اکنون چند روزی است که نبردی سخت در جنوب غرب این کشور، در استان زابل میان این دو گروه شورشی ادامه دارد. به طور عمومی همه افغانستانی‌ها بر این نظرند که پس از روی کار آمدن دولت جدید، ناامنی‌ها به نحو آزاردهنده‌ای افزایش یافته است. ارزش «افغانی» [ واحد پول افغانستان] مقابل ارزهای معتبر جهان تا هفت درصد کاهش یافته و اوضاع اقتصادی رو به نابسامانی گذاشته است. این وضعیت برای رشد و گسترش گروه‌های تروریستی بهترین حالت است. آشفتگی مراکز تصمیم‌گیری و بی‌ثباتی مدیریتی هم عنصر مهم دیگری در تشدید این ناامنی‌هاست، به طوری که در ماه‌های اخیر بسیاری از مناطق کشور که پیشتر جزو مناطق امن به شمار می‌رفتند، اکنون به استانهایی بشدت ناامن بدل شده‌اند.
بالاگرفتن جنگها در شمال افغانستان از اتفاقاتی است که هر روز بر دامنه آن افزوده می‌شود و پس از درگیری‌های پراکنده در «فاریاب» و «شبرغان»، استان «قندوز» را ملتهب کرد تا جایی که سقوط مرکز این استان را قریب الوقوع می‌نمود. به فاصله کمی از این درگیری‌ها، استان بدخشان به صحنه جنگهایی تمام عیار تبدیل شد. چند فرمانداری در مناطق مرزی با تاجیکستان سقوط کرد و در آخرین مورد بیش از یکصد پلیس مرزی در حمله‌ای غافلگیرانه بدست طالبان اسیر شدند و بعد مخالفان مسلح در ازای دریافت انبوهی از سلاح و امکانات پلیس، این عده را آزاد کردند.
این در حالی است که دوره اعتبار فعالیت نمایندگان پارلمان نیز به پایان رسیده و اما انتخابات جدید در زمان خود صورت نگرفته و به زعم عده‌ای، حتی از میان خود این نمایندگان، آنها دیگر وکیل مردم تلقی نمی‌شوند و ادامه فعالیتشان غیرقانونی است.
بسیاری از ناظران و آگاهان مسایل روز این کشور، بیشتر این اتفاقها را ناشی از ضعف مدیریتی در مقامهای محلی، امرای ارتش و بویژه افسران میانی می‌دانند. به طور خاص در ماجرای اسارت 107 پلیس مرزی در فرمانداری «وردوج» بدخشان، فرمانده پلیس این استان این سربازان را خائن نامیده و مدعی شد، آنها همه تجهیزات لازم و مهمات کافی را برای نبرد داشته و با این حال تسلیم شده‌اند. ژنرال «بابه جان» معتقد است رئیس شورای ولایتی استان بدخشان در نقش سخنگوی طالبان ظاهر شده و این عده در طی یک معامله شرم‌آور در عمل به طالبان پیوسته‌اند. آنچه مسلم است در ماه‌های اخیر از این معاملات پشت پرده مقامهای مختلف محلی کشور با طالبان بسیار سخن به میان می‌آید. بسیاری معتقدند، اگر از داخل حکومت کمکهای مؤثری به طالبان نشود، آنها قادر به پیشروی‌های جدید نیستند! اما اگر این اتهامها صحت داشته باشد، چه ضمانتی است که چنین معاملاتی تداوم نیابد؟ دولت آشفته فعلی برای پیشگیری از این روند خطرناک چه برنامه‌ای دارد؟عاقبت کشاکش داعش با طالبان چه خواهد شد؟ آیا دولت یا دست کم بخشهایی از آن، در مقابل داعش با طالبان کنار آمده است؟
نظر شما