پیامبر اکرم (ص) درباره ی جایگاه قاریان و حافظان قرآن می فرمایند:
حامل القرآن حامل رایة الاسلام و مَن اکرمه فقد اکرم الله و مَن اهانه، علیه لعنة الله؛
حامل قرآن حامل پرچم است کسی که او را اکرام کند خدای را اکرام نموده و آنکه به وی اهانت کند، از درگاه خداوند مطرود باشد (کنز العمال: 2433)، و این بیانگر جایگاه و مقام رفیع حافظان و قاریان قرآن می باشد، ولی چنانچه از وظیفه ی محوله به خود کوتاهی نمایند، عقوبتی سخت برای آن ها در نظر گرفته شده است، به نحوی پیامبر (ص) خطاب به آن ها می فرمایند:
یا معاشر القرّاء القرآن اتّقوا الله عزوجل فیما حملّکم مِن کتابه، فانّی مسئولٌ و انّکم مسئولون، انّی مسئولٌ عن التّبلیغی و امّا انتم فتسائلون عمّا حملکم مِن کتاب ربی و سنتی؛
ای قراء قرآن از خدا در آنچه آن را بدوش گرفته اید پروا کنید، من مسئول و شما نیز مورد بازخواست قرار می گیرید، من از تبلیغ و دینم سوال می شوم و شما از کتاب پروردگارم و سنت من که بدوش حمل می کنید سؤال می شوید (بحارالانوار، ج 7: 283)، و همچنین از آن حضرت است که فرموده اند:
مَن قرء القرآن و لم یعمل به حشره الله یوم القیمة اعمی؛
آن کس که قرآن بخواند و به آن عمل نکند، در روز قیامت کور محشور می شود. (بحارالانوار، ج 7: 215)
در روایتی دیگر امام صادق (ع) قرائت کنندگان قرآن را به سه دسته تقسیم نموده و فرموده اند:
اِن مِن الناس مَن یقرء القرآن لیقال: فلانٌ قاری، و منِنهم مَن یقرء القران لیطلب به الدنیا و لا خیر فی ذلک، و مِنهم مَن یقرء القرآن لینتفع به فی صلاته و لیله و نهاره؛
برخی قرآن را تلاوت می کنند تا مردم به آنان بگویند فلانی قاری است، و برخی برای دنیا تلاوت قرآن می نمایند که خیری در این ها نیست. و برخی قرائت قرآن می نمایند تا در نماز و شب و روز از آن سود برند. (وسایل الشیعه، ج 4: 836)
از این رو همچنین رسول اکرم (ص) درباره ی افرادی که به فراموشی عمدی مفاهیم قرآن در زندگی خود اقدام می نمایند، فرموده اند:
اَلا و مَن تعلّم القرآن ثمّ نسیه لقی الله یوم القیمة مغلولاً یسلّط علیه بکلّ آیةٍ مِنها حیّةً تکون قرینه الی النار اِلّا اَن یغفر له؛
آگاه باش، هر کس قرآن را فراگیرد و سپس فراموشش نماید، روز قیامت دست بسته خدای را ملاقات می کند در حالی که به اندازه هر آیه، ماری بر وی مسلط و در آتش هم نشین اوست مگر اینکه بخشیده شود، (همان: 847؛ ره رستگاری، ج 1: 89-90)