نمایشگاه صدا، چیدمان  و عکس حرفهای خصوصی، دربرگیرنده داستانهایی از دختران بی سرپرست و کم توان ذهنی ست که مخاطبان و بازدیدکنندگان را به تفکری عمیق وا می دارد و بیننده تابلوها و چیدمان های مرتبط  با تصاویری که در تابلوها کارشده، پس از شنیدن صدای دختران و احساسشان که همان حرفهای خصوصی است دچار می شود به حسی عارفانه که آمیخته با شکر خداوند است.

 در نمایشگاه که دقیق می شوی، همه در سکوت غرق حرفها و داستانها شده اند، بعضی کاغذ  و قلم برداشته و آنچه را که با هدفون ها می شنوند، می نویسند و برخی داستانها را گوش می کنند و ساعت ها به تابلوهای عکس نگاه می کنند، برخی ها وقتی وارد فضای نمایشگاه حرفهای خصوصی می شوند، از این نوع چیدمان نمایشگاه تعجب می کنند و همه و همه پس از تماشا، حس و عاطفه خود را در قالب اشک و سخن و همدلی با پدید آورندگان آثار، لحظه های خوش حاصل از این نمایشگاه راشریک می شوند و اینهمه استقبال تمدید نمایشگاه را تا فردا 10 شهریورماه رقم زد.

شخص عکس‌های این نمایشگاه هر کدام داستانی دارند و شخصیت‌های درون عکس با صدای واقعی خود با مخاطب سخن می‌گویند. چیدمان نیز از بازگو کننده آینده  داستان  است  که در حقیقت هر قاب تلفیقی از گذشته، حال و آینده دختران بی‌سرپرست و کم‌توان ذهنی است.

درواقع این نمایشگاه ارتباط دو سویه ای را با مردم بوجود آورده و همانطور که مردم به دیدار این دختران به آسایشگاه می روند، این دختران به میان مردم آمده و حرفهایشان را می شنوند.

برای پدید آوردن نمایشگاه  حرفهای خصوصی، نیاز به داستانهایی از این عکس ها بود که بعد از عکاسی، داستان‌های کوتاهی نوشته و صداگذاری  شد ، هر داستان حدود یک تا دو دقیقه است و در هر بار ١٥نفر می‌توانند این حرفها و داستانها را بشنوند.
نمایشگاه «حرف‌های خصوصی» پس از ارائه این شیوه متفاوت اجرایی در نمایشگاه «تنها که می‌شوی» در بیرجند، این بار به همت دختران و دست‌اندرکاران موسسه‌ خیریه‌ توانبخشی «همدم»، این هنر ترکیبی را در نمایشگاه «حرف‌های خصوصی» ارائه می‌دهد.

. در گروه عکاسی «حرف‌های خصوصی»؛ شادی‌آفرین آرش، الهام برادران، علی حسینیان، شیوا خادمی، محمدصادق دهقانی، سمیرا غفاریان قالیباف، صادق سوری و فرشته کاملان حضور داشته‌اند.نمایشگاه «حرف‌های خصوصی» تا 10شهریور۹۴ هر روز از ساعت ۱۰تا۱۲ و ۱۷تا۲۰در نگارخانه فردوسی جهاد دانشگاهی واقع در سه‌راه ادبیات مشهد دائر است.
 

عکس و متن: شبنم مقدم