اما آب از آب تکان نمی‌خورد. برای آنچه آمد، هزار و یک شاهد و مثال هست، اما به نظرم یکی که از همه عینی‌تر است را درباره‌اش حرف بزنیم بهتر است؛ واردات! دقت کرده‌اید که چپ و راست همه نصیحت می‌کنند که: ایرانی جنس ایرانی بخر! یا فیلمهای هندی و غمناک پخش می‌کنند، مبنی بر اینکه با خرید هر کالای خارجی به جای کالای ایرانی، یک کارگر که ممکن است پدر و برادر و فرزند ما باشد، از کار بیکار می‌شوند... اما یک نفر دم نمی‌زند که این همه کالا از کجا، چگونه و چرا وارد کشور می‌شوند؟!

شما سراغ هر محصولی که بروید نوع خارجی آن بیشتر از ایرانی‌اش در بازار هست، تعجب نکنید! دقیقاً می‌گویم، هر محصولی از میوه که عینی‌تر و دم دست‌تر نیست. این همه میوه خارجی در بازار این کشور چه می‌کند؟ هزاران تن میوه چرا با صرف میلیونها دلار وارد می‌شود تا محصول باغدار ایرانی روی دستش بماند؟ حرف که می‌زنی، می‌گویند قاچاق است! شما را به خدا یکی برای من روزنامه نگار این معما را حل کند که چطور می‌شود هزاران تن کالایی آن هم از نوع میوه را قاچاقی وارد کشور کرد! حیرت آورتر آن است که بسراغ هر کالایی بروید همین آش است و همین کاسه. انبوه کالاهای بهداشتی و آرایشی، انبوه داروها، انبوهی از کالاهای الکترونیکی و گوشی تلفن و کامپیوتر و... انواع و اقسام سیگارها که در هر دکان و دکه‌ای پیدا می‌شود، انبوهی از انواع پوشاک، شکر، برنج و... را می‌گویند قاچاقی وارد می‌شود. آخر مگر این کشور در و دروازه ندارد؟ این حرف یعنی چه که شما توان کنترل قاچاق در این حجم را ندارید و بعد زورتان فقط به خریدار می‌رسد و هی او را سرزنش می‌کنید؟

درباره این مشکل بزرگ بارها گفته‌ام و بیش از من دیگران گفته‌اند. در همین ستون چند بار درباره قاچاق سیگار نوشتم و مثال زدم که سیگار تولید ایران با کلی توضیحات و کج و معوج شدن بسته‌ها در هر چند کارتن به دست خریدار می‌رسد. یعنی محصولی که بغل گوشمان تولید می‌شود. اما سیگاری که می‌گویند قاچاق می‌آید و یعنی با وسایل مخفی و از راه‌های غیررسمی و یعنی بیراهه‌ها و... حمل می‌شود، طوری به دست خلق‌ا... می‌رسد که یک خش هم رویش نیفتاده! این دیگر چه جور قاچاقی است. شما را به خدا به فکر این بدبختی باشید. اینها را گفتم چون پس از بحث رفع تحریمها، خیلی‌ها برای واردات انبوه دندان تیز کرده‌اند. قبلاً که تحریم بودیم، با آن همه واردات قاچاق وضعمان آن بود و همین کالاهای قاچاق صنعت و اشتغال کشور را به خاک سیاه نشاندند. وای به حال پس از تحریم که پیشاپیش صدها شرکت و کمپانی خارجی اسبشان را برای این بازار زین کرده‌اند. محض رضای خدای فکری به حال صنعت و صنعتگران داخل پس از تحریم بکنید. مبادا کار به جایی برسد که مردم همان سالهای تحریم را آرزو کنند!