به گزارش قدس انلاین خواندن شعارها و رجزها در طول هشت سال جنگ تحمیلی بی تردید یکی از مشغولیات رزمندگان جان بر کف کشور عزیزمان بوده است به نحوی که گاه یک نفر یا گروهی از رزمندگان با صدای بلند، در انظار، و نه در خلوت و تنهایی با حالات و احیاناً حرکات مناسب و شرایط گوناگون چون مراسم صبحگاهی، عید و عَزا، راهپیمایی، کوهپیمایی، داخل اتوبوس، پشت تویوتا و کامیون و داخل سنگر آن ها را می خواندند به نحوی که سید مهدی فهیمی و محسن مهرآبادی گوشه ای از آن ها را این گونه بیان می دارند که ما به تلخیص تعدادی از خاطره انگیزترین آن ها را نقل می کنیم.

یاور تخریبچی من
لحن و آهنگ: بر وزن و لحن و آهنگ شعر: «یار دبستانی من» خوانده می شود و همه فواصل و مقاطع شعار بر همان اساس و به همان ترتیب است با تفاوت در اصل شعر.
تکخوانی و همخوانی: هم به صورت همخوانی محض ذکر شده، هم به نحو تکخوانی بدون همراهی جمع.
حالات و حرکات: شعاری بود که اغلب با وَجد و سرور و در جَو صمیمی داخل چادر که دور، دورِ مزاح و مطایبه و ادخال سرور بودِ خوانده می شد.
موقع و مکان اجرا: در اوقات فراغت که رزمندگان دور هم جمع بودند و حال و حوصله شعر خواندن داشتند و یا در داخل اتوبوس و هر جا که مجالس برای تکخوانی و بیان ذوق و هنری بود، از هم مضایقه نمی کردند و بی هیچ شائبه ای دار و ندارشان را رو می کردند؛ از آن جمله بود خواندن این شعر و نظایر آن.
یاور تخریبچی من                         با من و همراه منی
توپ عراق رو سرما                      بغض من و آه منی
حک شده اسم من و تو                روی تن سیدی ها
ترکش مین والمرا                        مونده هنوز رو تن ما
دشت پر از والمری ها                  جون میده واسه پای ما
تا که بریم دوتایی روش               بریم با هم روی هوا
کی میتونه جز من و تو                مَعبرا رو وا بکنه
کی میتونه جز من و تو               سیم تَله رو پاره کنه
                       یاور تخریبچی من...

سوی دیار میدونا
لحن و آهنگ: براساس آهنگ شعر؛ سوی دیار عاشقان، سوی دیار عاشقان، رو به خدا می رویم، رو به خدا می رویم: است با صدای بردار صادق آهنگران که از نوحه ها و شعرهای اوایل جنگ بود.
تکخوانی و همخوانی: بیشتر همه با هم می خواندند تا یک نفر به تنهایی.
حالات و حرکات: به مناسبت طنزآمیز بودن شعار، طبعاً، خواندنش همراه بود با دست افشانی و انبساط خاطر کسانی که برای شناسایی و خنثی سازی میادین مین دشمن پیش می رفتند.
موقع و مکان اجرا: منطقه عملیاتی، آزاد شده و در حال پاکسازی، گردان های تخریب و هر جا که مواقع و میادین مین و تله های انفجاری بر سر راه راهیان کربلا قرار داده بودند.
سوی دیار میدونا، سوی دیار میدونا                        روی مینا می رویم، روی مینا می رویم
بهر خنثی کردن مین، بهر خنثی کردن مین              به میدونا می رویم، به میدونا می رویم
گرفته ایم سرنیزه رو به زیر خاک می زنیم                تا بلکه پیدا بکنیم یه مین و خنثی کنیم
جان و سر و وجود خود فدای این کار کنیم                ما به جوار میدونا ما به جوار میدونا
با سیم چینا می رویم با سیم چینا می رویم           در دل شب منورا توی هوا روشنه
سینه خیز رزمندگان در این زمان دیدنی است          تخریبچی ها اومده اند تخریبچی ها اومده اند
تا مینو خنثی کنن، تا مینو خنثی کنن                          به میدونای ما بیا برادرم کن نظر
به میدونای ما بیا برادرم کن نظر                            به انفجار «گوجه ای» آتیش دوشکانگر
بپرس از این برادران بپرس از این برادران                  بگو کجا می روید بگو کجا می روید
یکی نشسته گوشه ای مینو خنثی می کنه           ماسوره و چاشنی ها رو زهم جدا می کنه
یکی دیگه طنابی رو به دو طرف میکشه                 که ما به قربانگه مین که ما به قربانگه مین
                                     رو به مینا می رویم رو به مینا می رویم

