وباعث رفتارهایی شده که بر نحوه ارتباط و معاشرتها تأثیر گذاشته و توانسته روحیه و عواطف ما را تغییر دهد؛ روحیه و رفتارهایی که در زندگی سالم خانوادگی و بیرونی بشدت به آن نیازمندیم و بدون آنها زمینه‌های اصلی آرامش و امنیت فراهم نیست. در این میان یکی از مهمترین ضرورت‌ها که هرگز نباید در زندگی تعدیل و یا حذف شود، همدلی است. احساسات ارزشمندی که ماندگاری آن در مردم امروز نیازمند تغییر در نگرش نسبت به خود و دیگران است. شاید این موضوع از آن جایی بیشتر اهمیت پیدا کند که زندگی روزانه بیشتر خودخواهی و خود محوری را دیکته می‌کند، حال آنکه همدلی، پایه عواطف و رفتار انسانی است و با این نگاه بسیار فراگیرتر نیز می‌شود و تمام مباحث اعم از سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و... در بر می‌گیرد.آن چنان که فراوان دیده ایم مردم ما هرگاه با هم همدل بودند، کارهای بزرگی انجام داده‌اند.

اما هنوز کافی نیست و در بسیاری از کارها نیازمند همدلی بیشتری هستیم. در واقع صرفه‌جویی در مصرف آب، جلوگیری از اتلاف انرژی، تفکیک زباله تر و خشک، حفظ محیط زیست،رفع اختلافات خانوادگی، دیدار از بیماران، یتیم نوازی، خبرگیری از بینوایان و بی‌سرپرستان، و سایر موارد بظاهر ساده زندگی روزانه ما با همدلی آحاد مردم حل می‌شود.

البته مردم ما همواره در دنیا به عنوان یکی از معدود کشورهای حامی مظلومان معروف هستند و بارها و بارها نشان داده‌اند که همدلی ما فرامرزی و بین المللی است.

با وجود این، هنوز در حوزه‌های مختلف دچار مشکلاتی هستیم که نیازمند حمایت و هدایت آحاد جامعه است و تا همدلی نباشد آنها به نتیجه نمی‌رسد.

در این میان نباید از نقش رسانه‌ها در ایجاد همدلی غافل بود. رسانه‌های جمعی بخصوص صدا و سیما باید فرهنگ همدلی و فاصله گرفتن از رفتارهای خودبینانه را ترویج دهند.

البته تاکنون در این زمینه اقدامهایی برای تهیه برنامه‌هایی شده است، اما کافی نیست و باید درباره هر موضوعی به طور جداگانه و مجزا برنامه سازی شود. گسترش روحیه همدلی یعنی تصمیم گرفتن صرف نظر از سود و منافع شخصی، و منافع جمع را به منافع خود ترجیح دادن که کار بسیار سختی است، ولی ثمره‌های شیرینی دارد.

گسترش روحیه همدلی، مشکلات را یکی پس از دیگری برمی‌دارد و مردمان را به سوی اهداف کلان خود رهنمون می‌سازد.