند برای روزۀ کله‌گنجشکی، در آموزش خویشتنداری اهمیّت زیادی دارد؛ زیرا کودک در این چند ساعت روزه‌داری به‌صورت مستقیم یاد می‌گیرد که بر اعمال نفسانی خود مسلط شود و این تسلط موجب کنترل مسائل شهوانی نوجوانان و جوانان در آینده می‌شود تا همواره در راه درست گام بردارند.