قسم به خون شهدا
لحن و آهنگ: نزدیک به سرود «باز هوای وطنم، وطنم آرزوست».
تکخوانی و همخوانی: عبارت «می رویم کربلا» را بچه ها در هر قسمت تکرار می کردند و بقیه شعار تکخوانی می شد.
حالات و حرکات: در حال دویدن هم این شعار را سر می دهند، بدون آنکه نیازی به هماهنگ نمودن گام ها باشد.
موقع و مکان اجرا: علاوه بر مراسم صبحگاه، گفته شده که در اعزام های بزرگ هم بچه ها این اشعار را در میان بدرقه مادران و همسران و دیگر بستگان و مردم مشایعت کننده می داده اند.
قسم به خون شهدا               می رویم کربلا
به ناله های مادرا                  می رویم کربلا
با رهبرمون ای خدا                می رویم کربلا
با شهدامون ای خدا              می رویم کربلا
با عزیزامون ای خدا               می رویم کربلا
به اینجا که می رسیدند، شروع می کردند یکایک نام شهدا را بردن و کنار هر یک «ای خدا» را افزودن؛ مثل: با زکریا ای خدا؛ با بروجردی ای خدا؛ با حاجی همت ای خدا؛ تا آخر، و بعد ادامه می دادند:
با مجروحان ای خدا              می رویم کربلا
با جانبازامون ای خدا            می رویم کربلا
با اسرامون ای خدا             می رویم کربلا
با شهدامون ای خدا           می رویم کربلا
با رفقامون ای خدا             می رویم کربلا
مصرع «با جانبازامون ای خدا» را بعضی «با جانبازان انقلاب» نوشته اند.
به نحو دیگری هم این شعار را ذکر کرده اند:
قسم به خون شهدا            قدس رها می شود
ز دست دشمن خدا           قدس رها می شود
به همت و جهاد ما            قدس رها می شود

دنیای بسیجی تیرباره
لحن و آهنگ: بر وزن شعر و ترانه: «دنیای زندونی دیواره، زندونی از دیوار بیزاره، پرنده که بالش میسوزه، دل من به حالش میسوزه»، است.
تکخوانی و همخوانی: مصرع های «دنیای بسیجی...» و «بسیجی از بعثی...» را همه رزمندگان با هم شروع می کردند به خواندن، و ادامه شعار یعنی از اول عبارت «بسیجی که خواب و خوراک نداره» را که همراه آن وزن و آهنگ عوض می شود تکخوان می خواند تا می رسید به «دنیای یک بعثی...» که دوباره این بیت را همه با هم می خواندند و از سر «عراقی که حال نداره» را تکخوان می خواند تا تکرار «دنیای بسیجی...» که ترجیع بند است و مثل بیت اول همخوانی می شد.
حالات و حرکات: گاهی در حال ایستاده با پنجه پا ریتم می گرفتند و صدای حرف «ر» را در «تیرباره» و «بیزاره» به اندازه یک مَد می کشیدند.
موقع و مکان اجرا: این شعر را بیشتر در شب های عملیات می خواندند؛ وقتی شور و شعف زایدالوصفی داشتند و طبعاً از خواندن آن به وجد می آمدند.
دنیای بسیجی تیرباره              بسیجی از بعثی بیزاره
                بسیجی که خواب و خوراک نداره
                      میره منطقه پلاک نداره
                      وقتی برمیگرده خماره
                    حالشو عملیات جا میاره
دنیای یک بعثی سیگاره             یک بعثی از مافوق بیزاره
                       عراقی که حال نداره
                    خماری از چشاش می باره
                  نمی دونم جلوی بسیجی ها
                   چطوری می خواد تاب بیاره
دنیای بسیجی تیرباره              بسیجی از بعثی بیزاره

ننم می گفت جبهه نرو        نرو نرو نرو نرو!
لحن و آهنگ: لحن و آهنگ بخصوصی ندارد.
تکخوانی و همخوانی: غیر از «بیا بیا بیا بیا» که همه با هم می گفتند، مابقی عبارات را یک نفر به عنوان تکخوان می گفت و رزمندگان «نرو نرو نرو نرو»هایش را تکرار می کردند.
حالات و حرکات: به اقتضای فضای سرشار از کنایه و اشاره و مطبوع شعار، موقع خواندن، خوشحالی و نشاط در دل دریایی رزمندگان موج می زد و به ساحل لبهایشان پهلو می گرفت.
موقع و مکان اجرا: اوقات فراغت، داخل چادرهای جمعی و البته بیشتر در عقبه گردان های تخریب، خصوصاً وقتی به رزمندگان روی مین رفته و مجروح می رسیدند از باب مزاح و ادخال سرور می خواندند.
ننم می گفت جبهه نرو                 نرو نرو نرو نرو
جبهه میری تخریب نرو                  نرو نرو نرو نرو
تخریب میری رو مین نرو                نرو نرو نرو نرو
رو مین میری هوا نرو                    نرو نرو نرو نرو
هوا میری زمین بیا                       بیا بیا بیا بیا
بیا بیا بیا بیا                                بیا بیا بیا بیا
زمین میای سالم بیا                     بیا بیا بیا بیا
بیا بیا بیا بیا                              بیا بیا بیا بیا
بیا بیا بیا بیا                              بیا بیا بیا بیا