سرعت خیره کنندهاش او را تا سر حد اغراق سبقت از یوزپلنگهای حیات وحش فلات ایران پیش برده است، اما با این اوصاف دریغ از اندک حمایت! حسن تفتیان دونده خراسانی که چند روز قبل با کسب سه مدال طلا از رقابتهای جایزه بزرگ آسیا به وطن بازگشت،پس از استقبال مختصر مسؤولان ورزشی از وی، دوباره به بیشه زاری پر از مشکلات و چالشهای ریشه دار برخواهد گشت تا با بیم و اضطراب جاده رسیدن به افتخارات قهرمانی را یک بار دیگر در سکوت و انزوا پی گیرد.
او که مصمم به سبقت از بزرگان این رشته نفسگیر نظیر بولت، اسطوره دوی سرعت جهان است، معتقد است که کسی برای حمایت از او دل نسوزانده تا این رفتار به درد بزرگ دوران ورزشیاش مبدل گردد، اما پشت پرده موفقیتهای حسن تفتیان نیز از احمد رمضان زاده، مربی باسابقه و پرتوان اوست که در سایه و روشن موفقیتهای این دونده همواره همراه او بوده است.
او تمام وقتش را برای فتح قلههای قهرمانی در رقابتهای ملی و بین المللی نثار شاگردانش کرده است.
او معتقد است، تفتیان میتواند به رکورد بیسابقه در ورزش آسیا و دنیا دست یابد، اما اکنون کسی برای افتخارآفرینی یک جوان شهرستانی که شایستگیهایش آوازه فراملی یافته، رغبتی ندارد.
او اضافه میکند: اگر روزی این رغبت حاصل شود،شهرت موفقیتهای این دونده در تاریخ ورزش ایران و آسیا ثبت خواهد شد.
او با انتقاد از وضعیت و اوضاع نابسامان ارزشگذاری به یک قهرمان ملی میگوید: حتی مسؤولان ورزش شهرستان نیز رغبتی به حمایت از این ورزشکار نداشته و حداقل امکانات را از وی دریغ کرده و متأسفانه درکمال تعجب داعیه خدمت به جوانان را هم سر میدهند.
اضافه می کنم علاقه مندان به ورزش دومیدانی بویژه ماده سرعت قطعاً میدانند سرنوشت یک قهرمان در هنگام رقابت را صدم ثانیهها تعیین می کند، از این رو توجه به مشکلات وی از ظرافت خاصی برخوردار است که متأسفانه این ظرافت نه دیده شده و نه با این رفتار مسؤولان ورزش قابلیت دید خواهد بود.
از آنجا که تفتیان امید به کسب سهمیه المپیک دارد و هیچ حامی برای تحقق این انگیزه در کنار وی وجود ندارد، لازم است برای این قهرمان چاره اندیشی شده و برای کمک به این قهرمان بااخلاق، احساس وظیفه و مسؤولیتی به وجود آید.
بسیار نازیباست که به گفته او، فقط پس از کسب افتخار پیرامون او حلقه موقت ابراز علاقه شکل گرفته و دیگر تا افتخار آفرینی بعدی کسی از او سراغ نمیگیرد، بنا نداریم بگوییم این مصداق بیاخلاقی مسؤولان ورزش ماست.
نظر شما