در حال بازگشت به مشهد هستند، انگار هنوز جمعیت در اطراف ورزشگاه حضور دارند. خیلی از آنها که جوانان کم سن وسالی هستند، بدون وسیله نقلیه برای بازگشت به خانه ماندهاند و هیچ وسیلهای برای بازگشتشان وجود ندارد. از اتوبوسهای شرکت اتوبوسرانی هم خبری نیست. بناچار آنهایی که ماندهاند، در تاریکی شب به راه زدند تا خود را به راه مواصلاتی اصلی برسانند. دسته دسته جوانانی را میبینی که شانه خاکی جاده شهرک صنعتی را در پیش گرفته اند و بدون وسلیه نقلیه به حال خود رها شده اند. راستی اگر در این تاریکی شب یکی از خودروهای سبک و سنگینی که ثانیه به ثانیه از کنار آنها میگذرند، به هر دلیل از مسیر خود منحرف شوند، فکر کرده اید چه فاجعه ای اتفاق خواهد افتاد. مسؤولان محترم تا قبل از اینکه حادثه ای واقع شود، از آن جلوگیری کنید.
صالح هاشمی: پنجشنبه گذشته دیدار افتتاحیه لیگ پانزدهم در مشهد برگزار شد؛ دیداری که از حیث وجود ورزشگاه مجهزی مثل ورزشگاه ثامن الائمه (ع) بی تردید بی نقص یا کم نقص برگزار شد. اما از محل برگزاری دیدار افتتاحیه لیگ پانزدهم که قدری فاصله بگیریم، به مشکلات و معضلاتی برمی خوریم که از دی ماه 1383 که این ورزشگاه با دیدار تیم ابومسلم و پرسپولیس در لیگ چهارم افتتاح شد تاکنون و پس از 11 سال هنوز که هنوز است، پا برجاست.
یک روز گرم تابستانی و هجوم علاقه مندان به ورزش فوتبال برای تماشای دیدار دو تیم سیاه جامگان و استقلال سبب شد تا یک بار دیگر مشکلاتی که در این سالها در کنار ورزشگاه ثامن بوده، بیشتر از گذشته نمایان شود.
از ساعات اولیه روز پنجشنبه که خیل عظیم علاقهمندان به فوتبال شهرستانهای خراسان رضوی، جاده شاندیز را برای رفتن به ورزشگاه از یک طرف و جاده مشهد به چناران را از طرف دیگر انتخاب کرده بودند، هرچه به زمان آغاز مسابقه نزدیکتر میشدی، معضلات رسیدن به ورزشگاه بیشتر و بیشتر میشد.
جاده مواصلاتی مشهد به شاندیز که یکی دوسالی میشود تعریض و دو بانده شده است، قدری از مشقات سفر پر مشکل به ورزشگاه ثامن را کم کرده است، اما هنوز برای بر طرف شدن مشکل اصلی و اساسی فکری اندیشیده نشده است! جاده قدیمی و در واقع غیر استاندارد شهرک صنعتی مشهد که علاقه مندان به فوتبال را از دو طرف به ورزشگاه میرساند، به هیچ وجه در حد و اندازه ای نیست که پاسخگوی هجوم فوتبالدوستان برای دیدن بازی هایی از جنس دیدار سیاه جامگان و استقلال باشد.
هرج و مرج و بی نظمی و بار ترافیکی سنگینی که بخصوص از سه یا چهار ساعت قبل از شروع بازی بر جاده شهرک صنعتی حاکم میشود، حتی نیروی انتظامی و پلیس راهنمایی و رانندگی را در برخی مواقع کلافه میکند و کنترل را از دست آنها خارج.
مسیر دو یا سه کیلومتری حد فاصل جاده مشهد – چناران به ورزشگاه ثامن و نیز جاده مشهد – شاندیز تا ورزشگاه ثامن که در حالت عادی چیزی حدود پنج دقیقه وقت نمی برد، در زمان برگزاری بازیهای مهم چیزی بیش از یک ساعت وقت از مراجعان را میگیرد و در این بین انواع و اقسام مشکلات و معضلاتی که هر کدام از گوشه ای بیرون میزند. از جو روانی بدی که در آنجا حاکم میشود و سبب بالا رفتن اضطراب و استرس مردم میشود تا تصادفاتی که گاهی در بی قانونیهای حاکم اتفاق میافتد، همه و همه جزو مواردی است که قطعاً نیاز به کار کارشناسی شده و رفع دارد. بماند که معضلات و مشکلات عدیدهای که بعد از ورود به ورزشگاه همچنان همراه فوتبالدوستان هست و نیاز به رسیدگی دارد، ماجرای آبخوری، نمازخانه و سرویسهای رفاهی هم خود داستانی مجزا دارد.
نادیده گرفتن سرمایه ملی که بر باد میرود
ورودی جاده شاندیز به شهرک صنعتی را آنقدر تنگ و کم عرض گرفتهاند که دقایق طولانی باید در این مسیر متوقف بمانی و بنزین بسوزانی. خدا میداند طی این یازده سالی که ورزشگاه ثامن افتتاح شده، خودروهایی که قصد ورود به مجموعه را داشتهاند، چقدر سرمایههای ملی را به دلیل ترافیک بیحد و حصر سوزاندهاند.
در عین حال وقتی فضای کافی برای عریض شدن جاده را مشاهده میکنی، بیشتر به این باور میرسی که انگار معطلی بیش از حد و بیدلیل عاشقان ورزش و هدر رفتن این همه سوخت به دلیل ترافیک سنگین برای برخی مسؤولان اهمیتی ندارد یا اگر هم دارد، چندان مهم نبوده که در همه این سالها فکری به حال بهبود مسیر منتهی تا ورزشگاه انجام دهند. بماند که خود ورزشگاه نیز که قرار بود با سالنهای پی در پی به یک دهکده بزرگ ورزشی در مشهد بدل شود تا شاید حتی میزبان مسابقات بزرگ آسیایی و جهانی شود، بسیاری از پروژههای آن به حالت نیمهکاره رها شده است.
این وضعیت را در حالی شاهدیم که بیشتر ورزشگاههای بزرگ اروپا در دل شهر قرار دارند، اما برنامهریزی به حدی حرفهای است و مسیرها به قدری آیندهنگرانه ساخته شده که کمتر شاهد گرههای ترافیکی شدید هستیم و ورود و خروج با سهولت انجام میشود، اما با اینکه بیشتر ورزشگاههای کشورمان خارج از محدوده شهری قرار دارند، باز هم چنین مشکلاتی ایجاد میشود که باید راهکاری اساسی اندیشید و در پی اشکالها بود و به پاسخ این پرسش رسید که با وجود در اختیار داشتن فضای کافی، چرا همچنان ترافیک ایجاد میشود.
نظر شما