اگرچه در دهه های گذشته برخی رژیم های عربی به عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی به عنوان یک گزینه واقعگرایانه می نگریستند و آنرا راهی برای باقی ماندن در قدرت می پنداشتند، اما اتخاذ این گزینه پس از سرنگونی حسنی مبارک و بن علی، دیگر قابل قبول نیست. همگان مطلع اند که چگونه تل آویو و واشنگتن پشت مبارک و بن علی را خالی کردند؛ درست همانگونه که با محمدرضا پهلوی شاه ایران رفتار کردند. با این وجود همچنان گزینه عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی در منطقه مورد توجه قرار گرفته، بلکه بیش از پیش مطرح است. چرا که به نظر برخی، ایران دشمن شماره یک است نه رژیم اسرائیل !. پستی به این حد رسیده است.

اما این واقعیت شگفت آور نیست. زیرا از زمانی که روح الله الخمینی، نظامی را که رژیم صهیونیستی را به رسمیت می شناخت و بیش از دیگر کشورها به صورت مخفیانه و آشکارا از آن حمایت می کرد، سرنگون کرد، ایران در صدر دشمنان قرار گرفت. ایرانی که مدت کمی قبل از آن آکنده از نیروهای اطلاعاتی موساد بود.

دشمنی با ایران روندی است که  اندکی پس از قطع تمامی روابط با تل آویو و برافراشتن پرچم فلسطین بالای ساختمان سفارت این رژیم در مرکز تهران آغاز شد. این رویداد مانند صاعقه بود و بسیاری از رژیم هایی که روابطشان را با اسرائیل عادی سازی کرده بودند، به زحمت انداخت.  رژیم هایی که به دروغ شعارهای کمک به فلسطین سر دادند، خود را در برابر ایرانی می دیدند که -این شعارها- را بدون هزینه و به صورت واقعی عملیاتی کرد، و با سردادن شعار مرگ بر اسرائیل و مرگ بر آمریکا و تثبیت این شعارها در فرهنگ و گفتمانشان، خود، هزینه ای سنگین پرداخت کردند. 
آنچه واضح و بدیهیست این است که این شعارها و موضع گیری ها به صورت تصمیم های فوری و انقلابی برای کسب محبت ملت های اسلامی مطرح نشد؛ چراکه در اوج قدرت شاه و اقدامات سرکوبگرانه اش در سال 1963 میلادی نیز، آیت الله خمینی در سخنانی آتشین به شاه و رژیم صهیونیستی به صورت همزمان حمله میکرد و با شهامتی کم نظیر روابط مشکوک طرفین را محکوم کرد. پس از این اقدام بود که ایشان 15 سال از کشور بیرون رانده و تبعید شد، و هزاران نفر از یارانش در جریان روند انقلابشان تا زمان پیروزی، جان خود را از دست دادند (به شهادت رسیدند.)

اگر بگوییم که فلسطین محور انقلاب در ایران است، مبالغه نکرده ایم. چنانکه برخی معتقدند در صورتی که امام خمینی رهبر انقلاب از مسأله فلسطین در جنگ علیه شاه به بهترین شکل استفاده نمی کرد، شاه سقوط نمی کرد. ایشان،  روابط گسترده شاه در زمینه های اقتصادی، سیاسی ، فرهنگی، نظامی و امنیتی با اسرائیلی ها را به بهترین وجه ممکن در راستای پیروزی انقلاب سوق داد.

حکومت اسلامی از زمان روی کار آمدنش تا کنون با چالش ها و تحریم هایی در عرصه های گوناگون مواجه بوده است. آخرین نمونه آن نیز تحریم های  نفتی و بانکی بوده که شدیدترین این موارد نیز محسوب می شود؛ تا جایی که واشنگتن مدتی پیش صراحتا اعلام کرد این تحریم ها را پس از جنگ جهانی دوم تاکنون بر هیچ کشوری اعمال نکرده است. اقدامات مجازات آمیزی که ایرانی ها آن را نتیجه عدم روی گردانی شان از فلسطین و ارسال هرآنچه گردان های فلسطینی مسلح به آن نیاز دارد می دانند.

در تهران، فلسطین جایگاهی ویژه درهمایش ها، نمایشگاه ها، کنفرانس ها و یا مانورها دارد. شعارهای همبستگی با قدس در تمام رویدادهای دینی و ملی وجود دارد. در همین راستا بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران آخرین جمعه ماه رمضان را به نام روز جهانی قدس نام گذاری کرد تا مسأله فلسطین در دل ها زنده بماند. 
و همانگونه شد. در طول دهه های گذشته، ندای فلسطین در ده ها کشور مسلمان و غیر مسلمان به گوش رسید، و این مسیر ادامه دارد.

روز جهانی  قدس فقط یک شعار و یا برنامه روتین سالانه نیست که فایده و نتیجه ای نداشته باشد؛ اگر این چنین بود، اسرائیل از آن به هراس و نگرانی نمی افتاد و برخی از رژیم های عربی نیز با روز قدس مقابله نمی کردند.

راهپیمایی روز قدس به یک فرهنگ و اعتقاد در نزد مؤمنان به آزاد سازی سرزمین های اشغالی که بلاشک روزی رخ خواهد داد تبدیل شده است. 
گر چه امت مسلمان از مسأله فلسطین -هم اکنون- دور، و مشغول مبارزه با تروریسم، طائفه گرایی و وهابیت است، و در شرایطی که بیش از پیش ممالک اسلامی ناجوانمردانه هدف قرار می گیرند و با وجود اختلافات، تعصبات و چنددستگی و همچنین تشدید افراط گرایی اسرائیلی ها و طرح یهودی سازی قدس، با تمام این، باز هم به اعتقاد نویسنده، فلسطین به صدر اولویت ملت های مسلمان باز خواهد گشت.

امروز پس از شکسته شدن کمر تروریسم در عراق، شرایط نشان می دهد که تروریسم در سوریه نیز شکست خواهد خورد و همراه آن، محور ریاض، دوحه و آنکارا نیز شکست خواهند خورد.

در شرایطی که این سناریو بیش از  هر وقت دیگری به واقعیت نزدیک میشود،  طبیعی است که برای انتقام جویی از ایران، مبارزه ای همه جانبه علیه این کشور صورت بگیرد، و عادی سازی روابط با اسرائیل گسترده تر شود.