بدون نام بردن از وی گفت: ایشان اگر می تواند به کلاس‌های بازیگری من بیاید. حمیدرضا نعیمی با اشاره به اینکه این بازیگر بعد از سالها حضور در سینما هنوز از نظر فن بیان مشکل دارد و البته حق دارد، چرا که زیر دست استادانی چون رفیعی و سمندریان کار نکرده است تا بفهمد بازیگری تئاتر یعنی چه.
وی با انتقاد از تنبلی بازیگران تئاتر در نمایش‌های روی صحنه گفت: مشکل اصلی تئاتر ایران برخلاف سینما و تلویزیون نمایشنامه نیست، مشکل اصلی ما کارگردانی است، کارگردان هایی که فقط سیگار می‌کشند و از دیگران بدگویی می‌کنند، تنها وقت تئاتر را بیهوده تلف می‌کنند.
نعیمی اضافه کرد: من چندی پیش نمایشی دیدم که چندین بازیگر بزرگ و مهم ما در آن بازی داشتند، اما به دلیل وجود کارگردانی کم تجربه بازی آنها از دانشجویان ترم اول بازیگری هم ضعیف‌تر بود؛ این در حالی است که هیچ بازیگری در کارهای استادان بزرگ تئاتر به خود اجازه تنبلی نمی‌دهد.
این بازیگر و مدرس تئاتر با انتقاد از توجه نکردن جدی دولت به هنر نمایش گفت: در این واگشتگی و رها شدگی که دولت ما را رها کرده و ما حتی از حق شاغل بودن نیز محروم هستیم، نسبت به کسی جز تماشاگران احساس مسؤولیت نمی‌کنیم، چرا که حضور مردم است که تئاتر را زنده نگه داشته است.
مهران رنج بر نویسنده، کارگردان و بازیگر نمایش «کافه فرانسه» نیز با اشاره به رشد خطرناک اداهای شبه روشنفکری در محافل دانشجویی و رد کردن همه تجربه‌های بزرگان نمایش گفت: این نمایش در حقیقت نقدی اجتماعی بر همین فضاهای شبه روشنفکری و تأکیدی بر این نکته است که در کنار آبگوشت خوردن نمی‌توان ادای جان لاک را در آورد.
وی با بیان اینکه در ایران تئاتر واقعاً مهم نیست ؛ گفت: ما نباید خودمان را گول بزنیم، چرا که تئاتر برای خیلی‌ها واقعاً اهمیتی ندارد و حمایت از سوی دولت انجام نمی‌شود. من نمی‌دانم دیگر چه کسی باید بگوید که از تئاتر حمایت شود و این حمایت صورت بگیرد.
آیدا آب پرور، بازیگر دیگر این نمایش نیز این اثر را فرصتی برای مخاطب برای این دانست که 60 دقیقه بخندد و حداقل یک دقیقه فکر کند.
نظر شما