بخشش و انفاقش چنان بود که دوبار در راه خدای متعال همۀ داریی و ثروتش را بخشید تا رضای پروردگار را برای خود بخرد.

هرگاه از ایشان می‌پرسیدند این‌همه انفاق برای چیست؟ حضرت به مهربانی پاسخ می‌داد: من سائل درگاه خدا هستم و راغب در پیشگاه اویم و شرم دارم که خود درخواست‌کننده باشم و سائلی را رد کنم و خداوند مرا عادت داده که نعمت‌هایش را بر من فروریزد و من نیز دربرابر او عادت کرده‌ام که به مردم توجه کنم و نعمت‌های خدا را به آنان ببخشم.

هنگامی‌که سائلی نزد من آید به او می‌گویم خوش آمدی ای کسی‌که بر من فرصتی هستی عاجل، کسی‌که فضیلت او برتر است بر هر فاضل، و بهترین روزهای جوانمرد روزی است که مورد درخواست قرار گیرد و کسی از او رفع نیازی بطلبد... این شرح‌حال دومین پیشوای شیعه است که تمام زندگی خویش را وقف دستگیری نیازمندان و فقرا کرد. امروز مصادف با میلاد خجستۀ این امام همام است. امّا یادآوری انفاق‌های بی‌حدّ و حصر ایشان برای زندگی امروز ما درسی بزرگ است تا در همه‌حال دستگیر درماندگان باشیم. در این مناسبت زیبا فرصتی دست داد تا بخشش و دستگیری از درماندگان را در فضایی متفاوت و در گفت‌وگو با کامران نجف‌زاده، مجری صدا و سیما و سفیر طلایی بهزیستی، برای کمک به کودکان بی‌سرپرست و سالمندان، مورد واکاوی قرار دهیم.

***

 * آقای نجف‌زاده! دیدن غم و ناراحتی کودکان بی‌سرپرست و سالمندان برای شما دشوارتر است یا خواندن خبر زنده؟

قطعاً دیدن اندوه و اشک کودکان بی‌سرپرست و سالمندانِ تنها و دلشکسته برایم دشوارتر از خواندن صدها ساعت خبر زنده است. این‌روزها از هرکجا که عبور می‌کنی، شاید به کودکان بی‌سرپرستی برخورد کنی که کنار خیابان‌ها دست‌فروشی می‌کنند تا شاید نان‌آور کوچکی برای خانه باشند. دیدن این مناظر دلم را به درد می‌آورد.

* نیکوکاری و دستگیری نیازمندان برای شما چه حس و حالی دارد؟

آرامش، آرامشی‌که خدا در لبخند تک‌تک کسانی‌که در نهایتِ درماندگی از کمک‌های ناچیز ما بهره می‌برند، نهاده است. آرامشی‌که هدیۀ خداست و به‌واسطۀ دل‌های شکستۀ نیازمندان برای ما حاصل می‌شود.

* نیمۀ ماه مبارک رمضان که می‌آید، چه نکته‎‌ای ذهن شما را به خودش مشغول می‌کند؟

انفاق و بخشش بی‌نهایتِ امام‎حسن مجتبی(ع) به مردم که ایشان را به‌عنوان کریم اهل‎‌بیت(ع) به ما معرفی کرده است. کرامت ایشان آنقدر بی‌حدّ و حصر است که هیچ سائل و درمانده‌ای از سوی حضرت دست‌خالی برنمی‎گردد. راستی خوب است سیرۀ ارزشمند این امام مهربان را در جامعه نشر دهیم تا همه یاد بگیریم به نیازمندان خدمت کنیم.

* چطور شد که به‌عنوان سفیر طلایی بهزیستی انتخاب شدید؟

این مطلب را جای دیگری هم گفته‌ام. واقعاً خواست خدا بود که از طریق یکی از دوستانم به مجموعه‌ای با فعالیّت‌های خیرخواهانه متصل شدم و خدا را شکر می‌کنم که در کنار کارهای روزمره، لیاقت این را پیدا کرده‌ام که برای سایر هموطنانم که نیازمند کمک هستند، قدمی کوچک بردارم. در این مجموعه برنامه‌های خیرخواهانه برای کودکان بی‌سرپرست و سالمندان انجام می‌شود و اعتقاد راسخ دارم که وقتی برای کمک‌کردن به دیگران انتخاب می‌شویم، باید قدر این فرصت را بدانیم.

