آقای گلریز بگذارید به سال‌های پیروزی انقلاب برگردیم. در آن ایام کجا بودید و چه می‌کردید؟
قبل از پیروزی انقلاب همانند مردم در راهپیمایی‌ها شرکت و در جاهای مختلف با خواندن مراثی و سرود‌های انقلاب فعالیت می‌کردم، چهار ماه قبل از انقلاب راهکارهایی برای سرود‌های انقلاب پیدا کردیم و بعد از هماهنگی با چند نفر از دوستان مانند مرحوم صبحدل و آقایان شاهنگیان و راغب سرود‌هایی از قبیل برخیزید، خمینی ای امام  و نیایش را اجرا کردیم. با توجه به این که پدر بنده یکی از مداحان معروف آن زمان بود با ایشان به مجالس مختلف می‌رفتیم و کم کم دامنه فعالیت‌های خود را وسعت دادیم. من یکی از اعضای گروه کر بودم که برای استقبال از امام(ره) به اجرای برنامه پرداختیم و بعد از آن وارد رادیو شدم.

 چطور شد که آقای گلریز به سمت سرودهای انقلابی رفت؟
من از سال 1355 فعالیت خودم را در رادیو با گروه شیدا به سرپرستی مرحوم محمدرضا لطفی شروع کردم. در ایام انقلاب در رابطه با شهدا و رزمندگان قطعاتی بسیار کار کردیم. در خصوص حضرت امام(ره) نزدیک به 10 قطعه کار تولید کردیم، قبل از رحلت ایشان سرودهایی مانند بانگ آزادی، خوش آمدی امام ما، و سرود دیگری به نام خلیل زمانه را درباره ایشان ساختیم و بعد از رحلت قطعاتی مثل در سوگ خورشید، دریغا، رحلت یار و نماز آخر را خواندم.

 آیا خاطره‌ای دلنشین از آن دوره دارید؟
خاطرات ماندگاری دارم؛ اول اینکه برای اولین بار روبه‌روی حضرت امام(ره) سرود برخیزید را اجرا کردیم و دوم سرودی که برای شهید مطهری خواندم، و البته نکته‌ای می‌گویم که حمل بر خودستایی نباشد؛ من اولین خواننده‌ای بودم که خدمت حضرت امام(ره) رسیدم.  

 شما را به عنوان یک خواننده حماسی‌خوان می‌شناسند، حماسی خواندن چه رنگ و بویی دارد؟
حماسی خواندن غرور ملی را افزایش می‌دهد، برنامه ای در خارج از کشور داشتم و زمانی که سرود ای ایران را خواندم هزار نفر درآن سالن ایستادند و با من هم‌نوا شدند و درحالی که شعر را می‌خواندند اشک می‌ریختند. وقتی آدم سرود حماسی می‌خواند احساس غرور و سربلندی می‌کند.

 به نظر شما به چه دلیل در حال حاضر قشر جوان به موسیقی پاپ گرایش بیشتری نشان می‌دهد؟
در اثر تبلیغاتی که انجام می‌شود و کم کاری‌هایی که ما انجام می‌دهیم، رسانه‌های خارجی فهمیدند که با جنگ سخت حریف ما نخواهند شد و به جنگ نرم پرداختند؛ مثل تولید فیلم و آهنگ‌های مبتذل و گسترش آن از طریق رسانه‌های متعدد. ولی ما  به جای اینکه موسیقی ملی و فاخر خود را پرورش دهیم به آهنگ‌های خارجی پرداختیم و این خطری بسیار بزرگ است که جوانان ما را تهدید می‌کند.