چند شماره پیش من طی مقاله‌ای در این روزنامه پیش‌بینی کرده بودم که برخلاف خوشبینی بیش از حد و ساده لوحانه دولت، دامنه دستبردهای غیرقانونی دولت آمریکا (که رئیس‌جمهور و وزیر خارجه آن در برابر سیل منتقدان و مخالفان به کلی دست و پای خود را گم کرده‌اند) ادامه خواهد یافت و وسیع‌تر خواهد شد.
سپس به مصادره دو میلیارد دلار از پول‌های مسدود شده ایران برای خون بهای تفنگداران آمریکایی اشاره کردم که روز بعد، بزرگواری پیامک زده بود که حرف‌ها و نوشته‌های من (معتضد) در آن مقاله غیرمنصفانه و سفسطه است. اشکالی ندارد!
متأسفانه طی دو هفته گذشته تمام پیش‌بینی‌های واقع بینانه، ولی تلخ من جامه عمل پوشید. در حالی که وزیر خارجه ایران به نیویورک رفته و کنار وزیر خارجه آمریکا نشسته بود و توافقنامه‌ای در مورد مسایل بین‌المللی را امضا می‌کرد، دادگاه عالی آمریکا رأیی را که یک زن قاضی چهار سال پیش صادر کرده بود، به ایران چسباند.
خجالت هم نکشیدند. ای کاش می‌گذاشتند آقای ظریف بازگردد و بعد ایرانی را نقره داغ کنند. من مخالفتی با دولت کنونی ندارم و مقالات مبسوطی که طی دو سال گذشته درخصوص مذاکرات طولانی آقای ظریف و خانم اشتون نوشتم، در مجلات و جراید گوناگون موجود است.
اما چنین به نظر می‌رسد آقای رئیس‌جمهور و آقای ظریف بیش از حد خوش گمانی به خرج دادند و گول آن شب‌ها و روزهای طولانی اقامت در ژنو و وین و مذاکرات طولانی با کری را خوردند، در حالی که مولوتف و استالین قربان صدقه فن ریبن تروپ، وزیر خارجه آلمان می‌رفتند و مولوتف در برلین دست هیتلر را فشرد و دوستی شوروی و آلمان را جاویدان و ناگسستنی خواند، ولی در سال بعد بر سر مسایل گوناگون بین طرفین جنگی خانمانسوز و پرتلفات روی داد که به کشته شدن پنج میلیون آلمانی و بیست میلیون روسی بین سال‌های 1941 تا 1945 انجامید. دنیای سیاست این است و پدر و مادر ندارد.
آقای دکتر روحانی و آقای دکتر ظریف کمال حسن نیت و حسن خدمت و اراده برآورده شدن منافع کشور را دارند، اما متأسفانه از آنچه در آن سوی آب می‌گذرد، یا بی‌خبرند، یا خود را به تجاهل و خوشبینی بیش از حد می‌زنند و فکر نمی‌کنم اصلاً تاریخ خوانده باشند.
من باز پیش‌بینی می‌کنم که آمریکا برای بقیه پول‌های مسدود شده ایران نیز خواب دیده است و برای خوشحال کردن بازماندگان پنج هزار تن از قربانیان حمله تروریست‌های سعودی که در حادثه 11 سپتامبر کشته شدند 10 میلیارد دیگر از پول‌های مسدود شده بی‌صاحب ایران را به شهروندانش خواهد بخشید، زیرا از صبر و حوصله و حالت انفعالی و خوشبینی عجیب اولیای امور دولت علیه مطمئن است.
من در آن مقاله یادآور شدم، دولت ایران در زمان مرحوم مصدق با همت شخص او احقاق حق کرد و نفت ایران را از انگلیس بازپس گرفت. او خود با هواپیمای K.L.M قارقارکی هلندی آن زمان 33 ساعت پرواز کرد و به نیویورک رفت و در جلسه مجمع عمومی سازمان ملل متحد و در جلسه شورای امنیت حضور یافت، سخنرانی کرد، سپس سال بعد به دادگاه بین‌المللی لاهه رفت و هر دو مرجع رأی دادند که حق با ایران است و ایران با دولت انگلیس طرفیت ندارد، بلکه با یک شرکت کلاهبردار حقه باز طرف است که حقوق ایران را می‌خورد و مردم فقیر و بیمار ایران را می‌چاپد. مصدق بهترین وکلای حقوقی ایرانی، آمریکایی و هلندی و فرانسوی را استخدام کرد و سرانجام دولت انگلستان محکوم شد و ناچار با کمک آمریکا دنبال راهحل دیگری رفتند و آمریکا که همیشه ناروزن، حیله‌گر و چپاولگر است، با تغییر حکومت و روی کارآمدن جمهوری خواهان، طرح آجاکس یا کودتا را علیه حکومت مصدق طراحی و اجرا کرد.
