دارم سراغ مردی می‌روم که یکی از قدیمی‌ترین مشاغل تهران را دارد با مغازه‌ای بسیار قدیمی. آخرین رادیو قدیمی که در خانواده ام دیده بودم یک رادیوی 4 موج کوچک نارنجی رنگ بود که همدم همیشگی پدربزرگم بود تا زمان مرگش. مادرم هم علاقه خاصی به رادیو دارد، حتی حالا که تمام دنیا را ال‌ای دی‌های بزرگ با آن تصاویر رنگارنگ خانه‌ها را پرکرده است، او باز هم در تمام ساعات تنهایی اش در خانه پیچ رادیو را باز می‌کند، انگار با آدمها یی که آن تو هستند، زندگی می‌کند.
وقتی به پیچ شمیران می‌رسم یک مغازه قدیمی با تابلویی که به نظر می‌رسد به اندازه خود مغازه سن دارد به نام «استریو کوچار» را می‌توانم ببینم. در را با احتیاط باز می‌کنم. صدای زنگ، مرد نسبتاً جوانی را به سوی در می‌کشاند. آقای کوچاریان پدر که قدیمها او در این مغازه کار می‌کرده است، اکنون خانه نشین شده است و حالا این مغازه را پسر او به نام آرمن کوچاریان اداره می‌کند. او تعمیر رادیو‌های لامپی را از پدرش آموخته است.
خودتان را معرفی می‌کنید؟
- آرمن کوچاریان هستم 48 ساله
همه چیز در این مغازه تاریخی است. از چه زمانی شروع به کار کردید؟
- این مغازه از 1344 توسط پدرم راه اندازی شد.دو سال دیگر 50 ساله می‌شود.
اینجا پر از رادیو‌های قدیمی است شما با این رادیو‌ها چکار می‌کنید؟
- اینجا رادیو‌های قدیمی را تعمیر می‌کنم. رادیو وتلویزیون‌های جدید و همچنین ضبط صوت هم تعمیر می‌کنم.
این رادیوها به چه نامی مشهور هستند؟
- اینها به نام رادیو لامپی معروف هستند؛ البته اینجا رادیو برقی هم داریم.
چرا به اینها رادیو لامپی می‌گفتند؛ مگر داخلش لامپ دارد؟
- چون تمام این رادیو‌ها لامپی هستند. رادیو‌های الان ترانسفوری هستند، اما این رادیو‌های قدیمی ترانسفوری نیستند و داخلشان لامپ دارند.
قیمت این رادیو‌ها در گذشته چند بوده است؟
- منظورتان چند سال قبل است؟
خیلی قدیم.آن زمان که این رادیوها مد بوده است.
- من دقیقاً نمی‌دانم چند تومان بوده اند.اما در زمان خودشان هم اینها رادیو‌های گرانی بودند.
یعنی همه خانواده‌ها نمی‌توانستند از این رادیو‌ها داشته باشند؟
- نه. نمی‌توانستند. در آن زمان هم اگر کسی می‌خواست رادیو بخرد و داشته باشد، باید از شهربانی مجوزش را می‌گرفت وگرنه اجازه داشتن رادیو نداشتند، ضمن اینکه رادیو برای خانواده‌های مرفه و پولدار بود.
در چه تاریخی مردم باید مجوز می‌گرفتند که رادیو داشته باشند؟
- من نمی‌دانم. خیلی قدیم بوده است، من هم از پدرم شنیده ام. اما این رادیو‌ها در 1950 میلادی ساخته شده‌اند، حتی از این قدیمی تر برای 1930 و 1940 هم رادیو داریم.
این رادیو‌ها محصول چه کشورهایی هستند؟
- اغلب این رادیوها محصول کشور آمریکا، سوئد ،روسیه ،هلند، فرانسه و آلمان شرقی هستند.
در این مغازه چند رادیو قدیمی وجود دارد؟
- اینجا تقریباً 40 رادیو هست.
اسم این رادیوها چیست؟
- مدلهای مختلف دارد. «تلفن کن»، «فرگوسن»، «گروندیک»، وووو خیلی زیاد است.
کار هم می‌کند؟
- بله روشن می‌شوند.
چند موج دارند؟
- اینها فقط موج اف ام ندارند.
مردم الان هم از این رادیوها استفاده می‌کنند؟
- این رادیو‌ها را اغلب به عنوان دکور و عتیقه می‌برند، نه برای گوش کردن. اغلب کلکسیونرها علاقه‌مند به این رادیوها هستند. چون قیمتشان برای استفاده کردن به عنوان رادیو گران است.
مگر قیمت این رادیوها چند است؟
- متفاوت است 700 هزار تومان، یک میلیون تومان، دو میلیون تومان.
از اینها قدیمی‌تر هم رادیو در ایران داریم؟
- بله. رادیو نفتی داریم. ولتی که باید به رادیو می‌رسید منبع تغذیه آن نفت بود.
این رادیو که اینجا هستند، برای فروش است؟
- بله. برخی برای فروش است و برخی را مشتری برای تعمیر آورده است.
شما به این رادیو‌ها تعلق خاصی هم دارید؟
- بله. چند رادیو دارم که اصلاً حاضر نیستم بفروشمشان و منزل نگهداری می‌کنم.
کلکسیونر‌ها هم سراغ شما می‌آیند؟
- بله.کسانی هستند که تمام مدلهای رادیو را نگهداری می‌کنند و گاهی هم اینجا می‌آیند.
خاطره خاصی ازشغلتان ندارید؟
- چیز خاصی یادم نیست.
شما 48 ساله هستید؛ برای تعمیر این رادیو‌ها جوان نیستید؟تبحر خاصی دارید؟
- معلوم است که تعمیر این رادیو‌ها تبحر می‌خواهد.من تعمیر این رادیو‌ها را از پدرم یاد گرفته ام.
شما رادیو زیاد گوش می‌کنید؟
- نه .الان دیگر کسی زیاد رادیو گوش نمی‌کند. این رادیو‌ها که اغلب دکوری هستند.
متشکرم