مردمی که چنین روحیه و رفتاری دارند، در این سوره به شدت توبیخ می‌شوند؛ چرا که با تکاثر و مسابقه در جمع مال و افتخارات بیهوده، از سعادت واقعی خویش دور می‌شوند. آنان در این سوره، به شدت تهدید می‌شوند که: به زودی نتیجه کارهای پوچ و بیهوده خویش را می‌بینند و از نعمت‌هایی که در اختیارشان گذاشته شده بود تا خدا را بندگی کنند، بازخواست می‌شوند.
مردمی که پیوسته مشغول تکاثر و زیاده طلبی هستند تا زمانی که پایشان به گور نرسد از خواب غفلت بیدار نمی‌شوند.
ترجمه آیات چنین است:
(تفاخر به بیشتر داشتن،) شما را غافل داشت، تا کارتان (و پایتان) به گورستان رسید. هرگز (بیشتر داشتن ارزشی نیست که بدان افتخار و عمر را برای آن تلف کنید،) پس (هنگامی که وارد قبرهایتان شدید) در می یابید! پس هرگز (چنین نیست که می پندارید،) سپس (هنگامی که از قبرهایتان به سوی محشر خارج می‌شوید) در می یابید! هرگز چنین نیست، سپس آن را به عین الیقین در می‌یابید. پس (بدانید) آنگاه در آن روز قطعاً از نعمتها(ی کفران شده) بازخواست می‌شوید.
در روایت است: کسی از امام صادق (علیه السلام) درباره معنی آیه آخر این سوره سؤال کرد. حضرت پاسخ فرمودند:
این امت از نعمتی که خداوند آنان را بهره مند ساخته بود بازخواست می‌شود؛ از (نعمت) رسولش و سپس اهل بیتش.

کتاب گلستان سوره‌ها – ص 205
محمدحسین جعفری