ای حراء! ای جبل النور! از بیست و هفتم رجب بگو با ما... از فرزند آمنه... از"محمدامینی" که در ارض و سماء بندگی، رسول خاتم می شود.

ای خلوتگه احمد! از حجازی بگو که تو کوهش هستی. از بلال هایی که اذان خواندند در گوش های تاریخ تا رنگ های سفید و سیاه و نام های برده و ارباب شسته شود.

بگو از مدینه و طائف و نخلستان های مکه ، از محمد بن عبدالله ای که در زمانه بیداد، ردای رسالت پوشید.

اصلا از همه چیز بگذر و از خدایان جاهلی عرب بگو. از لات وهُبل و عزّی. از موحّدی که در تو بیتوته می کرد و در روزگار خدایی بت ها، خدای کعبه را می پرستید.

بسیار، از بنده عاشق مکه بگو. از عزلت عارفانه اش میان تخته سنگ ها. از رازو نیازها و فرّ و شکوه وآرامشش.

ای غار! بیست و هفتم رجب را بگو...مصطفای نبی و هیبت بعثت را...از کلمات فرشته وحی... از صورت فروزان خودت بگو که آن روز جبرئیل مقّرب، چه در گوش هایت زمزمه کرد...

سوره علق را بگو... "اقرا" را ... جلال وجبروت رستگاری را. ای مناجاتگاه رحمت للعالمین! شنیدنی ها و فهمیدنی های مبعث را از ما دریغ مکن.

اگر می شود برما آن الله اکبرها را پژواک کن...بگذار صوت آسمانی پیامبرمان در همیشه دوران بپیچد تا نبوّتش، صحاری را گلستان کند واز بلندای کوه، نور جاری شود.

ای حراء! ای حرای مقدس ! از برگزیده عالم و خاتم بگو و از قصه بت هایی که با وحی درهم شکسته شدند ...از خودت بگو و از راه راستین محمد...از  اقرأ باسم ربک الذی خلق...و از اقرأ و ربک الاکرم...