گفت: دارم ولی باور کن  آدم می‌ترسه در این شهر رانندگی کنه!

با هم حرف زدیم تا قانع بشود که کار نشد ندارد هر چند احساس کردم خیلی هم حرف هایم تأثیر نداشته است و بعد با خودم فکر کردم، بعضی ها اصلاً اهل اینکه خودشان را به زحمت بیندازند نیستند.

آن روز گذشت و امروز با دیدن این عکس یاد حرفهایم با آن دوست افتادم. با دیدن این عکس که مشابه آن را هم البته قبل از این دیده بودم، به این فکر کردم که وقتی همت آدمی بلند باشد چه کارها که نمی کند. وقتی همت باشد، دیگر مهم این نیست که انسان از نعمت دست و پای سالم برخوردار نیست، چون اراده و تلاش عناصری هستند که می توانند جای همه نداشته ها را بگیرند و مرتضی عبدی که از یک سالگی به فلج اطفال مبتلا شده و توانایی ایستادن روی پاهای خود را از دست داده است، یکی از این آدمهاست که در شهر ما زندگی می کند.

خیلی ها با دست و پای سالم هم حوصله و همت انجام این را ندارند که چهار قدم راه بروند و یا از یک کوه 50  متری کوچک بالا بروند، اما این معلول افغانستانی که متولد مشهد است،  توانسته است با همت و پشتکار خود علاوه بر فتح قله‌های شیر کوه و دماوند، 1866 پله برج میلاد را در کمتر از یک ساعت بالا برود تا آنها که می گویند نمی شود، بدانند که کار نشد ندارد و تکانی به خودشان بدهند.