به گزارش قدس آنلاین، اسلام به عنوان کامل ترین برنامه حیات و کمال بشر بر رعایت عدالت و انصاف تاکید ویژه ای دارد تا جایی که هدف از دولت کریمه مهدوی در عصر ظهور هم اقامه عدل و انصاف معرفی شده است.
على بن الحسين صلوات اللَّه عليهما فرمودند: «رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله در آخر سخنرانى خود مي فرمود: «خوشا حال كسى كه خلقش طيب و طبعش طاهر و باطنش شايسته و آشكارش نيكو باشد، و زيادى مالش را بدهد و زيادى گفتارش را نگه دارد و از خود انصاف دهد.»
امام صادق (ع) فرموده اند: «كيست كه برايم چهار چيز را در برابر چهار خانه در بهشت عهده دار شود: انفاق كن و از فقر مترس، و سلام را در جهان منتشر كن و بحث و جدل را رها كن، اگر چه حق با تو باشد، و خودت به مردم انصاف ده (تا محتاج داور ديگرى نباشى.)»
و نیز از ایشان است که فرمودند: «سرور اعمال سه چيز است: انصاف دادن به مردم از خود، تا آنجا كه هر چه خشنودت كند مثلش را براى مردم بخواهى، و مواسات نمودن با برادرت در مال و ياد خدا در هر حال، و آن گفتن سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الا اللَّه و اللَّه اكبر فقط نيست، بلكه هر گاه امر خداى عز و جل به تو رو آورد عمل كنى و چون نهى و بازداريش به تو رسد، ترك كنى.»
اميرالمؤمنين (ع) نیز در ضمن كلامى فرمودند: «به هوش باشيد هر كه از خود به مردم انصاف دهد خدا جز عزتش نيفزايد.»
علاوه بر این، امام صادق (ع) می فرمایند: «سه كس روز قيامت از همه مخلوق به خداى عز و جل نزديكترند تا از حساب مردم فارغ شود: مردي كه قدرتش او را وادار نكند كه در خشم بر زير دستش ستم كند، و مردي كه ميان دو كس ميانجى شود، و به اندازه جوى از يكى عليه ديگرى طرفدارى نكند، و مردي كه حق را گويد چه به سود يا زيانش باشد.»
ایشان همچنین فرموده اند: «سخت ترين واجبات خدا را بر خلقش به شما خبر ندهم؟» سپس سه چيز را بيان فرمودند كه نخستينش، انصاف دادن مردم از خود بود.
و رسول خدا (ص) می فرمایند: «سرور اعمال، انصاف دادن مردم از خود و مواسات با برادر دينى و ياد خداى عز و جل در هر حال است.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «عدالت شيرينتر از آبى ست كه به لب تشنه رسد، عدالت چه گشايشى دارد زمانى كه در امرى عدالت شود، اگر چه كم باشد.»
و از آن حضرت (ع) است که فرمودند: «از خدا پروا كنيد و عدالت ورزيد، زيرا خود شما از مردمى كه عدالت نمي ورزند عيب مي گيريد.»
رسول خدا (ص) می فرمایند: «سه خصلت است كه هر كه هر سه يا يكى از آنها را داشته باشد، در سايه عرش خدا باشد روزى كه جز سايه او سايهئى نباشد: 1- مردي كه به مردم دهد آنچه خودش از آنها مي طلبد. 2- مردي كه گامى پيش و گامى پس نگذارد، تا آنكه بداند خدا به آن راضى است. 3- مردى كه از برادر مسلمانش عيبى نگيرد جز آنكه آن عيب را از خود بزدايد، زيرا عيبى از خود نزدايد، جز آنكه عيب ديگرى برايش هويدا گردد، و انسان را همين بس كه به خود بپردازد نه به ديگران.»
رسول خدا (ص) همچنین فرموده اند: «كسى كه در مالش با فقير مواسات كند و به مردم از خود انصاف دهد، او مؤمن حقيقى است.»
امام باقر (ع) نیز فرموده اند: «خدا را بهشتى است كه جز سه كس در آن وارد نشوند، يكى از آنها كسى است كه درباره خود به حق داورى كند.»
و از امام صادق (ع) است که می فرمایند: «عدالت شيرينتر از آبى است كه به جگر سوخته رسد، چه گشايشى است در عدالت، زمانى كه در امرى عدالت شود اگر چه كم باشد.»
منبع: أصول الكافي، ترجمه مصطفوى، جلد سوم
انتهای خبر/
نظر شما