به گزارش قدس انلاین، امروزه دانشمندان و محققین به این واقعیت معترف می باشند که نه تنها مصرف شراب و مسکرات دارای خواصی نمی باشد، بلکه مضرات بسیار گسترده ای را به همراه دارد، به نحوی که ائمه اطهار (ع) به وضوح به این موضوع اشاره داشته اند.

در این باره نقل شده است که فردی به امام صادق (ع) نامه نوشت و از ایشان سوال کرد از مردی که برایش دارویی وصف کرده جهت بیماری ای که بدان مبتلا است. بدین ترتیب که به اندازه کاسه کوچک سفالین از آب جو (که البته نه به خاطر لذت بلکه جهت دارو) بنوشد. پس حضرت فرمود: «نه ننوشید.» پس فرمودند: «که بدرستی که خدا بر چیزی که حرام کرده شفا و دوا قرار نداده است.»

همچنین از عبدالله بن جعفر از صفوان بن یحیی از عبدالله بن مسکان از الحبی روای است که او گفت: از امام صادق (ع) پرسیدم از دوایی که با شراب مخلوط شده حکمش چیست و آیا می توان از آن استفاده نمود؟ حضرت فرمودند: نه! به خدا که آن برای مسلمان حلال نیست که حتی به آن بنگرد پس چگونه با آن مداوا می کند و آن به منزله پیه خوک است و همانا خدا شفا نمی دهد کسی را با آن؛ و نیز امام رضا (ع) خطاب به مامون بیان داشتند: که (بیمار) مضطر از شراب نمی نوشد، چرا که آن می کشد انسان را.

16) محمد بن مسعود العیاشی در تفسیرش از سیف بن عمیره از پیری از یاران امام صادق (ع) آورده است که گفت: نزد حضرت بودیم پیرمردی گفت: دردی دارم و برای من شراب توصیه کرده اند. پس حضرت (ع) فرمودند: چرا آب را که خداوند همه چیز را از آن زنده کرده نمی نوشی؟ پیر گفت: موافق نیستم. حضرت (ع) فرمودند: چرا عسل را که خداوند شفاء مردم در آن قرار داده است نمی نوشی؟ پیر گفت: پیدا نکردم. حضرت (ع) فرمود: چرا شیر که در آن گوشت می روید و استخوان محکم می کند نمی نوشی؟ پیر گفت: موافق نیستم. حضرت (ع) فرمود: آیا می خواهی که به شراب نوشیدن امرت کنم، نه بخدا هرگز به تو امر نمی کنم.

منابع:

1-کلینی، فروع کافی، ج6: 213، 414.

2-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 10: 269.

3-عیاشی، تفسیر، ج 2: 264.

*محمد حسین ورپشتی، آیین تندرستی (ترجمه جلد 16-17 وسایل الشیعه): 232-235.