در حالی که ارتش عراق هر روز پیروزی های تازه ای در جبهه های میدانی مقابل داعش کسب میکند، و همه دولتمردان عراق و مراجع و نخبگان این کشور بر وحدت این کشور و عراق یکپارچه تأکید دارند، مسعود بارزانی، رئیس دولت اقلیم کردستان، خواهان برگزاری یک همهپرسی برای جدایی منطقه کردستان از عراق شده است. این درحالی است که ریاست بارزانی مدتهاست به پایان رسیده و تنها دلیل در قدرت ماندن او یکی پافشاری خودش و دیگران است که نظر به وابستگی اغلب کارگزاران دولت اقلیم به او و قبیله وی، سران موجود از صدر تا ذیل بویژه در اربیل علاقهای به جابهجایی قدرت نداشته و از ماندن او در مسند فعلیاش حمایت میکنند. چرا که اغلب این مقامات از وزرای کابینه تا حتی رؤسا و کارمندان عموم ادارات در چنین فرآیندی و در نسبت با بارزانی و حزب او به جاه و مالی رسیدهاند.
این وضعیت خاص سبب شده تا احزاب اقلیم کردستان نیز قادر نباشند تا هنوز بر سر یک رهبری واحد پس از بارزانی به نتیجه قطعی برسند.
با تمام این احوال مسعود بارزانی بخوبی می داند که ریاست او ماههاست که به پایان رسیده و حاکمیت فعلی او قانونی نیست و مشروعیت ندارد. از همین روست که برای انحراف رسانه های محلی و منطقه ای از این مهم هرازگاهی موضوعی را پیش می کشد و برای مدتی عملا برای خود و اجرای نقشه های آتیاش زمان می خرد. این موضوع وقتی روشنتر میشود که بدانیم طبق درخواست خود او، این همه پرسی برای جدایی از عراق و استقلال اقلیم، غیر الزام آور خوانده شده است و به عبارت صحیحتر، نمایشی است با این وصف تردیدی نمی ماند که یکی از اهداف اصلی بارزانی از برگزاری چنین رفراندومی بازی با افکار عمومی منطقهای و جهانی برای انحراف از وضعیتی است که در آنجا میگذرد. یکی دیگر از دلایل چنین رفتاری علاوه بر سرپوش گذاشتن بر مشکلات و تعارضات داخلی، نوعی سهم خواهی از قدرتهای منطقه ای، همسایگان و دولت مرکزی در بغداد است. بارزانی با این کارت بازی کرده است تا بغداد را از یک سو و تهران را از سوی دیگر وادار کند تا در جدال با رقبایش، از او حمایت کنند تا بتواند ریاستش را برای دوره هایی دیگر تمدید کند. در مواجهه با قدرتهای منطقهای نظیر تهران و بینالمللی نظیر روسیه، که خواهان یک عراق یکپارچهاند، این رفتار میتواند در میان این هیاهوهای منطقهای، نوعی باج خواهی تلقی شود. همچنین بعید نیست این اقدام برای پیچیدهتر کردن وضع موجود برای گروه های مقاومت و در پی پیروزی های اخیر آنها در سوریه و عراق به تحریک ترکیه و آل سعود توسط بارزانی صورت گرفته باشد. هرچه باشد اندک اندک به نظر میرسد مسعود بارزانی بیش از ظرفیت خود و توانایی هایش سرگرم بازی با قدرت های منطقه ای و به چالش کشیدن
آنها و منفعت طلبی از این رهگذر است. رفتاری که میتواند به بهایی سنگین برای او تمام شود. به طوری که چنانچه این بار داعش به دروازه های اربیل رسید دیگر کسی به حیات و ممات سیاستمدار چند چهره ای مثل بارزانی اهمیتی ندهد!
نظر شما