در ایران سازمانی وجود دارد با عنوان حمایت از مصرف کننده، اما حقوق مصرف کنندگان آن قدر در این سرزمین و به راه‌های گوناگون ضایع می‌شود که بی‌شک این سازمان درمانده است به کدام آن‌ها رسیدگی کند. بتازگی یکی از بخش‌های خبری سیما خبری پخش کرد مبنی بر انحصار وزارت مخابرات در خرید اینترنت از خارج کشور و فروش آن به مردم و شرح داد که در این میان چه حقوق فراوانی از مردم تضییع شده و چه پول‌های یامفتی از مشترکان گرفته می‌شود.
در واقع در بخشی از کار، این تشکیلات انحصاری، آنچه را که به رایگان صاحب می‌شود، به قیمتی گزاف به مردم می‌فروشد. این یک نمونه از اموری است که حقوق مصرف کننده، آن هم توسط تشکیلاتی دولتی که باید صد در صد حافظ و حامی منافع مردم باشد، پایمال می‌شود.
البته ناگفته نماند، این تشکیلات از گذشته‌های دور تخصص خارق العاده‌ای در این گونه پول گرفتن از مردم دارد. خوب به خاطر دارم، حدود دو سه دهه پیش، وقتی تازه دستگاه نمابر یا همان فاکس وارد بازارهای ایران شده بود، اول آنکه تا مدت‌ها تنها فروشنده آن فقط وزارت مخابرات بود و نکته جالب‌تر اینکه وقتی آن را به شما می‌فروختند، مبلغ 50 هزار تومان را در آن زمان برای تجهیز خط تلفن شما می‌گرفتند. بعدها معلوم شد این وزارتخانه از فرصت ورود یک فناوری جدید و اطلاع نداشتن مردم سوءاستفاده کرده و با انحصاری کردن آن، به هر شکلی که دلخواهش بوده، با مشتریان رفتار کرده و در عمل از میلیون‌ها نفر دزدی و کلاهبرداری
شده است.
عین این اتفاق در هنگام ورود فناوری تلفن همراه به کشور نیز رخ داد. باز هم در قدم اول برخی از مراکز دولتی مربوطه، پس از فروش شماره و خط به شما در ابتدای راه‌اندازی این سیستم در کشور، یک گوشی صاایران هم زورکی به شما می‌فروختند. یعنی حتماً باید گوشی را از آن‌ها می‌خریدید تا خط را به شما بدهند. البته خط را هم پانصد هزار تومان، یعنی چندین برابر قیمت به شما می‌فروختند.
معلوم نیست در تمام این مدت، ناظران مربوطه و مراکز حمایت از حقوق مصرف کننده، کجا تشریف داشته‌اند که این مراکز در کمال آسودگی به خود اجازه می‌دادند تا این درجه از مردم
 اخاذی کنند.
با کمال تأسف هنگام ورود فناوری مخابراتی بعدی، یعنی اینترنت هم اتفاق مشابهی افتاد که همچنان ادامه دارد.
به نظر می‌رسد این شیوه کنترل انحصاری ارایه این فناوری‌ها، آب و نان خوبی برای عده‌ای داشته است. باور کنید اگر قادر بودند، استفاده از همین گروه‌های اجتماعی را هم پولی کرده و به مشترکان می‌فروختند.
با این اوصاف باید مراقب بود، زیرا با ورود هر فناوری مخابراتی جدیدی به کشور، گویا عده‌ای در کمین نشسته‌اند تا ابتدا طرحی در اندازند تا با کمک آن، پیش از آنکه مردم آگاهی کافی به دست آورند، پول‌های بادآورده هنگفتی به جیب بزنند.
امیدوارم روزی برسد که شاهد این بی‌عدالتی‌ها نباشیم و عده‌ای نتوانند این گونه مردم را با ابزاری که دولت در اختیار آن‌ها می‌گذارد، تلکه کنند.