شاخصه مهم این کاروان، حضور بیش از 70 نفر از فعالان سیاسی، رسانه‌ای و حقوق بشری جهان به نمایندگی از 20 کشور در آن است. پیش از این، دوبار دیگر این ناوگان با همین نیت راهی غزه شده، اما هر بار صهیونیستها مانع شدند.
همزمان با آغاز محاصره غزه در سال 2007، بسیاری از فعالان آزادی‌خواه همراه با شناورهای مختلف قصد شکستن آن را داشته‌اند. منسجم‌ترین و البته جنجالی‌ترین اقدام برای این منظور همین ناوگان آزادی بوده است.
آنها در نخستین حرکت خویش در ماه می سال 2010 میلادی با کشتی «مرمره» حتی خود را به آبهای غزه نیز رساندند. سازماندهندگان آن کاروان بیشتر از اتباع ترکیه بودند، اما صهیونیستها پایان خونین برای این حرکت انسانی رقم زدند و نیروهای ویژه ارتش رژیم صهیونیستی به کشتی مرمره هجوم آورد و 9 تن از اتباع ترکیه را به شهادت رساند و جمعی دیگر را نیز زخمی کرده و کشتی را بازگرداند.
پیامد این رفتار وحشیانه تیرگی شدید روابط آنکارا با رژیم صهیونیستی بود. در اواسط سال 2011 به یاد شهیدان کشتی مرمره، ناوگان شماره 2 آزادی متشکل از 12 قایق در سواحل یونان سازماندهی شد، اما صهیونیستها با فشار و توطئه، ابتدا مانع از حرکت هشت قایق از همان مبدأ شده و مسافران چهار قایق دیگر را نیز در میان راه بازداشت کرده و به کشورهایشان بازگرداندند. اما این پایان کار نبود، چنان که پیشتر آمد، ناوگان آزادی 3 تشکیل و بار دیگر به قصد شکستن محاصره ظالمانه مردم غزه، راهی شد.
در کاروان اخیر نامهای سرشناس جهانی نظیر «منصف المرزوقی»، رئیس جمهور پیشین تونس، «ماریا میراند»، نماینده پارلمان اسپانیا و مهمتر از همه «با سل غطاس»، نماینده فلسطینی پارلمان رژیم صهیونیستی به همراه ده‌ها نماینده پارلمانهای الجزایر، اردن، یونان و اتحادیه اروپا در کنار بسیاری از فعالان رسانه‌ای و حقوق بشری و حتی سه تن از فعالان با تابعیت رژیم صهیونیستی حضور دارند.
حرکت این ناوگان موج رسانه‌ای قدرتمندی در جهان ایجاد کرد: اگرچه بار دیگر صهیونیستها با تهدید و به زور، این کاروان دریایی را وادار کردند تا در بندر صهیونیستی «اشدود» پهلو گرفته و همه اعضای آن فعلاً در بازداشت این رژیم به سر می‌برند، اما کاملاً واضح است که ناوگان آزادی به کابوس تمام عیار در صحنه مناسبات بین‌المللی برای تل آویو بدل شده و افکار عمومی جهان را کاملاً متوجه فاجعه‌ای که در غزه و به دست صهیونیستها رخ داده، می‌نماید. با کمال تعجب «بان کی مون» و سازمان ملل تنها واکنشی که در برابر این حرکت انسانی داشتند، تأکید بر این نکته بود که: «ناوگان به تنهایی نمی‌تواند پایانی بر وضعیت سخت مردم غزه باشد!»، اما ناوگان آزادی منتظر سازمان ملل نمانده و بی‌تردید این حرکت تحسین برانگیز تداوم خواهد یافت.
نظر شما