به گزارش قدس آنلاین، گرفتن وام اگرچه یکی از راه های پیش روی انسان برای حل مشکلات مالی است اما در آموزه های دینی روایی ما از آن نهی و عامل خواری و زبونی آدمی می داند، آنچنان که پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «از وام گرفتن بپرهيزيد، كه آن غصّه شب و خوارىِ روز است.»
امیرمومنان امام علی (ع) نیز می فرمایند: «وام، يكى از بردگى ها است.»
امام صادق (ع) نیز در این باره فرموده اند: «كمتر وام بگيريد كه كم قرض داشتن، عمر را زياد مى كند.»
جالب آنکه آموزه های روایی ما تنها در موارد خاص و ضروری وام گرفتن را جایز دانسته اند.
امام کاظم (ع) می فرمایند: «هر كه براى تأمين خود و خانواده اش در پى كسب اين روزى از راه حلال بر آيد مانند مجاهد در راه خداست. اما اگر نتوانست به دست آورد، به اميد خدا و رسول او به اندازه قوت خانواده اش وام بگيرد.»
علاوه بر این، در روایات از تعلل در بازپرداخت بدهی و تعویق آن نهی می شود؛ آنچنان که خداوند متعال در آیه 283 سوره مبارکه بقره می فرماید: «اگر كسى از شما ديگرى را امين دانست، آن كس كه امين دانسته شده امانت را باز دهد و بايد كه از پروردگار خود، اللّه، بترسد».
پیامبر اکرم (ص) نیز با نهی از تاخیر در بازپرداخت بدهی فرموده اند: «اگر كسى بتواند حقّ كسى را بپردازد و تعلّل ورزد، هر روز كه بگذرد، گناه باجگير برايش نوشته شود.»
ایشان همچنین می فرمایند: «بدهى سه گونه است: كسى كه هر گاه طلبكار باشد مهلت مى دهد و چون بدهكار باشد [به موقع] مى پردازد و تعلّل نمى ورزد؛ چنين كسى سود مى برد و زيان نمى كند، و كسى كه اگر طلبكار باشد، به موقع مى گيرد و اگر بدهكار باشد، نيز به موقع مى پردازد؛ چنين كسى نه سودى مى برد و نه زيانى مى كند، و كسى كه اگر طلبكار باشد به موقع پس مى گيرد و اگر بدهكار باشد در پرداخت آن تأخير و تعلّل مى ورزد، چنين كسى زيان مى كند و سودى نمى برد.»
منابع:
بحارالانوار
الخصال
میزان الحکمه
انتهای خبر/
نظر شما