جنگ های عقیدتی، جنگ های اقتصادی، جنگ های فرهنگی و هزاران هزار نوع دیگر از جنگ هایی که شکل ظاهری متفاوتی دارند و در ظاهر کسی متوجه نیست و تنها متفکرین جامعه هستند که اینها را درمی یابند و مردم ممکن است به این مسائل توجهی نداشته باشند. این مقاله سعی میکند تا نمونه ای از فعالیت دشمن را در قالب جنگ اقتصادی که امروز شاهد آن هستیم بیان کند تا در جهت افزایش اطلاعات عمومی با آنچه که در جامعه ما میگذرد ایفای وظیفه کرده باشیم.
میدانیم کاهش جمعیت در کشورهایی که در حال توسعه هستند و بالخصوص با استکبار جهانی مقابله میکنند ضربه سهمگینی است که این کشورها بر خودشان وارد میکنند. لذا در چند سال قبل که مسئله کاهش جمعیت مطرح شد رهبر معظم انقلاب در سخنرانی های خود این مسئله را گوشزد کردند. ایشان میفرماید: کثرت جمعیت جوان یکی از امتیازات کشور است و در صورت استمرار سیاستها و اقدامات نادرستی که منجر به تحدید نسل و کاهش شدید جمعیت جوان کشور در طول سالهای آینده خواهد شد، دچار ضربه بسیار بزرگی بنام «سالمندی عمومی» خواهیم شد[1].
اما امروز دشمن شیوه دیگری را در جهت مقابله با افزایش جمعیت در نظر گرفته است. باید گفت زمانی مردم یک کشور برای دشمن مهم هستند که هم از نظر جسمی سالم و از نظر فکری مخالف با دشمن باشند. اگر هر کدام از این دو ناحیه آسیب ببیند دشمن میتواند به اهداف خود با هزینه کمتری دست پیدا بکند. جنگ اقتصادی که رهبر معظم انقلاب در بیانات[2] خود به آن اشاره کرده اند و یا مباحثی نظیر تهاجم فرهنگی و نفوذ فرهنگی را نیز میتوان در این مقوله جای داد که در ادامه به بررسی آنها میپردازیم.
برنامه های دشمن جهت آسیب رساندن به جسم و توان فیزیکی افراد جامعه از طرق مختلف انجام میشود. عدم پایبندی به اصول انسانی باعث شده است که در برخی کشورها انسان ها به عنوان موش آزمایشگاهی مورد استفاده باشند و تغییرات غذایی و یا اعمال ضد انسانی از طریق غذا بر ایشان اعمال شود. دیگر زمان بمب های شیمیایی به پایان رسیده است و امروز این بمبها خود را به شکل محصولات غذایی نشان داده است. محصولاتی که خدا میداند چه تغییرات بیولوژیکی در آنها بوجود آمده است و به خورد مردم داده میشود. محصولاتی که پر است از مواد افزودنی و شیمیایی که در آینده نزدیک و در برخی موارد همین الان نیز دیده میشود که موجب آسیب به بدن میشود.
اما اقدام دشمن با ملت ما و جامعه اسلامی خیلی شدیدتر از اینهاست. تفکر صهیونیستی که میخواهد خود را بر جهان حاکم کند برای کشور ما برنامه های بلند مدت و جنایت های هولناک تری را در نظر گرفته است. تنها خدا میداند با چه شیوه هایی از طریق واردات غذا یا دارو یا دیگر اقلامی که مربوط به جسم و سلامت جسم میشود در دراز مدت بیماریهای مختلفی را در بدنه جامعه ایجاد میکنند که آثارها در طی ده سال آینده مشاهده خواهد شد. تداوم نسل مسلمان و شیعی انقلابی ضربه ای سخت برای صهیونیست ها خواهد بود لذا بر آنهاست که تا میتوانند جلوی تداوم این نسل را تا جایی که میتوانند بگیرند.
طی آخرین آمار بیشترین واردات در سال 94 محصولات کشاورزی نظیر ذرت دامی، لوبیای سویا و گندم و برنج بوده است. کشوری که اساسی ترین غذای خود را از خارج وارد میکند باید خود را برای چنین پیامدهایی نیز آماده کند. زنگ خطری است منتها بی صدا عمل میکند. هر چند میتوان اینگونه واردات را از جنبه های دیگری نیز مورد مطالعه و نقد قرار داد اما در اینجا تنها بحث بهداشت و سلامتی مدنظر است که از آن بحث میکنیم. ممکن است در آزمایشگاههایی که این مواد غذایی مورد آزمایش قرار بگیرند از نظر فاکتورهای مدنظر سالم تشخیص داده شوند لکن نباید شیطنت های دشمن را دست کم گرفت و چه بسا در آینده ای نزدیک متوجه شویم که اینها به موادی آلوده بوده اند که اکنون نمیدانستیم. کما اینکه امروز هم میبینیم در برخی موارد بعضی از مواد غذایی نظیر برنج که ابتدا در بین مردم توزیع میشوند و بعد آلودگی های آنها اعلام میشود.
ما باید بتوانیم در برنامه های اقتصاد مقاومتی کالاهای خوراکی استراتژیک را بصورتی تولید کنیم که نیازی به خارج نداشته باشیم و از طرفی محصول سالم در اختیار مردم قرار دهیم و مطمئن باشیم که هیچ گونه آلودگی نیز در آنها وجود ندارد.
همانطور که در برنامه های پدافند غیر عامل مکان ها و تجهیزات مختلف در کشور ایمن سازی میشوند تا در صورت بروز هر نوع حادثه ای از آسیب حفظ شوند، برنامه هایی نیز باید در جهت ایمن سازی محصولات خوراکی که جان و سلامت افراد جامعه را تحت شعاع خود قرار میدهد نیز باید مدنظر باشد تا از این سنگر مورد حمله واقع نشویم.
بحران سلامتی  در جامعه هزینه های هنگفتی به دنبال خواهد داشت و با ظهور بیماریهای جدید نیاز به داروهای جدید داریم که برخی از آن داروها ممکن است وارداتی باشند و دشمن از این طریق نیز با فروش داروهای گران قیمت نیز ضربه بر پیکره اقتصادی ما خواهد زد. بحران اقتصادی چیزی نیست که بتوان به راحتی حل شود اما در پرتو برنامه ریزی های بلند مدت و دقیق مسئولین  میتوان به این مورد رسید.