* باید برای دانش‌آموزان قرآنی هزینه کنیم
مجتبی زینی وند، سرپرست 18 نفر از دانش‌آموزان پسری است که آن‌ها را از کرمانشاه با هواپیما به مشهد آورده است. او می‌گوید: ما هر چه برای این عزیزان هزینه کنیم، باز هم کم است. وی می‌افزاید: یکی از همین دانش‌آموزان که مقام اول استانی را کسب کرده و اتفاقاً در رشته‌های ورزشی نیز مقام استانی و کشوری دارد، به من گفت، چرا وقتی من در رشته ورزشی مقام آوردم، مسؤولان استانی من را مورد توجه قرار دادند و به استقبال من آمدند، ولی وقتی برای مسابقات قرآنی در مرحله کشوری انتخاب شدم، هیچ کس حتی تلفنی به من تبریک نگفت؟ مگر نباید قرآن سرلوحه کار و زندگی ما باشد؟»
دانش‌آموزان دوست دارند در تمام روزهای سال مورد توجه مسؤولان ادارات آموزش و پرورش باشند، نه فقط هنگام برگزاری مسابقات.
سید مسعود حسینی که در رشته احکام شرکت کرده، می‌گوید: من وقتی به این مسابقات دعوت شدم تنها خودم مطالعه کردم و هیچ کسی به من کمک نکرده است. فقط شرکت در برنامه های دارالقرآنی که در محله ماست، خیلی به من کمک کرد و با حضور در جلسات آنجا، خودم را برای مسابقات آماده کردم. محمد اسداللهی از استان قم نیز می‌گوید: بدون اینکه خبر داشته باشم، اسم من را در این مسابقات نوشتند و حدود پنج جلسه با ما کار کردند تا برای مسابقات کشوری آماده شویم.
کارشناس مسؤول قرآن، نماز و عترت استان کرمان نیز همراه با 15 نفر از دانش‌آموزان در این مسابقات شرکت کرده است. غلامرضا ایرانمنش می‌گوید: متأسفانه در دو سال اخیر بودجه مسابقات قرآنی خیلی کم و ناچیز بوده و ما در استان کرمان مشکل داریم.
* کاش مسابقات همزمان با کنکور نبود
محمد زمانی، دانش‌آموز دبیرستانی در پایه پیش دانشگاهی است که از متقارن شدن زمان برگزاری مسابقات با کنکور سراسری اظهار ناراحتی می‌کند و می‌گوید: چون بیشتر دانش‌آموزان بخوبی نتوانستند خودشان را برای مسابقات آماده کنند، سطح مسابقات افت کرده است. مسؤولان می‌توانستند با برنامه‌ریزی دقیق و بهتری این مسابقات را برگزار کنند تا ما هم آمادگی خوبی کسب می‌کردیم.
ابوالفضل منوچهری زاده، سرپرست دانش‌آموزان شرکت‌کننده از استان قم هم می‌گوید: هیچ منبع مالی از سوی وزارت آموزش و پرورش برای این مسابقات در اختیار استان قم قرار نگرفته و منابع آن از طریق خود استان تأمین شده است. مربی استان بوشهر نیز از برگزاری چهار جلسه آموزشی برای آماده سازی دانش آموزان به منظور شرکت در مسابقات کشوری خبر می‌دهد.
احسان هم که از دانش‌آموزان بوشهری است و در رشته تفسیر قرآن شرکت کرده، می‌گوید: اگر امسال به عنوان دانش‌آموز برتر قرآنی انتخاب شوی، در سال تحصیلی آینده استان برایت تقدیرنامه صادر می‌کند و در طی این یک سال هیچ خبری از تقدیر و تشکر نیست. من شرکت در این مسابقه را یک فرصت بسیار خوب می‌دانم که توانستم در جوار بارگاه امام رضا(ع) تجربیات خوبی را کسب کنم و یکی از بهترین خاطرات زندگی‌ام در این سفر رقم خورد.
* خودمان تلاش کردیم، نه مسؤولان!
علی هم از استان البرز به مشهدالرضا(ع) آمده تا در مسابقات شرکت کند. او دانش‌آموز سال آخر دبیرستان است و از بی‌توجهی مسؤولان به تاریخ برگزاری کنکور و مسابقات قرآن گله‌مند است. علی می‌گوید: تعدادی از ما پیش دانشگاهی‌ها ساعت دو بامداد به مشهد رسیدیم و صبح اول وقت هم آزمون داشتیم و خستگی راه و نبود فرصت برای مطالعه موجب ناراحتی ما شد. از سویی مسؤولان استان برای ما کار خاصی انجام نداده‌اند و تمام تلاش از سوی دانش‌آموزان و از طریق خودخوانی جزوه‌ها صورت گرفت و از سویی به ما تأکید می‌کنند که دقت کنید تا رتبه بیاورید. مگر برای ما چه کاری انجام داده‌اید که توقع رتبه‌های خوب از بچه‌ها دارید؟ در یک بازه یک ماهه باید 500 مسأله رساله را حفظ کنیم، در صورتی که ما باید این مسایل را بفهمیم و آن را در زندگی و در عمل به کار ببندیم، نه اینکه فقط حفظ کنیم و بزودی فراموش کنیم.
