قدس آنلاین/ هنگامه طاهری : این روزها که اواخر آگوست ۲۰۱۶ را طی می کنیم، انگار دقایق معکوس را می گذرانیم برای رسیدن به مشهد ۲۰۱۷ .

مشهد برای پایتخت جهان اسلام آماده نیست

هر چند خودمان هم مانده ایم بین شش وهشت که بالاخره قرار است در این تحول به اصطلاح بزرگ دقیقا کدام برنامه فرهنگی را برای پایتخت فرهنگی جهان اسلام رقم بزنیم.

حالا که حدود 5 سال فرصت داشتیم تا برای مشهد بسته های فرهنگی تعریف کنیم تازه از نیمه دوم سال 94 کم کم باور کردیم که انگار فرصتی نداریم! آقایان آمدند دور هم جمع شدند که کارگروه تشکیل بدهند و خلاقیت هایشان را بریزند روی هم تا از میان تمام محدودیت ها و کش و قوس های بین فرهنگ و هنر چیزی بیرون بکشند که به فلا ن وبهمان بر نخورد و مفهوم فرهنگ خراسانی را هم در بر بگیرد.

خدا خیرشان بدهد که مشهد را در این آخرین فرصت ها شهر جهانی گوهرسنگ های قیمتی نام نهادند تا باز بهانه ای برای مانور داشته باشیم وگرنه تمام فرهنگ ما  در شهر و استانی با این همه قدمتِ فرهنگی می شد فرهنگِ زیارت. در حالیکه برگزاری صرفا جشنواره های زیارتی گویای کار فرهنگی نیست. تاترهای خیابانی ،تعداد و کیفیت موزه ها، رسانه های فرهنگی ، جشنواره های بومی و غذا  ، نحوه رفتار مردم با گردشگران و حتی مصادیقی چون شیوه رانندگی مردم ...همه به حوزه فرهنگی مربوط می شود.

یادم هست سال گذشته با یکی از مسوولان محترم که درباره علت عقب افتادن برنامه های مشهد 2017 صحبت می کردم خیلی بی تفاوت گفت: اصلا انتخاب یک شهر به عنوان پایتخت فرهنگی توسط آیسسکو اتفاق مهمی نیست!!!

این جمله را داشته باشید تا به دلیل عدم برنامه ریزی های به موقع پی ببرید!همین می شود که لگویی که باید 2 سال پیش به عنوان نماد مشهد 2017 تهیه می شد ظرف 6 ماه گذشته آماده شده ودر این بین شهرداری وظیفه برنامه ریزی ها ی این مهم را می اندازد گردن میراث ،ارشاد می اندازن گردن شهرداری و در نهایت چند ماه مانده به سال 2017 وزیر می آید می گوید حالا ادارات هر کدام بسته های فرهنگی خودشان را تعریف کنند(!!!) و ادارات هم همان برنامه های روتین همه زمانهای خود را رو می کنند و اسمش را می گذارند بسته های فرهنگی .

این در حالی است که دو سال پیش مشاور عالی شهردار مشهد حمایت دولت، همکاری دستگاه های مختلف اجرایی در خراسان رضوی و از همه مهتر مشارکت مردم را از جمله عوامل مهم در روند افزایشی شرایط فرهنگی و شهری مشهد عنوان کرد.

جدا از نوع فعالیت های مردم که مشارکت و برنامه ریزی های شوراهای اجتماعی محلات را می طلبد باقی دستگاه ها خود را از این مهم مبرا می داند و احساس مسوولیت نمی کنند. ولی باید توجه داشته باشیم که این عنوان بهانه ای است تا مشهد رشد فرهنگی بیابد. وگرنه از این اتفاق که بگذریم دیگر کسی یادش نمی ماند مصادیق فرهنگی استان خراسان کدام ها بود و برای رشد فرهنگی این استان چه کارها می توان کرد؟             

 

برچسب‌ها

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.