* آقای نجف‌زاده! بخشنده بودن یعنی چه؟ و چرا در این زمینه به ما توصیه‌های بسیار شده است؟

بخشندگی یعنی ندیدن خود و دیدن دیگران. آن‌وقت است که همۀ کارهای ما رنگ خدایی می‌گیرند و از قید هرچه منیّت رها می‌شویم. همۀ ائمۀهدی(ع) معرّف و توصیف‌کنندۀ عملی بخشندگی و انفاق بودند که در میان آن‌ها، امام‌حسن مجتبی(ع) شهرت ویژه دارند، و ما هم به تأسّی از این بزرگواران باید در این مسیر حرکت کنیم؛ چراکه بخشنده بودن، بال پروازی است که انسان را تا اوج خدا پرواز می‌دهد.

* به نظر شما توسعۀ کمک‌های خیرخواهانه چه تأثیری در حل مشکلات نیازمندان دارد؟

خیلی خوب است و به عقیدۀ من، هرچه همدلی و مهربانی بین مردم جامعه توسعه پیدا کند، به همان نسبت هم کمک‌های خیرخواهانه بیشتر می‌شوند. یادمان باشد که صلاح همۀ ما بعد از خدای متعال به دست همدیگر است و ما نباید نسبت به نیازمندان و درماندگان بی‌تفاوت باشیم.

یادمان باشد که کمک‌های هرچند کوچک ما، قدم‌های بزرگی برای زندگی افراد نیازمند است. تلاش کنیم در این ایام ماه رمضان بیشتر به یاد آن‌ها باشیم که خدمت به درماندگان، آزمایش الهی برای همۀ ماست.

*کمک‌کردن به نیازمندان مستلزم رعایت چه پیش‌فرض‌هایی است؟

به نکتۀ خوبی اشاره کردید. کمک‌کردن به دیگران باید مصداق این روایت نبوی باشد که تأکید می‌کند کارهای نیک و صدقات خود را با منّت از بین نبرید. بنابراین در کار نیک فقط باید به خدا و رضایت او فکر کنیم که اگر با چنین ایده‌ای به دنبال رفع نیاز درماندگان باشیم، ثمرات و برکات بی‌حدّ و حصر آن را در زندگی خود خواهیم دید. کمک به دیگرن اگر همراه منّت و خوارکردنِ فردی‌که به ما روی انداخته باشد، نه‌تنها ارزشی ندارد، بلکه بار تربیتی غلطی را نیز به‌همراه دارد؛ چنان‌که ائمۀهدی(ع) هم اگر به سائل و درمانده‌ای کمک می‌کردند، چهرۀ خود را از او می‌پوشاندند تا مبادا با دیدن آن بزرگواران، فرد سائل شرمنده شود.

* چه خاطراتی از ابتدای انتخابتان به‌عنوان سفیر طلایی بهزیستی برای کمک به کودکان بی‌سرپرست و سالمندان  دارید؟

بخشی از خاطرات شیرینم، دعاهای خیر سالمندانی است که سال‌ها در تنهایی به سر می‌بردند و امروز در جمع یک خانوادۀ هم‌سنّ‌وسال خود هستند و بخش دیگری هم به دیدن خنده‌ها و چهره‌های شاد کودکان بی‌سرپرست اختصاص دارد. آرزو دارم زمانی برسد که هیچ کودکی بی‌سرپرست نباشد، خانواده داشته باشد و همیشه بخندد.  

* به نظر شما توسعۀ جمعیت‌های نیک‌اندیش و خیرخواه در کشور، چه نقشی در کاهش فقر ایفا می‌کند؟

مسألۀ حائز اهمیتی است؛ چراکه همۀ ما باید برای کمک و خیرخواهی دست به دستِ یکدیگر بدهیم، نیاز درماندگان را بشناسیم و برای رفع مشکلات آن‌ها تلاش کنیم، که البته این روحیۀ همبستگی و همدلی در ایران به‌وفور دیده می‌شود و ما در مناسبت‌های مختلف شاهد روحیۀ همدلی و نوع‌دوستی مردم هستیم.