به گزارش قدس آنلاين،حميدرضا عرب،همانگونه که یک نقاش برای خلق اثر بدیع هنری نیازمند الگو است، انسان نیز برای آراستن و شکل دادن شخصیت خود به نمونه‌های رفتاری و کرداری نیاز دارد. در محیط ورزش نیز ورزشکاران نوجوان همواره به دنبال یافتن الگوهای رفتاری هستند و می‌کوشند به تأسی از بزرگترهای خود راه و روش مناسب‌تری را در پیش بگیرند و علاوه بر جاذبه‌های فنی، به لحاظ اخلاقی نیز در زمره اولین‌ها باشند.
در فوتبال ایران اما به واقع یافتن الگوهای فنی و اخلاقی زبده و شاخص بسیار دشوار شده و به ندرت می‌توان مردانی را یافت که همزمان ورزشکاران خوبی باشند و از اخلاق نیکویی نیز بهره ببرند. در هفته هشتم لیگ برتر به عینه دیده شد که کاپیتان یکی از دو قطب فوتبال ایران چگونه با الفاظ ناشایست و بسیار زشت بازیکن تیم حریف را خطاب قرار داد و فضای بازی را به انحطاط کشاند.
در حالی که انتظار نمی‌رود بازیکنان با تجربه‌ای همچون نورمحمدی که بی‌شک معلم‌های چیره‌دستی هم در طول سالیان فعالیت به خود دیده‌اند، اینگونه اسیر فضای بازی شوند و هر آنچه ناشایست است را به زبان جاری کنند اما عجبا که مردان باتجربه فوتبال ایران نیز گاهی چنان از کوره درمی‌روند که بدل به بدترین‌های اخلاقی میدان بازی می‌شوند. این رفتارها درست زمانی انجام شد که فضای ورزشگاه به واسطه درگذشت هادی نوروزی منش و اخلاق پهلوانی را می‌طلبید و حتی اگر پرسپولیس در آن شرایط نمی‌توانست گلی وارد دروازه حریف کند، بازیکنان نباید با آن شدت به سوی حریف یورش می‌بردند و با لفاظی‌ها جلوه‌های زشتی از کانون ورزش را خلق می‌کردند.
آنچه در آخرین دقایق بازی پرسپولیس و صبای قم رقم خورد، اوج بدنمایی‌های محیط فوتبال بود؛ در اهواز نیز گوشه‌هایی از این بی‌احترامی‌ها مشاهده شد. جایی که اسماعیل شریفات که او نیز از جمله بازیکنان باتجربه فوتبال ایران است، به سبب برخی هتاکی‌ها مورد شماتت داور نیز قرار گرفته است. شگفتا که شریفات نیز کاپیتان دوم تیم فولاد خوزستان محسوب می‌شود هرچند که دیگر نه این بازیکن را و نه کاپیتان پرسپولیس را نمی‌توان شایسته این عناوین دانست. نه سزاوار بستن بازوبند کاپیتانی و نه مردانی الگو و نمونه برای جوان‌ترها. نه در پرسپولیس و نه در فولاد به یاد نداریم که بنیان باشگاه‌های‌شان بر این مبنا چیده شده باشد و شکی هم نیست که این باشگاه‌ها اولا برای آنکه محیطی برای تربیت سرشت و خمیره آدمی باشند، تشکیل شده‌اند نه اینکه با هر حربه نادرستی به پیروزی دست یابند.
نورمحمدی و شریفات حتی اگر سری به کتاب اول دبستان خود بزنند و نخستین صفحات کتاب فارسی را دوباره مرور کنند به یک جمله تاریخی برمی‌خورند. آنجا که نوشته شده است ادب آداب دارد. عجب جمله شگفت‌انگیزی با ساده‌ترین کلمات فارسی روی تخته سیاه به نمایش درمی‌آمد. الف، دال، ب! شاید دوباره لازم باشد پسران پر شر و شور فوتبال ایران بروند و دروس کلاس اول ابتدایی را مرور کنند تا به یاد بیاورند که باید با ادب بود تا بزرگ شد.