کنفرانس «ســران عرب» که در نواکشــوت پايتخت موريتانی برگزار شــد، نشســتی بی ارزش و فاقد هرگونه اعتبار بود و اتفاقاً جهان عرب به برگزاری چنين کنفرانســی نياز نداشــت. عدم حضور برخی از رؤســای کشورهای اسلامی و مشارکت مسؤولان کشورهای عربی در سطوح پايين، بيانگر تفرقه شــديد در جهان عرب است.

بی شک، امروز ساير کشــورهای عربی به اين مسأله اذعان دارند که عربستان مســؤول تمامی توطئه های منطقه است و اين کشــور به تنهايی جهان عرب و اسـلام را دستخوش تغييرات نامطلوبی کرده اســت. دخالت در امور ســاير کشــورها، اعزام گروه های تروريســتی و حمايــت همه جانبه از آنها، دامــن زدن به بی ثباتــی و ناامنی در منطقه با اســتفاده از دلارهای نفتی، همه و همه از فعاليت های مخرب آل ســعود در منطقه اســت. با توجه به اذعان کشــورهای عربی به موضوعات ياد شده، می توان گفت که انفعال و عدم تصميم گيری قاطع اين کشــورها و وابستگی به دلارهای عربســتان کارآمدی اتحاديه عرب را زير ســؤال برده و آن را از شوکت و اعتبار دهه 60 و 70 قرن گذشته انداخته است.  وجود شخصيتی مثل احمد ابوالغيط در رأس اتحاديه عرب که علاقه خاص و بسيار آشکاری به برقــراری رابطه با رژيم صهيونيســتی دارد، بيانگر از هم پاشــيدگی اين اتحاديه اســت که بهتر است آن را «اتحاديه مرده» بناميم.

پيش از برگزاری کنفرانس در کشور موريتانی، آل سعود مترصد برگزاری آن در کشور مغرب بود و با پيشــنهاد مبلغی هنگفت به دولتمردان اين کشور منتظر پاسخ بود که با بی ميلی مغربی ها مواجه شــد. لذا عربســتان که جايی برای برگزاری کنفرانسش نداشت، با پرداخت مبلغی  قابل توجه به کشور موريتانی محلی را برای برگــزاری اين کنفرانس پيدا کرد! آنچه موجب شــد موريتانی اين درخواســت را بپذيرد نه به دليل پذيرش خواســته عربستان بلکه به علت نيازمندی اقتصادی اين کشــور و عدم برخورداری از ذخاير معدنی، نفت و طلا اســت. بنابراين، موريتانی علی رغم برخورداری از فرهنگ غنی و قدمت تاريخی مجبور به پذيرش مبلغ پيشــنهادی عربستان سعودی شد. حقيقت اين کنفرانس آن اســت که تنها ساخته و پرداخته عربستان سعودی است. شايد سعودی ها هم آن را دست پايين گرفتند. دليل اين ادعا را می توان در عدم حضور پادشــاه، ولی عهد يا حتی جانشين ولی عهد عنوان نمود.  حضور عادل الجبير و اظهار نظرهای او در اين کنفرانس چندان شايان توجه نيست زيرا وی به عنوان وزير امور خارجه ای معروف اســت که همواره ســخنانی خارج از عرف ديپلماتيک و بدون ســند و مــدرک مطرح می کند! بنابراين، اتهام پراکنی و تروريســت خواندن ايرانيان از منظر وی، قابل توجه نيســت. همکاری گســترده و واضح عربســتان با رژيم صهيونيستی موجب کری و کوری آنان شــده؛ به نحوی که فعاليت های مخرب خود در منطقه را ناديده گرفتــه و ايران را به عنوان مداخله کننده در کشــورهای عربی مقصر اعلام می کنند! مسلماً همراهی با رژيم صهيونيستی نتيجه ای غير از سخنان عادل الجبير در پی ندارد. وحشــت از حضور مقاومت و افزايش قدرت آن، آمريکا، رژيم کودک کش صهيونيســتی و عربستان را در کنار يکديگر و در يک صف قرار داده تا با همراهی يکديگر مانع پيشــرفت های محور مقاومت بخصوص در لبنان، نوار غزه، ســوريه و يمن شوند. لذا به شــکل غيرعقلانی ايران را به دخالت در کشــورهای عربی متهم می کنند؛ در حالی که ايران کمترين دخالتی در امور داخلی کشورها نداشته است.

اين عربســتان است که با گذشــت بيش از يک سال، همچنان بر سر مردم يمن بمب می ريزد و با لشکرکشــی به بحرين بــه اعتراضات مدنِی مردمی که خواهان اصلاحات سياســی هستند، با گلوله پاســخ می دهد. آيا سران کشــورهای عربی نمی دانند که عربســتان پرورش دهنــده و حامی هزاران تروريســت داعشــی اســت که در ســال های اخير برای نابودی دولت های عراق و ســوريه صدها هزار نفر را به خاک و خون کشــيده اند؟ آيا مجموعه اقدامات عربســتان مانع از برگزاری انتخابات رياســت جمهوری در2 سال گذشته در لبنان نشده است؟ بی شک، حمايت های عربستان از تروريست ها و اعمال ضدانسانی و اسامی ســران سعودی نشان از همراهی آنها با رژيم صهيونيســتی دارد تا با کشــتار مســلمانان، زمينه را برای آرامش و انجام جنايت های هر چه بيشتر غاصبان فلسطين آماده نمايند.

يقينــاً برگزاری کنفرانــس اتحاديه عرب تنها يک اقدام تبليغاتی از ســوی عربســتان سعودی است و هيچ ارزش ديگری ندارد؛ همان گونه که هيچ يک از ميهمانان حاضر در اين کنفرانس ســخنان عادل الجبير را آن گونه که وی انتظــار داشــت، تأييد نکردند و هــر يک از آنها فقط به اظهــار نظر درباره موضوعــات منطقه ای بســنده نمودند. عدم پذيرش نام حــزب الله لبنان به عنوان گروه تروريســتی و قــرار دادن پرچم اصلی دولت ســوريه در جای خود، نشــان داد که سياســت های عربســتان کاملا شکست خورده است و هيچ شــخصيتی که جدا از مردم و ضد حکومت مورد نظر مردم باشد، حق تکيه زدن بر صندلی قانونی آن کشور را در هيچ اجلاسی نخواهد داشت. علی رغم هزينه ميليون ها دلاری عربســتان در اين کنفرانس، اين کشــور حتی در زمينه تبليغاتی عليه جمهوری اسلامی ايران نيز دستاوردی نداشت و با دســت خالی اين کنفرانس را که به زودی به فراموشی سپرده می شود، ترک کرد. رياض خود متوجه شــد که ايــن کنفرانس نمی تواند مانعی برای پيشرفت های مقاومت و تحولات غرب آسيا باشد.