او که متولد 1371 در مشهد است و از 10 سالگی در عرصه بازیگری تئاتر وجود دارد، در حال حاضر دانشجوی رشته بازیگری است و از سوابق او میتوان به نمایشهای ثمرگل، اتللو به روایت بخشی، حیاط خلوت، بدون خداحافظی، روزی روزگاری آبادان و... اشاره کرد.
«عروس دریایی» این روزها در حال اجرای عمومی است و علاوه بر حضور و درخشش در جشنوارههای مختلف، توانست اجراهای عمومی خوبی را هم داشته باشد.
گفت و گو با او را با هم میخوانیم.
*خلاصهای از نمایش «عروس دریایی» برایمان بگویید.
داستان «عروس دریایی» روایت خانوادهای است که شامل دو خواهر هستند، یکی دوشیزهای خیالاتی و دیگری بیوهای افسرده و مادری که بسیار سختگیر و نظامی مسلک است. آنها در ناکجاآبادی در لب ساحل زندگی میکنند. در فصل زمستان، مردهای شهر، ناامید از ماهیگیری در آبهای یخزده به جایی دیگر میروند و این اتفاق هر سال در این سرزمین رخ میدهد و در این فصل که مردان نیستند، دختر خیالاتی میخواهد با کمک خواهر بیوهاش به مادر خود از خواستگاری مردی خبر بدهد که در اصل پستچی است، ولی او نظامی معرفیاش کرده و در نهایت هویت مرد برای مادر روشن میشود و...
* شما به عنوان نویسنده چه هدفی از انتخاب این سوژه داشتید؟
قصد من به عنوان نویسنده نشان دادن زنانگیهای مدفون شده توسط زنهایی است که به خلق و خویی مردانه روی آوردهاند و خود از این اتفاق غافل هستند و از طرفی نشان دادن بنیان خانوادههایی که از سر خودخواهی، فرزندان خود را با روحیات و شخصیتهایی دوگانه بار میآورند و در نهایت آینده و زندگی آدمهایی که از سر تنهایی و خیالبافی و در اوج سادگی به تباهی میکشند.
* «عروس دریایی» دارای موقعیت جغرافیایی یا زمانی خاصی نیست، کمی در این باره برایمان بگویید؟
این نمایش دقیقاً به موقعیت جغرافیایی یا زمانی خاصی تعلق ندارد. این نمایش رویدادی است از قدیم تا به امروز که در روابط وجود داشته است، از همان قدیم جنس زن از مرد و جنس مرد از زن توقعاتی داشته که هرگز نه فراهم شده و نه حل و حتی ریشهیابی هم نشده است.
* در واقع به عنوان یک نویسنده زن به بررسی انتظارهای زن و مرد پرداختهاید؟
میخواستم، بگویم که چرا یک زن تا بینهایت نگران زنانگیهایی است که روزی بیآنکه بروزشان دهد، از بین میرود یا چرا مردی نگران غرورش باشد، مبادا با رفتارهای مردانه و زمخت، زنی را که با او مرتبط است، از هم بپاشد... تمام حرفم در این نمایش این بود که مرد باید مردانگی کند و زنان باید زنانگی کنند.
*وضعیت کار زنان را در تئاتر مشهد چگونه ارزیابی میکنید؟
سخت است، خیلی سخت، خیلی وقتها احساس میکنم در جایی که هنوز هنر جایگاهی ندارد، تو را ضعیف میخوانند، چون زن هستی! به اعتقاد من، هنوز نگاه به زنان نویسنده و کارگردان در تئاتر خیلی خوشایند نیست، گاهی وقتی زنی مینویسد، بعید نیست. زاویه دیدشان را عوض کنند و از قلم او ببینند! نویسندگی زنان به معنای کار فمنیستی نیست. به هر حال نمایش «عروس دریایی» به عنوان پر مخاطبترین نمایش در بیست و چهارمین جشنواره استانی و هشتمین جشنواره دانشجویی دانشگاه آزاد مطرح است.
*این نمایش تاکنون چه جوایزی را توانسته از آن خویش سازد؟
برنده جایزههایی با عناوین بهترین طراحی لباس، طراحی صحنه، نویسندگی، کارگردانی و بازیگری زن در هشتمین جشنواره دانشجویی دانشگاه آزاد و همچنین برنده جایزه نویسندگی، بازیگری زن و بازیگری مرد از بیست و چهارمین جشنواره تئاتر استانی را توانست از آن خویش سازد.
لازم به ذکر است، این نمایش به نویسندگی و کارگردانی ستایش رجایی نیا و بازیگری منیره آلاداغی، ستایش رجایی نیا، سمیه قائمی و پویا نمازی از 24 شهریور تا 15 مهر در مجتمع امام رضا(ع) سالن اصلی تئاتر مشهد اجرا شد.
نظر شما