و هم نوازنده و سالهاست که در این رشته هنری مهارت و  فعالیت دارد و شاگردان زیادی در این عرصه تربیت کرده است.

هنرمندی متواضع با چهره‌ای دوست داشتنی با ویترینی از افتخارها و عناوین مهم داخلی و خارجی در موسیقی و نوازندگی دوتار؛ که متأسفانه برخی محافل و رسانه‌ها این دردانه موسیقی مقامی را که صالح آبادی اصیل است، عمدی یا سهوی تربت جامی قلمداد می‌کنند که این نوعی جفا به صالح آباد است که چنین افتخارواستعداد درخشانی دارد، اما دیگران خوش نامی‌اش را به نفع خود مصادره می‌کنند .

«عزیز تنها»، هنرمندی از خطه مرزی صالح آباد که تقویم روزگار او را 43 ساله نشان می‌دهد .

این هنرمند سرشناس موسیقی مقامی در گفت‌وگو با خبرنگار ما می‌گوید: دو تار در فرهنگ ما، سازی مقدس و عرفانی است که در مجالس لهو و لعب نباید به کار گرفته شود.

وی درباره آغاز فعالیتش در رشته موسیقی مقامی می‌افزاید : زمانی که در مدرسه راهنمایی مشغول تحصیل بودم با گروه‌های سرود مدارس همکاری می‌کردم و مقامهای برتر زیادی را در تک‌نوازی و گروهی به دست می‌آوردم و در سال 67 رتبه اول تک نوازی دوتار را در بین مدارس کشور کسب کردم و از همانجا بود که پله‌های ترقی را پیمودم .

وی درباره تألیف کتاب «آموزش دوتار» اظهار می‌دارد: در سال 82 به دلیل نبود روش مکتوب برای آموزش کلاسیک دوتار در کشور، به فکر تألیف اولین کتاب آموزش دوتار با نام « تنبور » خراسان افتادم و بعد از دو سال تلاش در سال 84 این کتاب را در 56 صفحه و در قطع رحلی به چاپ رساندم .

وی درخصوص همکاری با صدا و سیما اظهار می‌دارد: از سال 67 با واحد موسیقی صدا و سیمای خراسان رضوی در زمینه نوازندگی، تنظیم و آهنگسازی قطعات محلی همکاری داشته‌ام و در قطعات و ارکسترهای زیادی ازدیگرآهنگسازان هم نوازندگی کرده ام و آهنگسازی قطعاتی از قبیل: سلیمان خرابات، هجران، نجوا، بهار و یار بیدلان را بر عهده داشته‌ام.

وی از کارهای جدید ارکستر بزرگ هم خبر می‌دهد: داد حدود هشت کارجدیدومتنوع از ارکستر سمفونیک «استاد حسام‌الدین سراج » درحال تولیداست که کار ضبط آنها در مرحله پایانی قرار دارد.

او در خصوص شرکت در جشنواره‌های بین‌المللی می‌افزاید: در سال 89 در جشنواره اکسپو 2010 شانگهای چین به مدت 15 شب به اجرای « موسیقی خراسان » پرداختم که چینی‌ها استقبال بسیار خوبی کردند.

هنرمند موسیقی صالح آباد درباره شرکت در جشنواره‌های تولیدات صدا و سیمای مراکز استانها خاطرنشان می‌کند : در سال 82 در دوازدهمین جشنواره تولیدات صداو سیمای مراکز استانها به عنوان بهترین نوازنده انتخاب شدم و در سالهای 86 و 87 با همکاری برادران «خواجه نوری» و شادروان استاد «جلال ذوالفنون»، در اولین و دومین کنسرت تلفیقی موسیقی پاپ سنتی و موسیقی مقامی خراسان که در کاخ سعدآباد و تالار وزارت کشور برگزار شد، شرکت کردم که با استقبال بسیار خوب هنردوستان مواجه شد .

این نوازنده و مدرس دوتار، دلیل بی رونقی وگرایش کم رنگ به موسیقی مقامی را نحوه عملکرد رسانه‌ها از جمله صداوسیما می‌داند و می‌گوید: بیشتر آنچه در صدا و سیما بدان پرداخته می‌شود، موسیقی ایرانی بویژه موسیقی‌های محلی و مقامی نیست و خودتان می‌توانید قضاوت کنید که دررسانه ملی این موسیقی چه جایگاهی دارد و از سویی گسترش شبکه‌های ماهواره‌ای و پخش بی‌حد و حصر موسیقی غربی در آن، گرایش مخاطب را به این موسیقی افزایش می‌دهد و در این شرایط است که موسیقی و دوتار نوازی سنتی و مقامی به چنین روزگار دردآوری دچار می‌شود.

وی می‌گوید: یکی از موضوعهای مهم درباره مقامهای موسیقی خراسان از بین رفتن بخش زیادی از ملودی‌ها و مقامهایی است که هنوز مکتوب و جمع آوری نشده است و با گذشت زمان و فوت هر هنرمند موسیقی مقامی، این ملودی‌ها و مقامها به عنوان بخشی از فرهنگ شفاهی و میراث کهن ما به همراه پیکراو دفن می‌شود .

«عزیز تنها » درباره حمایت نکردن ادارات و نهادهای متولی هنر می‌افزاید: یکی از فعالیتهایی که در مرحله نهایی است، جمع‌آوری مقامها و ملودی‌های محلی شرق خراسان به صورت مکتوب است که چندین سال در این زمینه فعالیت می‌کنم و از سال 85 تا کنون 130 نت اصیل از این ملودی‌ها را جمع‌آوری کرده و بزودی در دو جلد کتاب200صفحه‌ای به چاپ می‌رسد و نیاز علاقه‌مندان به این رشته را  برطرف خواهد کرد، گرچه در این‌باره به ادارات و نهادهای متولی طرح و پیشنهادی ارایه کرده‌ام، اما تاکنون هیچ‌گونه حمایتی صورت نگرفته است.