به گزارش قدس انلاین، از وظایف دینی مومنین این است که همواره مراقب عزت خویش و عزت برادران ایمانی خود باشند، نه قدمی بردارند که مایه ذلت خودشان شود و نه به آبروی برادران دینی خود آسیب برسانند. از این رو امیرالمومنین علی (ع) بر این امر تاکید داشته اند. آن حضرت درباره روش حفظ آبرو می فرمایند: مَنْ ضَنَّ بِعِرْضِهِ فَلْیَدَعِ الْمِراءَ؛ هر که آبروی خود را دوست دارد، باید از مجادله بی جا و بی مورد بپرهیزد.

همچنین ایشان درباره مشتری آبرو بیان می دارند: ماءُ وَجْهِکَ جامِدٌ یُقْطِرُهُ السُّؤالُ ، فَانْظُرْ عِنْدَ مَنْ تُقْطِرُهُ؛ آبـروی تـو بـر جـبین تو بسته است و خواهش، آن را قطره قطره می چکاند. پس بنگر که آن را نزد چه کس فرو می چکانی!

علاوه براین درباره شرط آبروداری می فرمایند: اُبْذُلْ مالَکَ لِمَنْ بَذَلَ لَکَ وَجْهَهُ فَاِنَّ بَذْلَ الْوَجْهِ لا یُوازیهِ شَیءٌ؛ مـال خـود را بـه کـسـی کـه بـرای تو از آبرویش گذاشته است، ارزانی دار، زیرا هیچ چیز با بخشیدن آبرو برابری نکند.
منابع:

1-نهج البلاغه، حدیث 347، 354.

2-آمدی، شرح غررالحکم، ج2: 236.

3- پورطباطبایی، یکهزار سخن از حضرت علی (ع): 53.