در هر صورت آمریکا، بدنام و انگلیس رسوا شد. 62 سال است خود مورخان آمریکایی و انگلیسی رفتار آمریکا و انگلیس را شرم‌آور می‌دانند. از سوی دیگر بهای نفت هم در بازارهای جهان افزایش یافت و زیان‌های ایران جبران شد.
اجنبی کی به ما رأفت و محبت کرده که امروز بکند؟ آقای اوباما در حال اتمام ماه‌های آخر حکومتش است. می‌بینید که نامزدهای دو حزب بزرگ آمریکا چقدر او را تحقیر کرده سیاستش را محکوم می‌کنند. به این جنتلمن مجعول دل نبندید و این قدر از برجام تعریف و تمجید نکنید. هر چه گفتند، تأیید کردید. قرار شد 120 هواپیمای ایرباس به جای پول نقد به شما بدهند، قبول کردید. صحبت شده که خوب است خیاط‌های بیکار ایتالیایی بیایند برای مردم لباس شیک بدوزند. من حیرت می‌کنم که چرا یک هیأت حقوقی ایرانی و خارجی به لاهه نمی‌فرستید تا از غارتگری اموال نقدی و غیرنقدی ایران به وسیله دادگاه‌های محلی آمریکا به دیوان دادگستری لاهه شکایت کنند؟
آمریکا در تمام دوران سلطنت محمدرضا شاه با کمک نظامی و مجانی و گندم و تمام اقلامی که به ایران می‌داد، به اضافه مبالغی که پس از 28 مرداد 1332 تا 1339 داد و کندی اعلام کرد آن کمک‌ها را از ما بهتران بالا کشیده‌اند، رقم کمک‌هایش به پانصد میلیون دلار نرسید و اقلام نظامی و کالایی آن کشور هم فکر نمی‌کنم پانصد میلیون دلار شده باشد. در عوض 18 میلیارد دلار اسلحه به ما فروخت که تعدادی را تحویل دادند و بقیه هم که طی قرارداد الجزیره مبلغ کمی از آن برگشت و باقی ماند. در عوض هنگام تیره شدن روابط در سال 1358 دولت وقت این قدر بصیرت نداشت که پول‌های ایران در بانک‌های آمریکا را بیرون بکشد. در سال‌های اخیر هم که مسأله تحریم پیش آمد و پول‌های ملت ایران در تمام بانک‌های جهان بلوکه شد، دولت همچنان لبخند می‌زند و پیروزی برجام را به رخ مخالفان می‌کشد. کدام پیروزی؟ کری هفته پیش اعتراف کرد فقط سه میلیارد دلار به ایران بازپس داده شده است.
شهرام جزایری که می‌گویند، بی‌سواد است و سال‌ها در زندان بوده، در اینستاگرام خود نوشته می‌خواهد از دولت ایالات متحده آمریکا در یک دادگاه بین المللی شکایت و درخواست 750 میلیارد دلار غرامت بکند.
شما فکر می‌کنید قربانیان حمله گروه‌های ضد آمریکایی در لبنان که به دادگاه مراجعه و درخواست غرامت از اموال مسدود دولت ایران را کردند، بیشتر از شهرام جزایری می‌فهمیدند؟
من نمی‌دانم یک مشورت با چند حقوقدان بزرگ بین‌المللی و ایرانی، امثال آن پروفسور رومن هلندی و حقوقدانان برجسته و متبحر ایرانی چه در داخل و چه در خارج کشور، چه ضرری برای کشور دارد؟
آن قدر در خود می‌لولیم و شعار می‌دهیم که عربستان برای ما شرط و شروط می‌گذارد و رئیس سازمان حج و زیارت ما در مقابل سعودی‌ها سرخم کرده، التماس می‌کند که شما را به روح ابن سعود و همه فرزندان متوفایش، اجازه بدهید صدقه سری شما امسال حج تمتع برگزار شود، آن‌ها هم شرط می‌گذارند که ویزای کشور ثالث مورد قبول است! بفرمایید تحویل بگیرید!
نظر شما