۱۸ مرداد ۱۳۹۵ - ۰۷:۲۷
کد خبر: 409881

محمدحسین جعفریان

مسأله حل نشده «کاروان‌های عروس»

وقتی زندگی شما با بارانی از نفرین توده‌های مردم آغاز شود، به نظرتان چه سرانجامی خواهد یافت؟ برخی رفتارهای گروه‌هایی از شهروندان چنان عجیب و البته تأسف آور است که واقعاً هر بیننده‌ای را به فکر وا می‌دارد؟ یک انسان تا چه درجه‌ای از بی اعتنایی به همنوع، همشهری و هم وطن خویش باید رسیده باشد که با وجود اطلاع از زشتی رفتارش در قبال اجتماعی که خود عضوی از آن است، باز هم با شور و هیجان و افتخار، آن رفتار را تکرار کند!

شاید تاکنون بارها در رسانه‌ها پیرامون مطلب مورد اشاره این یادداشت، خبر و گزارش و هشدار خوانده باشید. حتی چند فیلم سینمایی با همین موضوع ساختند تا بلکه جماعتی با این قبیل رفتارها را شیرفهم کنند که خجالت بکش دوست عزیز! این رفتار، انسانی نیست، اما هیهات و دریغ!

باری حرف از رسم دیرین عروس کشان و رسم زشت و رفتار زننده پیامد آن در سال‌های اخیر، یعنی بستن خیابان و حتی اتوبان و راه عبور و مرور مردم به بهانه شاد بودن خودمان است.

یک ماشین با چند دسته گل که به آن چسبانده‌اند، می‌افتد جلو و یک قبیله با انواع وسیله نقلیه به دنبالش. در این میان تنها چیزی که اهمیتی ندارد، کار و بار، وقت و زندگی بقیه مردم است که پشت ترافیک ساختگی و سنگین این قبیله و کاروان پرسر و صدای آن‌ها گیر افتاده‌اند. واقعاً آن‌ها که چنین بلایی بر سر مردم، آن هم در نخستین شب زندگی مشترک خود می‌آورند، چه تصوری از حال سرنشینان خودروهای پشت سر خود دارند؟ آیا فکر می‌کنند آن‌ها این کار چندش آور ایشان را تحسین می‌کنند یا از ته دل بر بانیان آن نفرین می‌فرستند؟ چرا سنگ و خشت بنای اولیه زندگی خود را بر روی ناراحتی، عصبانیت و خشم مردم می‌گذارید؟ چرا شادی شما همیشه در گرو آزار دادن دیگران است؟

در عصری زندگی می‌کنیم که رسانه‌ها بر تمام شؤون حیات ما سیطره دارند و همین رسانه‌ها بارها و بارها از مصیبت‌های این کاروان‌ها گفته و نوشته‌اند. گفتم که حتی چند فیلم سینمایی هم ساخته‌اند و... بنابراین  وقتی کاروانی از این دست می‌بینم، شک ندارم که همه رانندگان و سرنشینان خودروهای همراه و نیز شخص عروس و داماد، از زشتی کاری که مرتکب می‌شوند، آگاهند. اما حیرت آور است که چطور باز هم دست برنمی‌دارند.

البته تردید نکنید که این رفتارهای خجالت آور که تجاوز آشکار به حقوق دیگران است و خلاف عرف و شرع و قانون و اخلاق ما، نسبت به گذشته‌های نه چندان دور، باز هم انصافاً بسیار کاهش یافته، اما این‌ها که با وجود تمام این تبلیغات و دانسته‌ها و حواشی رسانه‌ها باز هم می‌ریزند وسط خیابان و راه را بند می‌آورند، براستی چطور آدم‌هایی هستند؟

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.