بارسلونا در نوکمپ به یک بایرن مونیخ دیگر برای جلوروسی تبدیل شد و ظاهراً تیم پایتخت نشین ایتالیا به این باختهای سنگین در رقابتهای لیگ قهرمانان اروپا عادت کرده و این کابوس دست از سر آنها برنمی دارد. رم در نوکمپ از چپ و راست گل خورد و هرچه تلاش کرد نتوانست از غرق شدن در سیلاب گل بهترین تیم اروپا خودداری کند. در اینکه بارسلونا تیمی متشکل از ستارههایی است که این روزها متوقف کردن آنها بیشتر به یک معجزه شبیه است، شکی نیست. اما رم از همان ابتدا و مقابل اولین حمله حریف از تیم انریکه ترسید و تا آخر بازی با این ترس بازی کرد. شکست با شکست فرق دارد و نتیجه 6 بر یک که در نوکمپ حاصل شد، بیشتر از اینکه به نمایش فوق العاده بارسلونا ربط پیدا کند، ناشی از ترس بیش از حد حریف ایتالیایی این تیم بود که اصلاً بازی نکرد و از اول تا آخر مسابقه سر جایش ایستاد و منتظر حملات ارتش غیرقابل کنترل بارسلونا شد.
مسی و سوارس هرچه میخواستند مقابل دروازه رم انجام دادند و این موضوع بیش از هرچیز دیگری مایه شرمساری برای تیم گارسیا بود. بارسلونا توانایی خارقالعاده ای در ویران کردن شرایط روحی حریفانش دارد. بعد از رئال مادرید، نوبت رم بود که در تله کاتالونیاییها گرفتار شود. و اگر کسی به یاد داشته باشد که هدایت بارسلونا برعهده لوئیس انریکه ای است که بعد از یک فصل ناکامی از رم فرار کرده بود، این طور به نظر میآید که سرنوشت انتقام جالبی از جلوروسی گرفته است.
رم بدون اینکه دروازه بارسا را با خطر جدی روبه رو کند، 6 گل از بارسلونا دریافت کرد. این اولین نکته ای بود که مایکون بعد از بازی دو تیم به آن اشاره کرد. برای همه محرز و آشکار است که رم تیمی نیست که به درد لیگ قهرمانان بخورد. این تیم خودش را در حد و اندازههای این رقابتها نمی بیند و از نظر ذهنی چنین حقیقتی را پذیرفته و با آن کنار آمده است. پیش از این باخت، رم شکستهای مشابه دیگری را تجربه کرده بود. جلوروسی در دیدارهای بین المللی با مشکلات زیادی روبهرو هستند و مرتکب اشتباههای احمقانه ای میشوند. مدافعان این تیم که حتی در حالت معمول هم بازیکنان خیلی خاصی نیستند، در این قبیل بازی ها از سر جایشان تکان هم نمی خورند و با عرق سرد روی پیشانی و ترس از اشتباه، در ساده ترین شرایط هم نمی دانند چه کار باید بکنند. اگر رم با همان تعصب منحصربه فردی که این تیم را در رقابتهای لیگ ایتالیا از بقیه متمایز کرده، در لیگ قهرمانان هم بازی کند، مسلماً در این سالها در چمپیونزلیگ آمار بهتری ثبت کرده بود.
شرایط فعلی دقیقاً مثل این است که این تیم نرم افزار لیگ قهرمانان ندارد. شکست برابر بارسلونا البته ضرر و زیان کمتری نسبت به آنچه پیش بینی میشد، به همراه داشت. ولی شکست ها همیشه آثار ویران کننده ای برجا میگذارند و رم هم حالا تمامی شکستهای قبلی اش را دوباره در ذهن مرور میکند. بخصوص باختهای سنگین برابر بایرن مونیخ و مقابل منچسترسیتی در فصل گذشته. ضمن اینکه بازیهای ضعیف این فصل تیم مقابل باته و لورکوزن را هم باید به این نمایشهای بحث برانگیز جلوروسی افزود. این وضعیتی است که اغلب تکرار میشود و مربی هایی هم که هدایت این تیم را برعهده میگیرند، نمی توانند برای جلوگیری از آن کار خاصی انجام دهند. رم بندرت بازیهای زیبا و خوبی از خودش در چمپیونزلیگ به جا گذاشته و این نشان میدهد که گارسیا در آماده کردن تیمش برای این قبیل دیدارها اشتباه میکند. یا او زیاد به آنها انگیزه میدهد یا به هیچ وجه چنین کاری نمی کند. خط دفاعی و نحوه پوشش دادن مدافعان کاملاً اشتباه است. غیبت توتی و دروسی به دلایل مختلف روح رم را از بین برده و خط دفاعی این تیم در حد تیمی که برای قهرمانی در لیگ و چمپیونزلیگ مبارزه میکند، نیست. پیانیچ و ژکو هم که یک خط در میان خوب بازی میکنند و غیبت همزمان صلاح و ژورینیو مثل این است که قدرت رم را نصف کرده باشند. رودی گارسیا اما واقعیتهای فعلی را نادیده گرفته و از شانس تیمش برای صعود به مرحله بعدی حرف میزند و میخواهد خیلی زود تحقیر شدن رم در این بازی مهم را از ذهن پاک کند. گارسیا معتقد است که مقابل بارسلونا هیچ کاری نمیتوان برای جلوگیری از شکست انجام داد و هیچ راه حلی برای تیمش نداشت و برای همین رم یک آبروریزی دیگر در چمپیونزلیگ داشت. این اتفاقها به طور حتم در آینده عواقب بدی برای رم خواهند داشت. تیمی که در چمپیونزلیگ در تاریکی مطلق سیر میکند و با این شکست تحقیرآمیز با کابوسهای بیشتری به زندگی اروپایی اش ادامه خواهد داد.
نظر شما