به گزارش قدس آنلاين از ايلام، 29 سال پيش در چنين روزي در حالي كه ملت بزرگ و سرافراز ايران اسلامي و استان مرزدار و مقاوم ايلام درگير دفاع مقدس بودند و در آن بحبوبه نبرد حق عليه باطل، تعدادي از حاميان ورزش براي دميدن روح نشاط و شادابي در جامعه، يك سري مسابقه فوتبال تدارك ديده بودند و مربي ها، فوتباليست ها، داوران و تماشاگران از ساعت 16 سرگرم مسابقه في مابين دو تيم" جوانان ايلام و منتخب چوار " بودند، ناگهان در دقيق 55 بازي، هواپيماهاي دشمن بعثي عراق غرش كنان در آسمان شهر چوار نمايان شدند و خود را به فراز زمين مسابقه رساندند و با فرود بمب هاي آتشين، وجود نازنين 15 مربي، فوتباليست و تماشاگر بي گناه را پرپر و تعداد زيادي را مجروح ساختند و فجيع ترين واقعه تاريخ فوتبال را به ثبت رساندند.

آري! 29 سال است كه از اين غربت و مظلوميت مي گذرد اما تا كنون جز برگزاري چندين يادواره استاني و يادآوري هايي كوتاه و گذرا از طريق رسانه هاي ديداري و شنيداري، چندان به اين حادثه دردناك و بي نظير در تاريخ فوتبال، به صورت گسترده و چشمگير در سطح ملي و فراملي پرداخته نشده است.

آري! 23 بهمن ماه، تبلور عيني فوتبال و شهادت، سمبل ورزش و مقاومت، اوج حقانيت و مظلوميت ايران اسلامي و نشانه عزت، غربت و محروميت استان ايلام است.

واقعه 23 بهمن ماه 65 بايستي نه تنها در ايران اسلامي بلكه در تمام دنيا بعنوان مطلع الفجر كتاب هاي ورزشي بوي‍ژه فوتبال قرار گيرد تا آيندگان بدانند كه ورزش فوتبال ريشه اي درخشان در شهادت دارد و با خون پاك شهيدان قداست و حرمت يافته است.

 آري! چوار سرزمين" لاله هاي پرپر و خونين فوتبال " است، دیار" یادها و نام های جاودانه " است، در 29 سال پيش، نبض فوتبال جهان در اين نقطه ايران از تپش افتاد و بدون شك اگر اين واقعه تلخ در هر جاي ديگر ايران و جهان رخ مي داد، تا كنون براي گراميداشت ياد و خاطره شان، يادواره ها و مسابقات گوناگون ملي و فراملي برگزار شده بود، در محل عروج ورزشكاران شهيد، موزه هاي متنوع ساخته شده بود، نام و ياد مبارك شان بر صفحات رسانه هاي ديداري و شنيداري كشوري و جهاني خودنمايي مي كرد و هر كس براي رسيدن به اين نقطه ايثار و شهادت( زمين فوتبال چوار ) لحظه شماري مي كرد تا از زيباترين يادمان ورزش و شهادت دنيا، بازديد نمايد!.

اما افسوس و هزاران افسوس كه اينجا" چوار " است و تابع استان محروم و توسعه نيافته ايلام كه از مركز ايران( تهران ) كيلومترها فاصله دارد و صدا و ندايش به جايي نمي رسد و فريادرسي هم ندارد!!.

هرچند كه با تلاش تعدادي از مردم اين منطقه بويژه جوانان( علی الخصوص دکتر حجت الله هاشم بیگی ) و جمعي از مسؤلان محلي، استاني و كشوري، تا كنون نگاههايي به اين واقعه مهم و تاريخي معطوف شده است اما با توجه به عمق فاجعه و بي نظير بودن آن در سطح جهان، مي طلبد كه مسؤلان ذيربط بيش از پيش دين خود را به شهداء، مردم ايلام و چوار اداء نمايند و صداي مظلوميت و حقانيت اين ملت را به گوش جهانيان برسانند تا حداقل در مجامع ورزشي دنيا به اين موضوع مهم پرداخته شود.

گفتني است؛ هواپيماهاي دشمن بعثي عراق در 23 بهمن ماه سال 1365 زمين فوتبال چوار را مورد بمباران بي رحمانه قرار دادند و متأسفانه در اين حادثه تلخ بازيكنان اين مسابقه( یونس تلوکی، مجتبی ناصری، علی نجات کرمی، علی عباسی، محمد کمالوندی، جهانگیر کاوه، عبدالرزاق مهدیه، صید محمد زارعی و حسین هزاوه ) و داور مسابقه(  حمیدرضا رضایتی ) و تماشاگران مسابقه( مراد آذرخش، خلیل مظفری، سجاد مظفری، محمدجواد مظفری، امجد حیدری ) به شهادت رسیدند و تعدادي نيز مجروح و به درجه جانبازي نائل شدند.