وی می‌گوید: انتظار داریم به جای اینکه مسؤولان فقط روی سکو به ما جایزه یا لوح تقدیر بدهند، در طول سال هم به کلاس‌های ما بیایند و نظارت داشته باشند.
* مربیان تنها به سراغ دانش‌آموزان زرنگ می‌روند!
سیدجلال طاهری، دانش‌آموز پیش دانشگاهی است. او می‌گوید: در مرحله کشوری دو جلسه برای توانمندسازی دانش‌آموزان کلاس گذاشتند و چون ما پیش دانشگاهی بودیم و کنکور داشتیم، نتوانستیم در این کلاس‌ها شرکت کنیم. جزوه صحیفه سجادیه 120 صفحه بود و هیچ معلم، مربی و راهنمایی از اول سال تحصیلی تا به حال با ما کار نکرده است.
سید جلال به نکته بسیار مهمی اشاره می‌کند و می‌گوید: معمولاً مربیان پرورشی فقط سراغ دانش‌آموزان زرنگ می‌آیند و جزوه را به آن‌ها می‌دهند و می‌گویند، این جزوه را حفظ کن و در مسابقه شرکت کن، در صورتی که احکام، قرآن و نهج البلاغه را باید به همه دانش‌آموزان یاد بدهند.
این دانش آموز قرآنی با نکته سنجی خاص خود می‌افزاید: اگر مربیان ما تلاش کنند که دانش‌آموز با قرآن انس بگیرد، خودش به دنبال یادگیری می‌رود. وقتی برای خواندن نماز به نمازخانه مدرسه می‌روم، شاید در بهترین حالت 30 درصد از دانش‌آموزان در نماز شرکت می‌کنند. اگر مسؤولان آموزش و پرورش اراده قوی برای برگزاری نماز جماعت داشته باشند، وضع بهتر می‌شود.
* بودجه فرهنگی کافی نیست
بودجه فرهنگی مدارس نکته مورد انتقاد دیگر دانش‌آموزان قرآنی است. آن‌ها معتقدند، برای کارهای فرهنگی، یا بودجه‌ای نیست و یا اگر هم هست، صرف کارهای دیگر می‌شود. محمد طالبی هم پس از جلسه کنکور سوار اتوبوس شده و بسرعت برای شرکت در مسابقات نهج البلاغه آمده است. او معتقد است، آموزش و پرورش باید از طریق فضای مجازی و ساخت پویانمایی‌های جذاب، دانش‌آموزان را به مسایل قرآنی جذب کند.
یکی دیگر از دانش‌آموزان اصفهانی هم می‌گوید: خود دانش‌آموزان می‌توانند بهترین مبلّغ باشند و همکلاسی‌هایشان را به سوی این کتاب‌ها و مسابقات دعوت کنند.
فاطمه زینلی از استان مرکزی، رتبه اول نهج البلاغه را کسب کرده و از اینکه تعداد کمی از بچه‌های مدرسه شان با نهج البلاغه آشنا هستند، اظهار ناراحتی می‌کند. مادر حدیثه اورعی و پدرش نیز در جمع شرکت‌کنندگان حضور دارند و دخترشان را همراهی می‌کنند. این مادر پرتلاش می‌گوید: از همان کودکی فرزندانم را با قرآن و احکام آشنا می‌کنم و یک جَو قرآنی در خانه ما حاکم است. من از آموزش و پرورش تقاضا دارم بچه‌هایی که بخصوص در علوم قرآنی نخبه هستند، مورد توجه قرار دهند و به قول‌های خود عمل کنند. دختر دیگرم کلاس پنجم است و روزی که معلمشان به علت تقلیل کاری در مدرسه حضور ندارد، قرآن دارند، ولی متأسفانه کسی نیست که با آن‌ها قرآن کار کند و یا اگر کسی به کلاسشان می‌آید، خیلی سطحی از کنار آن عبور می‌کند.
* فضای قرآنی در مدارس حاکم نیست
وفایی، دانش‌آموز همدانی است که از کم رنگ بودن مقدسات و آموزه‌های دینی گله دارد و می‌گوید: من در مدرسه استعدادهای درخشان درس می‌خوانم. در این مدارس دانش‌آموزان بیشتر به تست زدن و درس خواندن توجه دارند تا به آموزه‌های دینی، در حالی که انسان باید چند بعدی رشد کند و مربیان باید سعی کنند تمامی دانش‌آموزان را برای آموزش و فرهنگ قرآنی آماده کنند، نه اینکه هر سال فقط تعداد مشخصی از دانش‌آموزان در این مسابقات به صورت تکراری شرکت کنند.
نظر شما