۲ شهریور ۱۳۹۵ - ۱۴:۵۴
کد خبر: 415378

قدس آنلاین/یاسمین مشرف: شما برای رسیدن به مقصدی رانندگی کرده و پس از رسیدن به آن مقصد، اتومبیل را پارک می کنید و دیگر هرگز آن را نمی بینید؛ افراد دیگری در این اتومبیل رانندگی خواهند کرد. این آینده ای است که ما به زودی در زمینه حمل و نقل شاهد آن خواهیم بود.

فناوری درحال ازبین بردن مالکیت خودرو است

فناوری به سراغ خودروهای افراد رفته و به آن ها اجازه می دهد از اتومبیلی به طور موقت استفاده کنند و سپس آن را هرجایی که می خواهند رها کنند.
برخلاف چیزی که در بخش عمده ای از قرن 20 رخ داد و افراد بیشتری گواهینامه رانندگی دریافت کرده و مالک خودرو شدند، از سال 2000 تاکنون، مالکیت خودرو درحال افت بوده است. این مالکیت روز به روز درحال کمرنگ تر شدن است و خودروهایی درحال فراگیر شدن هستند که خودشان می توانند خود و مسافرانشان را هدایت کنند. درواقع فناوری در عین حال که افراد بیشتری را در خودروها جابجا می کند، درحال از بین بردن  مالکیت خودرو است.
درحال حاضر شرکت های زیادی به بازار خودرو وارد شده اند و هرکدام درحال تقویت و افزایش نوآوری های خود دراین صنعت هستند. اما چیزی که بیشتر از همه مالکیت خودرو را تهدید می کند ارایه نرم افزارهایی است که به اشتراک گذاری خود را ممکن می سازند. شرکت هایی مثلZip Car  و DriveNow که مشهورترین شرکت ها در این زمینه هستند، خودروهایی را ارایه می کنند که در خیابان ها پارک می شوند و افراد می توانند سوار آن ها شده و به مقصد خود رانندگی کنند.  DriveNowکه حاصل مشارکت شرکت BMW - تامین کننده خودرو- Sixt – شرکتی که ساز و کار به اجاره گرفتن خودرو توسط افراد را ارایه می کند- کار خود را در سال 2011 آغاز کرد و در سال 2014 به لندن رسید و درحال حاضر 4000 خودرو در این شهر به بیش از 650 هزار نفر خدمات رسانی می کنند. 10 درصد کابران لندنی می گویند به دلیل ارایه این خدمات، خودروهای خود را فروخته اند و 19 درصد دیگر از خرید خودرو منصرف شده اند.
به آسانی می توان تصور کرد که این روند از کدام نقطه آغاز شد: ساخت اتومبیل های خودران یا وسایل نقلیه ای که نیاز به راننده ندارند و فرض بر این است که         می توانند به در منزل شما بیایند. به نظر می رسد شرکت های Uber و DriveNow چنین مقصدی را دنبال می کنند، هرچند مسیرهایی که دو شرکت اتخاذ کرده اند متفاوت است. Uber درحال استفاده از خودروهای بدون راننده و کار برروی نقشه هاست به گونه ای که انتظار می روند درنهایت رانندگان این شرکت بیکار شوند. این همان روندی است که شرکت Ford را برآن داشته تا خودروهای بدون راننده ساخت خود را – که بدون پدال و فرمان ساخته می شوند- ارایه کند به این منظور که این اتومبیل ها نقطه محوری  در رانندگی مشارکتی آینده باشند. «مارک فیلدز» رییس و مدیر اجرایی شرکت Ford دراین باره می گوید: «دهه آینده با خودران شدن اتومبیل ها تعریف خواهد شد و ما خود را وقف ارایه خودروهایی خوردانی کرده ایم که درعین حال که ایمن هستند می توانند چالش های اجتماعی و محیط زیستی میلیون ها انسان –نه فقط افرادی که قادر هستند خودروهای لوکس تهیه کنند- را نیز برطرف کنند.»
با این حال «جوزف سیل» از رانندگان شرکت DriveNow معتقد است مالکیت خودرو در حال تحول است اما کاملا درحال از بین رفتن نیست: «واقعا این موضوع را که مردم دیگر اتومبیل خریداری نکنند نمی پذیرم. به عنوان مثال محیط های حاشیه شهر تا زمانی که پای اتومبیل های خودران به آن ها بازشود وضعیت کنونی خود را حفظ خواهند کرد.» افزون بر این، سازندگان خودروهایی که فناوری مشارکت خودرو را در خودروهای خود اعمال می کنند با طیفی از مشکلات مواجه هستند. اینکه خودروها دقیقاً چگونه با کابران تعامل خواهند داشت و در صورت امن نبودن عملکرد آن ها چه کسی پاسخگو خواهدبود از جمله این مشکلات عنوان می شوند. هرچند به گفته کارشناسان بسیاری از مشکلات  بیش از آنکه در زمینه فناوری باشند با مشکلات پیچیده تری نظیر برنامه ریزی شهری و مدیریت افراد مرتبط هستند.
با اینهمه آنچه می توان انتظار داشت این است که در آینده کاربران به منظور دسترسی یافتن به خودرو و یا دیگر اشکال وسایل نقلیه، هزینه ماهیانه ای را پرداخت خواهند کرد. میزان مسافتی که در اتوبوس طی شده و یا مدت زمان حمل و نقل با خودرو تعیین کننده میزان این هزینه خواهدبود. این چیزی است که هم اکنون نیز اتفاق افتاده است. تست های آزمایشی در سرتاسر جهان در مورد سیستم هایی که به افراد اجازه می دهند هزینه استفاده از اتومبیل های به اشتراک گذاشته شده را پرداخت کنند درحال انجام است.
کارشناسان ابراز امیدواری می کنند بتوانند با ترغیب افراد به استفاده از چنین سیستم هایی آن ها را فراگیر بسازند تا جایی که کابران به جای مالک شدن خودرو، خودبخود به سمت اجاره گرفتن آن متمایل شوند. هرچند تا رسیدن به چنین شرایطی زمان زیادی باقی است- در خوش بینانه ترین شرایط، 10 سال بعد و یا بسیار دورتر از آن-  اما مطمئناً چنین روزی فراخواهد رسید، حتی اگر ما به آن راغب نباشیم.

منبع: ایندیپندنت

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.