قدس ‌آنلاین/ محمدعلی میرزایی: نمایش «روزهای بی‌باران» پس از برگزاری اجرای یک‌ماهه موفق در ایران، به‌زودی در شهر تفلیس پایتخت گرجستان به روی صحنه خواهد رفت.

 تئاتر از شوخی‌های جنسی و سطحی پر شده است

بهروزی درباره اجرای گرجستان گفت: بازیگران گرجستانی انگیزه فراوانی برای این پروژه دارند. آنها قبل از حضور من چندین بار نمایشنامه را خوانده و به‌شدت به آن علاقه‌مند شده بودند. بیشترین نگرانی من تطابق فرهنگی نمایشنامه بود. خوشبختانه بعد از حضور در گرجستان متوجه شدم که تمام لحظات نمایشنامه برای آنها قابل فهم است و نیاز به تغییر چندانی نداریم.

در زمان حضور این کارگردان در تفلیس، به‌سرعت ارتباط خوبی بین او و بازیگران گرجستانی برقرار شد و دو طرف به درکی متقابل رسیدند. قرار بر این است که بهروزی مدتی بعد برای تمرین‌های نهایی و سپس اجرای «روزهای بی‌باران» به تفلیس سفر کند. او می‌گوید از اینکه این نمایشنامه علی‌رغم بومی‌بودنش توانسته با آنها ارتباط برقرار کند، بسیار خوشحال است.

همچنین، طبق توافق انجام‌شده قرار است «روزهای بی باران» با حضور بازیگران ایرانی نیز در تفلیس روی صحنه برود و گروه گرجستانی نیز اجراهایی را در ایران داشته باشند.

«روزهای بی‌باران»، نمایشی عاشقانه درباره جای خالی آدم‌ها است. نمایشی رئالیستی درباره عشق که تلاش می‌کند روایتی متفاوت از بودن انسان‌ها را در کنار دیگری خلق کند؛ بودنی که با نبودن دیگری معنایش از دست می‌رود. این نمایش خرداد و تیر سال جاری در سالن سایه تئاتر شهر به روی صحنه رفت و مورد استقبال تماشاگران قرار گرفت. بازیگران این نمایش عبارتند از: سجاد افشاریان، وحید آقاپور، سوگل خلیق و نازنین احمدی. با امین بهروزی، نویسنده و کارگردان این نمایش، درباره آن صحبت کرده‌ایم که حاصل آن را می‌خوانید:

*چطور شد که نمایشی با این موضوع و فرم کار کردید؟

این نمایش ادامه کارهای قبلی بنده است. من در کارهایم به موضوع روابط عاطفی آدم‌ها و عشق می‌پردازم. «روزهای بی باران» هم نمایشی است که موضوع اصلی آن، مفهوم زندگی بوده است. ما سعی کرده‌ایم جای خالی آدم‌ها را نشان دهیم. چندین ایده پراکنده در ذهن داشتم و به‌تدریج، قصه کلی نمایش شکل گرفت.

*گفتید این نمایش به روابط آدم‌ها اهمیت می‌دهد. به نظر خودتان این اثر تا چه اندازه توانسته ذهن مخاطب را درگیر خود کند؟

به نظرم موفق بوده است. تأثیری که از آن حرف می‌زنیم را چه از لحاظ کمی و چه کیفی از سوی تماشاگران دیده‌ام و معتقدم نمایش بر مخاطبانش تأثیر زیادی داشته و خوشبختانه موفق بوده است. خدا را شکر، استقبال مردم از این نمایش خیلی خوب بوده است. در زمانی که این نمایش را اجرا می‌کردیم، هیچ روزی را بدون صندلی خالی برای اجرا نرفتیم. ولی درباره بازتاب این نمایش باید بگویم که مطبوعات ما اولویتهایی از‌پیش‌تعیین‌شده دارند که این نگاه مسلماً باید عوض شود.

*درباره انتخاب بازیگران هم توضیح می‌دهید؟

زمانی نوشتن این نمایشنامه، وحید آقاپور و نازنین احمدی به عنوان بازیگر در ذهنم بودند زیرا کارهای مختلفی را با این دو هنرمند عزیر انجام داده‌ام. در مورد سجاد افشاریان هم به این دلیل که در شیراز با هم دوست بودیم و نمایشنامه مرا را سجاد در شیراز کار کرده بود و هم به این دلیل که تعدادی مونولوگ از آقای افشاریان دیدم و پسندیدم، او را انتخاب کردم. بازی سوگل خلیق را هم در چند نمایش دیدم و احساس کردم که برای کارم مناسب است.

*از دید یک نمایشنامه‌نویس و کارگردان فضای کنونی نمایش و تئاتر کشور را چطور ارزیابی می‏کنید؟

یک سری اتفاقات مثبت افتاده و قریب به 100 نمایش در تهران اجرا می‌شود که این مسأله، خود نکته مثبتی است. ولی آمدن سالن‌های خصوصی به عرصه تبعاتی هم با خودش آورده و متأسفانه فضای تئاتر به‌شدت مبتذل شده است. این روزها در تئاتر دو اتفاق ناخوشایند رخ می‌دهد. یکی آنکه - همچنان که گفتم- تئاتر مبتذل شده است. به این معنا که شوخی‌های دم دستی، جنسی و سطحی در نمایش‌ها دیده می‌شود. اتفاق دیگر نیز این است که در تعدادی از نمایش‏ها شاهد کارهای بی‌محتوا و فاقد ‌موضوع خاصی  هستیم. متأسفانه فضای تئاتر به گونه‌ای شده است که مخاطب به جای دیدن تئاتر، برای حواشی آن می‌آید و این یک معضل جدی محسوب می‌شود. به نظر من تئاتر ما یا مبتذل است یا اینکه فخرفروشی می‌کند. ولی در عین حال اتفاقات مثبتی هم در جریان تئاتر رخ می‏دهد و ما باید نظام عادلانه‌تری را برای تئاتر تعریف کنیم.

*با توجه به اینکه گفتید نظام ناعادلانه‌ای در تولید تئاتر داریم، آیا راه حلی برای این موضوع پیشنهاد می‌کنید؟

به نظرم، این ناعادلانه‌بودن مختص مدیریت جدید نیست بلکه یک مشکل دیرینه وجود دارد که ما در تئاتر با معیارهای مشخصی روبه‌رو نیستیم. تنها راه حل این مسأله اعلام فراخوان و مشخص‌کردن قاعده‌ای است که هم عادلانه اجرا شود و هم به آن وفادارانه عمل گردد.

*برای اجراهای بعدی برنامه‌ریزی مشخصی دارید؟

ما بعد از اجرای نمایش در تهران، تا هفتم مرداد در شیراز اجرا داریم و با مسؤولان نمایشی اصفهان هم رایزنی کرده‌ایم. چند اجرا هم در خارج از کشور داریم و چنانکه می‌دانید، یک کمپانی تئاتر در گرجستان برای اجرای نمایش «روزهای بی‌باران» با عواملی که خودشان مشخص می‌کنند، از بنده دعوت کرده‌اند.

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.