بتازگی نیز خلیل هلالی، رئیس پلیس اماکن عمومی ناجا از فعالیت هشت هزار واحد غیر قانونی عرضه کننده قلیان در سطح کشور و پلمب این واحدها خبر داده است.
اما رئیس اتحادیه قهوه خانه داران و
سفره خانههای سنتی در گفت و گو با ما، نگاهی دیگر به روی دیگر سکه ممنوعیت عرضه قلیان در قهوه خانهها دارد و میکوشد با تأملی صنفی به آنچه بر سر فعالان این حرفه میآید، اشاره کند. گفت و گوی ما را با محسن نظری در این خصوص بخوانید.
آقای نظری! آماری از تعداد
قهوه خانههای فعال در سطح کشور و یا تهران دارید؟
طبق مصاحبه اخیر رئیس محترم اماکن ناجا، تاکنون نزدیک به هشت هزار واحد صنفی که بدون اخذ مجوز در زمینه عرضه قلیان فعالیت میکنند، شناسایی شده که گمان میرود شمار آنها در سطح کشور بیشتر از این تعداد باشد و در ۱۹ منطقه شهرداری تهران که زیر نظر این اتحادیه است ۱۰۰۷ قهوه خانه
مجوز دار و ۷۰۰ پرونده در حال طی کردن مراحل اخذ پروانه وجود دارد.
چه تفاوتی بین قهوه خانهها و سفره خانهها با کافی شاپها از نظر فعالیت آنها وجود دارد؟
قهوه خانهها از ضوابط خاصی تبعیت میکنند و طبق همین ضوابط، مجاز به عرضه اقلام خاصی به مشتریان خود هستند، اما کافی شاپها جزو رستههای تعریف شده این اتحادیه نیستند و زیر نظر اتحادیه دیگری فعالیت میکنند.در اتحادیه قهوه خانه داران و سفره خانههای سنتی برای پنج رسته سفره خانه سنتی، قهوه خانه معمولی، قهوه خانه سنتی، دیزی سرا، فروش اسباب و لوازم قلیان مجوز صادر میشود.
به نظر شما در حال حاضر فعالیت قهوه خانهها و قهوه خانه داری توجیه اقتصادی دارد؟
بله . هنوز هم خیلیها برای دریافت مجوز قهوه خانه و سفره خانه به اتحادیه مراجعه میکنند، آن هم با وجود اینکه قانون کنترل دخانیات در سال ۸۶ در مجلس شورای اسلامی و آیین نامه اجرایی آن هم در هیأت وزیران به تصویب رسیده است.
آمار دقیقی از تعداد این درخواستها در هر ماه دارید؟
ماهیانه حدود 100 درخواست تنها از 19 منطقه شهرداری تهران دریافت میکنیم.
یکی از مهمترین دغدغه هایی که اتحادیه شما از گذشته با آن مواجه بوده و در حال حاضر نیز شدت یافته است، موضوع برخورد با قهوه خانه هایی است که در آنها قلیان عرضه میشود .به عنوان رئیس اتحادیه قهوه خانه داران و سفره خانههای سنتی چقدر این برخورد را میپذیرید؟
در بخش زیادی از قهوه خانههای معمولی که بیشتر مراجعان آنها را قشر کارگر تشکیل میدهند و معمولاً برای صرف ناهار مراجعه میکنند، قلیان هم عرضه میشود و اگر قلیان از چرخه خدمات این قهوه خانهها حذف شود، تمامی آنها نیز تعطیل میشوند.ما در جامعه با موضوع «کنترل دخانیات» مواجهیم، اما اکنون موضوع ممنوعیت آن را مطرح کردهاند که به نظر من موضوعی غیر کارشناسی است، زیرا به اعتقاد کارشناسان، چنانچه مردم را از کاری منع کنید، به سوی آن عمل حریص تر
میشوند.چنانچه ما در گذشته مراجعات کمتری برای صدور پروانه داشتیم، اما اکنون هر روز تعداد این مراجعات بیشتر میشود.
شما راه حل بهتری را پیشنهاد میکنید؟
کنترل آن اقدامی کاملاً درست است.چنانکه در دیگر کشورها نیز مردم ناگزیرند هزینهها و مالیاتهای سنگینی را برای مصرف دخانیات پرداخت کنند، اما هیچ گاه اقدامی برای ممنوع شدن یکباره آن صورت نمی گیرد.مثلاً ممکن است در یک شهر استعمال دخانیات ممنوع شود، اما در حومه شهر مصرف آن آزاد است، اما کنترل میشود.در شهرهای مکه و مدینه نیز استعمال دخانیات ممنوع است، اما در فاصله پنج کیلومتری آن ها، محلی برای استعمال دخانیات پیش بینی شده است.در کشور ما نیز مالیاتهای سنگینی برای توتون و تنباکو وضع میشود.
