به گزارش قدس آنلاین، بنابر تصریح روایات هستند افرادی که خدای متعال اجازه ورود به بهشت را به آنها نمی دهد.
عبد الله بن زياد بن على بن الحسين از پدرش و او از امام صادق (ع) و او از پدرانش از على (ع) نقل مىكند كه پيامبر خدا (ص) فرمودند: «چون خداوند بهشت را آفريد، آن را از دو خشت آفريد: خشتى از طلا و خشتى از نقره، و ديوارهاى آن را از ياقوت و سقف آن را از زبرجد و سنگريزههاى آن را از لؤلؤ و خاك آن را از زعفران و مشك خوشبو قرار داد، پس به آن فرمود: «سخن بگو»، پس او گفت: معبودى جز تو كه زنده پايدار هستى وجود ندارد، هر كسى وارد من شود خوشبخت مىشود، پس خداوند فرمود: سوگند به عزّت و جلال و والائيم كه كسى كه مداومت در شرابخوارى داشته باشد در آن وارد نخواهد شد، و نه متكبّر و نه سخن چين و نه ديّوث كه همان «قلطبان» است و نه مأمور شرطه و نه خنثى و نه كفن دزد و نه مأمور ماليات و نه قاطع رحم و نه قدرى (كسى كه به قضا و قدر ايمان ندارد).»
علاوه بر این، محمد بن حسين با سند خود نقل مىكند كه پيامبر خدا (ص) فرمودند: «دائمالخمر وارد بهشت نمىشود و نه متكبّر و نه سياه سوخته و نه ديّوث و نه مأمور شرطه و نه قاطع رحم و نه قدرى.»
مصنف اين كتاب مىگويد: منظور از سياه سوخته كسى است كه با وجود بالا بودن سنّ و سال موى سر و ريشش هيچ سفيد نشود و به او «غربيب» گفته مىشود.
منبع: الخصال، ترجمه جعفرى، ج 2، صفحه 157
انتهای خبر/
نظر شما