مهیار صالح: وقتی رقابتی در سطح بین المللی برگزار می‌شود و چشم به افتخار آفرینی ورزشکاران کشورت داری خیلی برایت شیرین تر می‌شود، ...

سنگینی «وزنه بی‌مسؤولی» روی دوش وزنه برداری خراسان رضوی

اگر ورزشکاری از شهر و استانت در بین ملی پوشان آن رشته ببینی. اگرچه ورزشکاران خراسانی و حضورشان در میدان‌های بین‌المللی در رشته‌های مختلف کم وبیش احساس می‌شود و در برخی از رشته‌ها با وجود پیشینه‌هایی که وجود دارد، افت محسوسی در حضور ملی پوشان خراسانی دیده می‌شود، اما غیبت ورزشکاران خراسانی در رشته‌هایی که تیم‌های ملی ما مدعی‌اند بیشتر به چشم می‌آید و احساس می‌شود. رشته وزنه برداری یکی از این رشته‌هاست. طی یک هفته گذشته رقابت‌های جهانی وزنه برداری در شهر هیوستون آمریکا در جریان بود و تیم ملی وزنه برداری ما نصفه و نیمه در این مسابقات شرکت کرد. در ترکیب تیم ملی وزنه برداری وزنه بردارهایی از شمال، جنوب، مرکز و غرب  کشور حضور داشتند  و هر کدام در درجه اول برای نام کشورمان و سپس برای حفظ افتخارات گذشته شهر و استانشان تلاش کردند، اما هیچ اثری از وزنه برداری خراسان و وزنه برداران خراسانی دیده نشد!

البته این مورد چندان هم تازگی ندارد و چندین سال است که وزنه برداران خراسانی دیگر جایی و نامی در بین ملی‌پوشان وزنه برداری ندارند! شاید جواد خوشدل و علیرضا حبیبی آخرین بازمانده‌های وزنه برداری خراسان در تیم ملی بودند که دیگر بعد از آن‌ها هیچ وزنه برداری از استان ما نتوانست راهی برای حضور در ترکیب تیم ملی پیدا کند!

دلیل این موضوع چیست؟ این پرسش است که همواره طی سال‌های اخیر مورد مناقشه اصحاب رسانه و مسؤولان ورزش وزنه برداری خراسان و خراسان رضوی بوده است.

شاید اصلی ترین دلیل این موضوع را باید در نحوه اداره وزنه برداری استان جست.

موردی که مهم‌ترین دلیل برای افت فاحش ورزش وزنه‌برداری خراسان رضوی از نگاه خیلی از کارشناسان و پیشکسوتان این رشته است. طی 10 سال گذشته بی‌برنامگی و روزمرگی در وزنه برداری خراسان موج می‌زد و هر مسؤولی که آمد یا نتوانست کاری انجام بدهد یا تا توانست از گذشتگان خودش بد گفت بدون اینکه راه و چاهی نشان دهد!

چه بخواهیم چه نخواهیم رشته وزنه برداری رشته ای به اصطلاح کارگری است و استعدادهای این رشته را می‌توان در کوچه پس کوچه‌های محلات پایین شهر و شهرستان‌ها یافت. سؤال اصلی تر این است که طی سال‌های اخیر مسؤولانی که آمدند چه برنامه ای برای رشد وزنه برداری و کشف استعدادها از محلات کم برخوردار و شهرستان‌های مستعد داشتند؟

شاید جوابشان این باشد که با دست خالی نمی شود کاری کرد. اما باید گفت شهرها و استان‌هایی که وزنه‌برداران مطرحی دارند با این مقوله چه کردند که، نتوانستیم انجامش بدهیم؟

نکته دیگر اینکه از رشته ای که حدود 2 سال از اداره آن توسط سرپرست می‌گذرد و حتی مسؤولان ورزش استان هم تشکیل مجمع انتخابات هیأت وزنه برداری جزو اولویت‌های چندم آن‌ها در بین سایر رشته‌هاست، چه توقعی می‌توان داشت؟

حال و روز اداره هیأت هم که با استعفای دسته جمعی برخی از مسؤولانش گفتن ندارد و شاید بازگو کننده خیلی از موارد ناگفته باشد!

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.