«مهدی تجلی‌فر» در گفت‌وگو باایسنا، اظهار کرد: اسپند یا اسفند یکی از داروهای اصلی گیاهی است که به زبان عربی «حرمل» نامیده می‌شود. اسپند از تیره سراب (ygophyllaceaez) است و نام علمی آن «harmala peganum» است.

وی افزود: دانه اسفند دارای آلکالوئیدهایی به نام (هارمالین، هارمین، هارمالون) است و دارای خواص دارویی بسیاری است و گندزدایی می‌کند، بو و دود دانه‌های اسپند، اثر ضدعفونی‌کننده در هوا داشته و میکروب‌ها را از بین می‌برد.

عضو سازمان نظام مهندسی کشاورزی قزوین تصریح کرد: دانه این گیاه در خانه سوزانده می‌شود و دود غلیظ آن برای ضدعفونی هوا، دورکننده حشرات، خوشبوکننده فضا و به باور برخی حتی خنثی کردن چشم‌زخم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

وی ادامه داد: اسپند در سایر کشورها نیز طرفدار دارد، مردم یونان از اسپند به‌عنوان قاعده‌آور، کرم‌کش، مسکن و خواب‌آور استفاده می‌کنند.

تجلی‌فر خاطرنشان کرد: در گذشته در هند برای سیفلیس و در آفریقا نیز برای تب از اسپند استفاده می‌کردند، گرچه مصرف خوراکی این گیاه می‌تواند مسموم‌کننده باشد، اما برخی افراد محلی در این کشورها هنوز از آن برای درمان آسم، کولیک، تب، سنگ‌های صفراوی، سکسکه، زردی، مالاریا، دردهای عصبی، پارکینسون و روماتیسم استفاده می‌کنند.

وی تصریح کرد: معمولاً از گیاه اسپند بیشتر به‌عنوان خوشبوکننده هوا استفاده می‌شود و شکل خوراکی آن کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، چون مصرف ناصحیح آن باعث عوارضی چون تشنج، تهوع، سکسکه، ترشح بیش از حد بزاق و تضعیف سیستم اعصاب مرکزی می‌شود.

عضو سازمان نظام مهندسی کشاورزی قزوین خاطرنشان کرد: سمی بودن این گیاه به اندازه‌ای است که حتی حیوانات هم با مصرف آن دچار مسمومیت می‌شوند و مواردی از مرگ و میر حیوانات نیز گزارش شده است.

تجلی‌فر یادآور شد: در قدیم برای کاهش تأثیر میزان سم گیاه اسپند آن را چند بار در آب خیس می‌کردند.