به گزارش قدس انلاین به نقل ازجام جم آنلاین ، این مادر با طناب مخصوص ورزش پرش از ارتفاع ، پسر خوانده کوچکش را طوری کتک زده است که دست ها ، پاها و پشت این کودک، پر از راه های متورم سرخ رنگ و خونین جای شلاق شده است.

این زن که در روزنامه ها فقط با نام لی معرفی شده است، درباره علت شکنجه پسرش با خونسردی می گوید « مشقش را تمام نکرده بود و دروغ می گفت، من هم تنبیهش کردم ! » لی، 50ساله ، در کتک زدن پسر خردسال از برادرزاده اش هم کمک گرفته است و علاوه بر شلاق مخصوصش با نوعی برس فلزی پوست پشت پسرک را بارها کنده است.

او به رسانه ها گفته است « فکر نکنید من مادر بدی هستم ،‌ فقط می خواهم این پسر دروغ نگوید ! » پسر کوچولوی کتک خورده ، یتیم نیست بلکه لی او را از خانواده اش به فرزندخواندگی گرفته است چون در روستای آنها امکان ادامه تحصیل او وجود نداشت. این رفتار در چین امری عادی است و خانواده هایی که استطاعت فرستادن فرزندان شان را به مدرسه ندارند،‌ آنها را به عنوان فرزندخوانده به خانواده های دیگر واگذار می کنند.

دادگاه هم اکنون حضانت این کودک را از لی گرفته و او را به خانواده خودش برگردانده و با این اوصاف پسرک بار دیگر از تحصیل باز مانده است.

به نوشته روزنامه دیلی میل، رسانه ها لی را در خبرها با نام " مادر ببر" معرفی کرده اند. چینی ها اصطلاح مادر ببر را برای زنانی به کار می برند که فرزندشان را برای موفقیت بیشتر رنج می دهند و بر او سخت می گیرند.

نکته عجیب در پرونده مادر ببر که برخی چینی ها را نیز دلخور کرده ، این است که با وجود اثبات شدن جرم کودک آزاری ، فقط شش ماه حبس برای مجرم در نظر گرفته شده است در حالی که چین ، مجرمان را با جرم هایی بسیار کوچک تر از این حتی به اعدام محکوم می کند . به طوری که چندین سال پیش ، در این کشور ، مردی به علت متلک پرانی به زنی که سوار دوچرخه بود ، اعدام شد !

البته منظور این نیست که لی باید به علت شکنجه کودکش به اعدام محکوم شود اما مسلما اگر مجازاتی جدی تر و بازدارنده تر برای چنین مجرمی در نظر گرفته می شد شاید دیگر کسی جرات آزار کودکی را در این کشور نداشت.

در کشور ما نیز ، هر از گاه اخباری درباره آزار و شکنجه کودکان از سوی والدین شان در رسانه ها منتشر می شود. بیشتر این والدین اعتیاد به مواد مخدر دارند و به همین علت آستانه تحمل شان پایین و خشم شان کنترل نشده است و با این حال معمولا مجازات بازدارنده ای برای این افراد در نظر گرفته نمی شود و بیشترشان، گاهی حتی بدون تحمل دوره کوتاهی از حبس، به خانه بر می گردند و بدتر این که بسیاری از مردم ما لزوم گزارش کودک آزاری را به نهادهای مسئول همچون اورژانس اجتماعی را احساس نمی کنند و به همین علت، از کنار این موضوع به آسانی می گذرند حال آن که برخی اوقات یک تماس تلفنی می تواند کودکی را از مرگ نجات دهد . آیا شما در مواجهه با کودک آزاری حاضرید موضوع را به اورژانس اجتماعی اطلاع دهید ؟