به گزارش قدس آنلاین، با توجه به دائمی و روزانه بودن فریضه نماز و پیوند عمیق آن با سبک زندگی همواره سوالاتی به ویژه از سوی نسل جوان نسبت به آن مطرح می شود از این رو، در سلسله مطالبی برخی از این پرسش ها مطرح و پاسخ مستدل به آنها ارائه می شود:
برخی مي گويند بگذار تا در دوران جواني به سر مي بريم از جوانيمان نهايت لذت را ببريم و به اصطلاح عشق دنيايمان را بكنيم، بعد كه پير شديم توبه مي كنيم و آن وقت نماز مي خوانيم! آیا چنین رویکردی ممکن است؟
سید حسن موسوی، کارشناس مرکز تخصصی نماز در پاسخ این پرسش می‌گوید:
اولا: هيچ تضميني براي زنده ماندن انسان ها تا يك لحظه بعد وجود ندارد چه به اينكه بخواهد انسان براي خود وعده رسيدن به دوران پيري و كهنسالي تضمين کند. بهترين دليل اين مدعا هم تصاوير جوانان و نوجواناني است كه به بهانه هاي مختلف از دنيا رفته اند و دوران پيري را درك نكرده اند و ما هر روزه در گوشه و كنار خيابان نظاره گر تصاوير آنها مي باشيم. بنابراين، اين سخن تنها وسوسه از سوي شيطان براي دور كردن انسان ها از خداوند متعال است.
ثانيا: از كجا معلوم كه انسان موفق به توبه شود چرا كه بعد از اينكه انسان به گناه عادت كرد دلش سخت شده و ديگر هيچگونه رغبتي به توبه و بازگشت پيدا نمي كند و اگر بر فرض هم موفق به توبه شد باز هيچ تضميني بر پذيرش توبه از سوي خداوند وجود ندارد.
ثالثا: روايات نقل شده گوياي آن است كه خداوند متعال عبادت جوانان را بيش هر چيزي دوست دارد و عبادت در اين دوران به هيچ عنوان قابل قياس با دوران كهنسالي نیست؛ که برخي از اين روايات در ذیل می آید:
مباهات خداوند به عبادت جوان
رسول خدا (ص) می فرمایند: «خداوند به وجود جوان اهل عبادت بر فرشتگان مباهات مي كند و مي فرمايد: «بنده مرا ببينيد! به خاطر من چگونه از لذت جسماني خويش گذشته است.»
برابري با عبادت هفتاد و دو صديق
رسول خدا (ص) در توصيه به اباذر فرمودند: «اي ابوذر! هيچ جواني ترك دنيا و لذايذ آن را نمي كند و جواني خويش را در اطاعت و عبادت پروردگار بزرگ صرف نمي نمايد، مگر آن كه خداوند اجر و پاداش هفتاد و دو صديق به او اعطاء مي فرمايد.»
قرار گرفتن در سايه رحمت الهي
ایشان همچنین فرموده اند: «خداوند هفت گروه را در سايه رحمت خود جاي مي دهد، روزي كه سايه اي جز سايه او نيست: اول زمامداران دادگر و دوم جواني كه در عبادت خداوند پرورش يافته باشند.»
امام باقر (ع) نیز به جوانان توصيه کرده اند: «اي طالب علم! نماز را به پا دار، قبل از آن كه پيري و سستي فرا رسد، كه آن وقت قدرت نماز گزاردن را نداري و براي تو ميسر نيست (و شايد اشاره به پس از مرگ باشد)»
انتهای خبر/
نظر شما