به گزارش قدس آنلاین، حسد از صفات رذیله و مذموم آدمی است که به تصریح روایات بیش از همه صاحب خود را می کشد از این رو بشدت از آن نهی شده و آثار سوئی برایش برشمرده می شود.
رسول خدا (ص) فرموده اند: «خداى عز و جل به موسى بن عمران عليه السّلام فرمود: «اى پسر عمران؛ بر آنچه از فضل خود به مردم دادهام حسد مبر و چشمت را دنبال آن دراز مكن و دلت را پى آن مبر، زيرا حسد برنده از نعمت من ناراحت است و از تقسيمى كه ميان بندگانم كردهام جلوگير است، و كسى كه چنين باشد، من از او نيستم و او از من نيست (ميان من و او ارتباط و آشنائى نباشد).»
امام باقر (ع) می فرمایند: «همانا مرد هر گونه تندى و شتابزدگى مي كند و كافر مىشود، و حسد ايمان را مي خورد، چنان كه آتش هيزم را مي خورد.»
امام صادق (ع) نیز در این باره فرموده اند: «حسد ايمان را مي خورد چنان كه آتش هيزم را مي خورد.»
همچنین در حدیث از پیامبر اکرم (ص) است که: «شش گروهند که قبل از حساب الهى وارد آتش دوزخ مى شوند به خاطر شش چیز!» عرض کردند: اى رسول خدا (ص)! آنها کیانند؟، فرمودند: «زمامداران به خاطر ظلم و بیدادگرى، عرب به خاطر تعصب، کدخدایان و خان ها به خاطر تکبر، تجار به خاطر خیانت به مردم، روستاییان به خاطر جهل و دانشمندان به خاطر حسد!».
داود رقى گويد: شنيدم امام صادق (ع) مي فرمودند: «از خدا پروا كنيد و بر يك ديگر حسد مبريد. همانا از جمله مقررات دينى عيسى بن مريم گردش در شهرها بود، در يكى از گردش ها مردى كوتاه قد كه غالبا ملازم عيسى عليه السّلام و از اصحاب آن حضرت بود همراهش شد، چون عيسى به دريا رسيد، با يقين درست فرمود: بسم اللَّه و بر روى آب راه رفت، چون مرد كوتاه قد عيسى عليه السّلام را ديد كه بر روى آب مي گذرد او هم با يقين درست گفت بسم اللَّه و بر روى آب براه افتاد تا به عيسى عليه السّلام رسيد، آنگاه خودبينى او را گرفت و با خود گفت: اين عيسى روح اللَّه است كه بر روى آب مي رود و من هم روى آب مي روم پس او را بر من چه فضيلتى باشد؟
آنگاه در آب فرو رفت و از عيسى فريادرسى خواست، عيسى دستش را گرفت و از آب بيرون آورد و به او گفت: اى كوتاه قد؛ چه گفتى؟ (كه در آب فرو رفتى) گفت: من گفتم: اين روح اللَّه است كه روى آب راه مي رود و من هم روى آب راه مي روم و مرا خودبينى فرا گرفت، عيسى به او فرمود: خود را در جايى گذاشتى كه خدايت در آنجا نگذاشته، پس خدا به سبب اين گفتار تو را مبغوض داشت، از آنچه گفتى به سوى خداى عز و جل توبه كن.»
سپس امام (ع) فرمودند: «آن مرد توبه كرد و به رتبهاى كه خدا برايش قرار داده بود برگشت، پس از خدا پروا كنيد و بر يك ديگر حسد نبريد.»
همچنین، امام صادق (ع) فرموده اند: «آفت دين حسد و خودبينى و باليدن است.»
همچنین است که ایشان فرموده اند: «مؤمن غبطه برد و حسد نبرد، ولى منافق حسد برد و غبطه نبرد.»
منابع:
اصول کافی
اخلاق در قرآن
انتهای خبر/
نظر شما