صدها تن سلاح و تجهیزات نظامی سبک و متوسط را برای دمشق ارسال کرده است. در ادامه نه تنها این خبر از سوی قاهره تکذیب نشد، بلکه یک هیأت بلندپایه رسانه‌ای از مصر به سوریه رفت و پس از آن اخباری از رایزنی‌های امنیتی و پنهانی قاهره و دمشق به رسانه‌ها راه یافت، به طوری که هر دو دولت تمایل نزدیک شدن این دو کشور عربی به یکدیگر را منکر نشده و سعی در مخفی نگه‌داشتن آن نکردند.

عربستان آشکارا از این رفتار السیسی خشمگین شده و بی‌شک اقدامهای تنبیهی را برای السیسی در نظر خواهد گرفت. «ملک سلمان» پیشتر هم یک بار دیگر از مخالف نوازی قاهره بشدت به خشم آمده بود و آن زمانی بود که مقامهای مصری در آغاز تهاجم آل سعود به یمن با درخواست اعزام نیروی زمینی جهت هجوم به یمنی‌ها مخالفت کردند. در آن زمان ملک سلمان، سفیر مصری‌ها را در ریاض احضار کرده و با اظهاراتی تند و زننده از او خواست تا به السیسی بگوید باید در قبال براندازی حکومت مرسی بیشتر از این قدردان زحمات ریاض باشد!

باید پذیرفت که تحولات صحرای سینا شاید کلید اصلی تغییر سکان سیاست مصری‌ها در قبال سوریه باشد. السیسی به عینه شاهد بود که آل سعود با کمک صهیونیستها و برای تأمین امنیت مرزهای جنوبی آنها در حال به آشوب کشیدن صحرای سینا هستند. السیسی به موقع فهمید که آل سعود آماده است تا مصر را نیز در صورت لزوم به سوریه دیگری بدل کند.

به سبب روابط گرم میان ریاض و غرب و بویژه آمریکا، السیسی دریافت که نمی‌تواند این دسیسه را با کمک متحدان غربی خود کنترل کند. او هوشمندانه در این زمان به سمت مسکو چرخید. سفرهای متعدد مقامهای مصری به روسیه را اکنون می‌توان ریشه‌یابی کرد. نزدیکی به کرملین بسیاری از حقایق را برای السیسی روشن کرد. او حالا خوب می‌داند که برای ادامه حیات حکومتش در این منطقه آشوب زده نیازمند یک دیپلماسی متوازن و ارتباط با همه طرفهاست و تنها این بازی دیپلماتیک می‌تواند قاهره را به ساحل سلامت برساند، اما این رویه منجر به تنها و منزوی تر شدن بیشتر آل سعود در منطقه خواهد شد و برعکس برگ برنده‌ای خواهد بود در دستان بشار اسد.