در نهایت نمی توان منکر آسیبهای مصرف مواد دخانی شد.
بله، همه میدانند که مصرف مواد دخانی و قلیان ضرر دارد و کسی منکر آن نیست.برای کنترل آن هم راههای گوناگونی وجود دارد.برای مثال شرکت هایی هستند که اقدام به تولید و عرضه نانو فیلترهایی میکنند که میتواند بخش زیادی از ضررهای ناشی از دود قلیان را حذف کند. من نمیدانم چرا وزارت بهداشت از این فرصت استفاده نمی کند و مجوز عرضه این فیلترها را صادر نمیکند. ما مشتاقیم که از این فیلترها استفاده کنیم.
با جمع کردن قلیان، مصرف آن به یکباره در جامعه متوقف نمیشود، بلکه مصرف کنندگان به هر شکل ممکن آن را تهیه و اقدام به مصرف آن میکنند.اگر بخواهیم دقیق تر بگوییم، اینکه آنها در جمع خانواده خود اقدام به مصرف قلیان میکنند که به مراتب ضرر و زیانش بیش از مواقعی است که در قهوه خانهها اقدام به این کار میکردند.
اکنون موضوع قهوه خانههای زیرزمینی به معضل بزرگی تبدیل شده است که براحتی نمی توان از کنار آن گذشت.اِعمال ممنوعیتهای اخیر دامنه قهوه خانههای زیر زمینی را گسترش میدهد.امروز دیگر عده ای با پهن کردن بساط قهوه خانههای زیر زمینی در منازل خود اقدام به عرضه خدمات کافی شاپها، قلیان و بازیهای رایانه ای میکنند که البته مراجعان خاص خود را هم دارند. در نتیجه برخورد با این گونه مراکز و ورود به آنها به صدور دستور و حکم قضایی نیاز دارد.
علاوه بر این، پدیده پیکهای موتوری قلیان بر
نیز گسترش یافته است و کسی که موفق به دریافت مجوز کسب نمی شود، با استفاده از این شیوه قلیان را عرضه میکند.
ما منکر ضرر و زیانهای قلیان نیستیم، اما میگوییم، اجازه بدهید مصرف آن را کنترل کنیم.شما میدانید با تعطیل کردن 1700 واحد صنفی چقدر به بحران بیکاری دامن خواهیم زد.در هر یک از این واحدهای صنفی دست کم پنج و حداکثر 10 نفر مشغول به کار هستند که چرخ اقتصادی قهوه خانهها را در تهران به غیر از شمیرانات، دماوند، شهر ری، اسلامشهر و ورامین میگردانند.
آیا میتوان با نصب دوربینهای مدار بسته در قهوه خانه ها، بر عملکرد آنها نظارت کرد؟
بله، بر اساس دستوری که از سوی ناجا صادر شده است، تمامی قهوه خانهها پیش از دریافت پروانه کسب باید به دوربین مداربسته مجهز شوند.شرایط اعلام شده نیز کاملاً مشخص است.اینکه این دوربینها دست کم یک ماه امکان ضبط و نگهداری اطلاعات را داشته باشند و علاوه بر آن، ورودیها و خروجیها و همچنین محل استقرار مشتریها و نیز محل نگهداری وجوه نقد را کنترل کنند و بتوان با آنها تا شعاع 30 متری محل کسب را رصد کرد.ضمن آنکه این دوربینها باید به باتریهای اضطراری مجهز باشند تا در صورت قطع برق، عملکرد آنها مختل نشود و اطلاعات ثبت و ضبط شده آنها در مواقع ضروری قابل دسترسی باشد.
این کنترل از سوی نیروی انتظامی صورت میگیرد یا اتحادیه؟
ما پیش از صدور مجوز کسب، این شرایط را که از سوی نیروی انتظامی ابلاغ شده است، اعلام میکنیم. پس از تأیید کارشناسان اتحادیه، پرونده به معاونت اماکن نیروی انتظامی ارسال میشود که پس از بررسیهای مجدد، در صورت تأیید صلاحیت فردی، صلاحیت مکان و ترافیک محل، نظر قطعی خود را به اتحادیه اعلام میکند و ما نیز بر همین اساس اقدام به صدور مجوز میکنیم.
خط قرمزهای شما برای فعالیت قهوه خانه دارها چیست؟ به تعبیری دیگر، در چه صورت از ادامه فعالیت قهوه خانهها جلوگیری میشود؟
این موارد بسیار زیاد است و نمی توان در این فرصت به همه آنها اشاره کرد، اما آنچه بیش از همه برای ما اهمیت دارد، برخورد جدی با قهوه خانههایی است که قبل از صدور پروانه کسب، فعالیت میکنند.
بیشترین تخلفی که در مدت مسؤولیت خودتان شاهد آن بودهاید، چیست؟
فعالیت بدون مجوز کسب.
نظر شما